ผัวเก่าชื่อเขม
1408 คำ
หกโมงเช้าของวันต่อมา
นทีกอดเอวบางลูบไล้ไปทั่วทั้งตัวนัวเนียคนในอ้อมกอดมากว่าสิบห้านาทีหลังจากที่เขาตื่นนอน ‘ออมน่ารัก’ เรื่องนี้เขารู้ดี ตาคมมองรอยกัดแดงจัดตรงหัวไหล่ก็อดไม่ได้ที่จะทำซ้ำ… “กูจองแล้วนะออม” จุ๊บ!!
คนถูกกระทำรับรู้ว่ามีอะไรบางอย่างวนเวียนอยู่แถวๆ หัวไหล่ “อืออ..เจ็บ” จุดเดิมที่นทีกัดเขาเมื่อวานตอนนี้รู้สึกว่าจะถูกกัดซ้ำๆ ตรงจุดเดิมอีกแล้ว คนหมดแรงเพราะสูญเสียพลังงานมาทั้งคืนได้แต่ครางไล่ “ที..ออกไปน้าา”
“หึ..” คนหล่อยิ้ม “ก็ดีที่ไม่พูดชื่อคนอื่น” แผล่บๆ เลียรอยกัดสีแดงก่ำเลือดซิบๆ บนไหล่มน เขารู้ว่าตัวเองทำไม่ถูกแต่ก็อยากจะทำ เขารู้ว่าหลังจากนี้อีกสี่ปีรอยกัดนี้จะยังคงอยู่เป็นรอยแผลเป็น ‘พอออมส่องกระจกก็ต้องเห็นและนึกถึงเขา’ จดจำแค่เขาและลืมแฟนเก่ารสเซ็กส์ห่วยๆ คนนั้นไปซะ เขารู้ว่าระหว่างเขากับออมในตอนแรกมันก็แค่ชั่วคราวแต่ตอนนี้เขากลับไม่อยากปล่อยออมไปเหมือนคู่นอนคนอื่นๆ ที่เขาไม่เคยสน ไม่เคยดูแล จัดเสร็จก็ตีจาก..บางคนเขาไม่จูบเลยด้วยซ้ำแต่กับออมมันไม่ใช่ ‘มันแปลกตั้งแต่เขาเห็นออมรูดเสาในคืนนั้น’ แล้วเอาชื่อของอีกฝ่ายมาครางซึ่งมันหมายความว่า…ความรู้สึกของเขาที่มีต่อออมมันผิดปกติแน่ๆ นทีเปิดผ้าห่มออกจากกายคนทั้งคู่ที่อยู่ในสภาพเปลือยเปล่าเหมือนกัน ทั่วตัวของคนตัวเล็กมีแต่รอยดูดของเขาเต็มไปหมด เขาพลิกตัวของออมให้นอนคว่ำยกสะโพกมนขึ้นเล็กน้อย ใช้มือตัวเองแยกแก้มก้นของอีกฝ่ายออกดู ‘อืม..บวมช้ำมีเนื้อปลิ้นออกมานิดหน่อยดีที่เลือดไม่ออก’ ก่อนจะจัดท่าอีกฝ่ายดีๆ รับรู้ได้ว่าออมหลับสนิทแล้ว จึงลุกออกจากที่นอนดึงผ้าเช็ดตัวมาพันกายท่อนล่างเดินออกไปด้านนอกเพื่อทำกิจวัตรประจำวันคือเสียบกาน้ำร้อนเตรียมชงกาแฟและเข้าห้องน้ำทำความสะอาดเนื้อตัวอันเหนียวเหนอะ พลางนึกไปถึงเซ็กส์สุดมันส์ที่ผ่านมา…หึ!! สี่รอบ ‘กูเอาน้ำที่ไหนมาปล่อยวะเนี่ย’ ที่แน่ๆ ตรงนั้นของออมตอดดีมาก ทั้งคับทั้งแน่นทุกรอบที่จัด หากให้คำนวณตามที่ออมบอกว่ามีอะไรกับแฟนแค่อาทิตย์ละครั้ง สำหรับเขาคิดว่ามันน้อยมากอย่างต่ำคนเป็นแฟนกันก็น่าจะเว้นวันจัดนะเขาว่า..แถมท่าทางของออมดูทำอะไรไม่เป็นเลยสักอย่างนั่นเป็นสิ่งที่ทำให้เขาติดใจ..เรื่องบริสุทธิ์ไม่ใช่ประเด็น
