พักหลังมานี้…หัวใจของผมทำงานผิดจังหวะบ่อยเหลือเกิน จนผมชักไม่แน่ใจแล้วว่าที่เป็นอยู่ในตอนนี้ มันเป็นเพราะความหวั่นไหวหรือเพราะความผิดปกติของร่างกายกันแน่?
เช้าแห่งวันเสาร์ เป็นอีกวันที่ผมต้องลุกขึ้นมาอาบน้ำตั้งแต่ยังไม่ทันแปดโมง จากที่ปกติผมมักจะตื่นสายมากค่อนไปทางเที่ยงด้วยซ้ำ เนื่องจากมันเป็นวันหยุดของนักเรียน แต่ทว่าตอนนี้มันไม่ได้แล้ว เพราะผมอยู่ในช่วงชั้นม.หก แถมยังอยู่ในคอร์สติวเฉพาะกิจกับสองแฝดอีก ซึ่งผมเองก็ไม่รู้ว่าการติวครั้งนี้ มันจะยาวนานแค่ไหนหรือจนกว่าผมจะสอบติดมหา’ลัย
“ครับ ๆ แล้วเจอกัน” พูดจบ ผมก็เป็นฝ่ายกดวางสายเสียก่อน หลังพี่จุนโทรมาหา เพราะอีกฝ่ายกลัวว่าผมจะไปติวสายเหมือนอย่างครั้งแรก
หลังอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ พร้อมกินข้าวเช้ารองท้องเรียบร้อยแล้ว ผมก็หยิบกระเป๋าผ้าของตัวเองเดินไปยังบ้านของพี่เขาทันที ซึ่งเมื่อไปถึงผมก็ยกมือไหว้พ่อแม่พี่เจ้าพี่จุน ก่อนจะขอตัวขึ้นไปยังชั้
