ทั้งสองขับรถมาจนถึงสถานีตำรวจ ลูซิเฟอร์ลงจากรถและหันมองแซมที่ค่อยๆ ลงจากรถ ถึงแม้ความตายจะพรากบาดแผลไปแล้ว แต่ความเจ็บปวดที่พยายามเรียกร้องความสนใจก็ทำให้แซมช้าลงเช่นกัน ลูซิเฟอร์หยิบซองบุหรี่ก่อนจะจุดสูบ เขายืนเอนตัวที่รถ มองแซมที่ค่อยๆ เดินมาหาเขา
"ผมต้องเข้าไปด้วยมั้ย?"
"ไปทักทายผู้กองซะหน่อยก็ดี" เธออิงตัวกับประตูรถพลางถอนหายใจ สายตาหันมองลูซิเฟอร์ที่กำลังมองเธออยู่ "มันรู้สึกแบบนี้ทุกครั้งเลยรึเปล่า?"
ลูซิเฟอร์ถอนหายใจด้วยความเบื่อหน่ายก่อนจะช่วยพยุงเธอ กระทั่งมาถึงทางเข้าสถานีที่เป็นบันไดชัน ลูซิเฟอร์ถอนหายใจและยกร่างแซมขึ้น เธอมองหน้าเขาด้วยความตื่นตระหนกและพยายามทุบแขนเพื่อให้ลูซิเฟอร์ปล่อยตัวเธอ แน่นอนว่าอีกฝ่ายไม่ยอมปล่อยเธอลง
"ทำบ้าอะไรของนาย?"
"พาคุณขึ้นบันไดไง"
"ปล่อยเดี๋ยวนี้เลยนะ"
"แบบนั้นมันจะสนุกตรงไหนกัน"
แซมรู้ดีว่าถึงเถียงไปเขาก็ชนะอยู่ดี ลูซิเฟอร์อุ้มเธอไปจนถึง