สองขายาวก้าวออกจากห้องน้ำหาชุดกีฬาขาสั้นใส่สบายๆ วันนี้เป็นอีกวันที่เขาต้องจัดของ.. ‘พรุ่งนี้บ่ายสองต้องขึ้นเครื่อง' ตาคมมองไปทางห้องนอนครุ่นคิดถึงคนตัวเล็ก ‘หลังจากนี้จะเป็นยังไงนะ’ ตรู๊ดๆๆ !! ตรู๊ด!!! หืม..โทรศัพท์ใครดังหว่า ถือแก้วกาแฟจิบไปมองหาโทรศัพท์ไปจนเจอเจ้าของเสียง..ตกอยู่ตรงโซฟา โทรศัพท์กลางเก่ากลางใหม่ หน้าจอโชว์หราเป็นชื่อ
'พี่เขม'~~~รอสาย ตรู๊ด!! ๆ
นทีส่ายหัวไปมาก่อนจะกดรับสายเมื่อเห็นรูปผู้ชายที่ชื่อเขมซึ่งเป็นแฟนเก่า เขากรอกเสียงลงไปอย่างไม่ลังเล “ฮัลโหล”
“_” ปลายสายเงียบไปชั่วอึดใจ “นั่นใช่โทรศัพท์น้องออมรึเปล่าครับ”
“ใช่..ออมหลับอยู่มีอะไรรึเปล่า”
“หลับ?”
“อืม..หมดแรงน่ะ เมื่อคืนหลายรอบไปหน่อยมีอะไรก็ฝากไว้ได้นะ” ยกยิ้มจิบกาแฟเมื่อได้ยินเสียงตอบโวยวายลั่น
“มึง!! มึงเป็นใคร มึงล่อลวงออมใช่มั้ย?”
“ล่อลวงเหมือนมึงน่ะเหรอ..โง่รึเปล่า ออมบอกกูเมื่อคืนว่ามึงบอกเลิกเขาเมื่อสองวันก่อนไม่ใช่เหรอ” ‘จริงๆ แล้วออมไม่ได้บอกแต่เขาได้ยินคนอื่นพูดกันในผับน่ะ’ เดินออกไปนอกระเบียงและจุดบุหรี่มาสูบอย่างผ่อนคลาย “อย่ามายุ่งกับออมอีก”
"..."
“ไม่ได้ขู่…ถ้าอยากมีปัญหาก็มาเจอกัน กูชื่อนที เกียรตินาถวรนนท์”
“ไอ้นที!!” เขมคิดชื่อนี้ คุ้นๆ ว่าเคยได้ยินแต่จำหน้าตาไม่ได้
“ไง..ไอ้เขม ถ้ามึงถ่อยขนาดนี้กูจะวาง” พ่นควันออกจากปากอย่างไม่ใส่ใจ
“เอาล่ะ..ขอโทษๆ ฉันแค่อยากจะโทรตามให้ออมมาทำงานที่ร้านน่ะเห็นหยุดมาสองวันแล้วก็เลยเป็นห่วง”
“ไม่ต้องตามไม่ต้องห่วง..ออมลาออกและจะมาทำงานร้านกูที่จ่ายค่าจ้างเดือนละห้าหมื่น ทำงานกับมึงก็แค่หลอกใช้เขาไปวันๆ เงินก็ไม่จ่าย..หาคนโง่คนอื่นเถอะมึง” ติ่ด!!! กดวางสายและบล็อกเบอร์ทันทีเพื่อตัดความรำคาญ ไม่ลืมกดโทรเข้าเครื่องตัวเองเพื่อเมมเบอร์โทรศัพท์ออมไว้ มือหนาแกะตัวเครื่องเพื่อเอาซิมการ์ดออกมา เขาเดินเข้าไปในห้องนอนหยิบโทรศัพท์ของตัวเองและโทรศัพท์เครื่องใหม่แกะกล่องออกมาด้านนอกจัดการเปลี่ยนเครื่องโทรศัพท์รุ่นใหม่ล่าสุดให้อีกคน..สมัครทุกสิ่งทุกอย่างเรียบร้อยและไม่ลืมแอดเฟรนด์ให้ตัวเอง ขายาวเดินออกไปนอกระเบียงอีกครั้งอย่างชั่งใจว่าสิ่งที่ทำมันดีแล้วแน่ๆ ก่อนจะวิดีโอคอลหา ‘พี่ทาม’ พี่ชายคนโตเพื่อจัดการทุกอย่างที่เกี่ยวกับออม 'คนที่เขาคิดจะยึดไว้กับตัว' ตรู๊ด!! รอแค่หนึ่งนาทีปลายสายก็กดรับ
“ว่าไงน้องคนเล็ก”
“พี่ทำ’ ไรอยู่ว่างป่ะ”
“กำลังดูบัตรเชิญงานแต่ง..คิดอยู่ว่าจะไปดีรึเปล่า”
“ใครจะแต่งงานเหรอ” นทีถาม
การ์ดที่มีรูปคู่เจ้าบ่าวเจ้าสาวถูกส่งให้น้องดู “เรมี่กับผัวคนที่เท่าไหร่วะ?”
นทีเงยหน้าหัวเราะ “5555 โลกกลมเป็นบ้า” ส่ายหัว ผู้หญิงที่เคยมาขอนอนด้วยและชอบใช้ของเล่นพิสดารกับตรงนั้นของตัวเองใครจะจำไม่ได้บ้างล่ะ เรื่องมันผ่านมาแค่สามเดือนเองนะ อีกทั้งหน้าของเจ้าบ่าวก็ยังตรงกับคนที่โทรมาหาออมเมื่อกี้อีกต่างหาก ‘ไอ้เขม..ไอ้แมงดา' เขาจำมันได้แม่นเลย
“โลกกลมอะไรล่ะ”
นทีไม่ได้พูดเรื่องโลกกลมแต่พูดไปถึงเรื่องที่เกี่ยวโยงกัน “ช่วยเปิดร้านอาหารกึ่งผับแถวๆ มหา’ ลัยให้หน่อยสิพี่ทาม”
“หืม..อยากเปิดร้านเหรอ?” คนโอ๋น้องแค่ถามและไม่ได้ห้าม
“ใช่..เดี๋ยวเรียนจบจะมาบริหารต่อเอง เอางบที่พี่จ่ายให้ผมทุกเดือนออกไปก่อน สี่ปีก็ไม่ต้องโอนรายเดือนมาให้” เพราะพี่ทีมกับพ่อก็โอนให้ใช้อยู่แล้ว
“จะเบิกของพี่ไปล่วงหน้าว่างั้น”
“ใช่..ได้ป่ะล่ะ”
“ได้สิ. เดี๋ยวพี่ให้คนไปดูที่ให้ไม่เกินอาทิตย์นี้ จะทำร้านอาหารกึ่งผับใช่มั้ย”
“ครับ เอาให้ดีกว่าของยัยไฮโซเรมี่กับผัวใหม่ที่จะแต่งกันวันนี้นะ” นึกไปถึงหน้า ‘ไอ้เขม’ และเพราะสงสารออม…เขาจึงต้องทำอะไรสักอย่าง
“ได้สิ 5555 จะพูดถึงยัยโรคจิตนั่นให้ฟัง วันก่อนหล่อนไปขอนอนกับไอ้ทีมที่ร้านสุกี้คงไม่ทันมองว่าเมียไอ้ทีมมันนั่งอยู่ด้วย” ทีมที่ว่าคือน้องชายคนรองที่เมียดุมาก
“หึ..เจ๊เหมียวไม่ด่าเหรอ” หมายถึงพี่สะใภ้คนรอง
“ก็เกือบถูกยัยเหมียวเป่ากะโหลกแล้วมั้ยล่ะ ถ้ายัยเรมี่ไม่วิ่งออกจากร้านอาหารไปก่อนน่ะนะ” ปลายสายหัวเราะเสียงดัง
“งั้นเหรอ” หยุดคิดอะไรบางอย่างเหมือนที่คุยกับไอ้เขมเมื่อกี้ “เรื่องร้านใหม่เดี๋ยวผมจะให้ออมเป็นคนดูแลร้านในช่วงผมไม่อยู่ ฝากพี่ให้ดูแลออมอีกต่อหนึ่งได้ไหม บังเอิญแฟนเก่าออมคือคนที่กำลังจะแต่งงานกับเรมี่น่ะ”
“แล้วออมนี่ใคร เกี่ยว’ ไรกับน้องชาย?”
- ผู้เขียน
