มีค่าแค่ตอนเมา
1117 คำ
"หิวมั้ย กินอะไรหรือเปล่าจะได้โทรสั่ง"
ต้าร์ถามขณะยกโทรศัพท์มือถือขึ้นกดเข้าแอปเพื่อจะกดสั่งอาหาร หลังจากเดินเข้ามาในโรงแรมที่เพิ่งเปิดห้องไปสดๆ ร้อนๆ แม้ว่าไม่ใช่ครั้งแรกที่มีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเขาแต่อันน์ก็อดที่จะประหม่าไม่ได้อยู่ดี
"ไม่ค่ะ หนูไม่หิว"
ร่างเพรียวเดินเข้ามานั่งลงบนโซฟาไม่รู้ว่าจะเริ่มตรงไหนก่อนดี แต่คนที่กำลังอยู่ในอาการเมากลับเดินเข้ามาประชิดก่อนจะนั่งลงพร้อมสอดวงแขนเข้ามากอดรัดร่างเล็กราวกับว่าอดอยากปากแห้งมาจากไหน
ความเร่าร้อนเล่นปราบไปทั่วร่างเมื่อฝ่ามืออุ่นเลื่อนไล้เข้ามาเนียบเนื้อสาว
"งั้นอาบน้ำกันมั้ย?"
ต้าร์พยายามถอดชุดที่มีเพียงน้อยนิดออก จะไม่ให้หายใจหายคอกันเลยหรือไงกัน
"พี่ต้าร์ขา จะ...เลยเหรอคะ?"
อันน์รู้สึกว่าน้ำเมามันทำให้เธอใจกล้าถามเขาขึ้นมา เอาจริงๆ ก็ไม่ได้เมาอะไรมากเพียงแค่จิบๆ ไวน์เท่านั้น
คนที่เมามากน่าจะเป็นพี่ต้าร์มากกว่า
"เริ่มเลยสิจะเสียเวลาทำไม..."
ต้าร์ถอดเสื้อของตัวเองออกเผยให้เห็นช่วงบนที่อัดแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อแน่นต้องยอมรับว่าต้าร์เป็นคนที่ดูแลสุขภาพหุ่นของตัวเองดีมาก กล้ามหน้าท้องอัดแน่นไปด้วยซิกซ์แพ็กที่หลายคนปรารถนา
อันน์จ้องเขาไม่วางตา แก้มสาวร้อนผ่าวดวงตาเต็มไปด้วยความปรารถนา ต้าร์ดันร่างที่เกือบเปลือยของอันน์ให้นอนราบลงไปบนโซฟาก่อนที่เขาจะตามทาบทับลงไป
"ทำไมถึงยังสั่น..."
ริมฝีปากเลื่อนขึ้นมากระซิบเสียงสั่นพร่าข้างใบหู ในขณะที่สองมือของเขากำลังกอบกุมสองเต้า อันน์ไม่ตอบแต่หลับตาพริ้มรับสัมผัสปลุกเร้า
"มองตาพี่สิอันน์...มองหน้าพี่.."
ต้าร์จ้องดวงตากลมโตนิ่งรับรู้ได้ถึงความเสน่หาที่อีกฝ่ายมีให้เขาอย่างเต็มเปี่ยม ต้าร์รีบละจากสายตาสั่นไหวคู่นั้น เลื่อนลงมาที่ริมฝีปากอวบอิ่ม โน้มหน้าลงมาอย่างช้าๆ แนบประกบบดเบียดริมฝีปากสีแดงราวกลีบกุหลาบ จูบเร่าร้อนกดลึกดูดดื่มแลกลิ้นเกี่ยวกระหวัดชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำหวานจากโพลงปาก
แพนตี้ตัวจิ๋วชิ้นสุดท้ายถูกถอดออกไปอย่างไม่รู้ตัว
"อ๊า.. พี่ต้าร์...อย่าดูดแรงค่ะ"
จูบร้อนเลื่อนลงมาที่ซอกคอหอมกรุ่น อันน์ยังมีสติที่จะรีบเตือนเขาเบาๆ เพราะคราวที่แล้วเขาทิ้งร่องรอยเอาไว้จนถูกฮารุจับได้ว่าไปทำอะไรมา
"กลัวใครเห็น"
จ๊วบ!
ต้าร์จูบพร้อมกับดูดแรงๆ เอาแต่ใจอย่างไม่ฟังเสียงทัดทานร้องห้ามจากหญิงสาว
"อื้อ.."
ลิ้นอุ่นเปลี่ยนเป้าหมายลงมาตรงยอดเชอรี่สีชมพู สองมือกอบกุมคลึงเคล้าบีบขย้ำอย่างไม่นึกปราณีก่อนจะป้อนเข้าปากดูดกินราวกับทารกหิวกระหาย
จ๊วบ! ๆ
เสียงจูบลามกดังออกมาทุกครั้งที่สัมผัสเนื้อสาว อันน์เผลอแอ่นอกขึ้นอย่างเสียวซ่าน ทั้งตัวและหัวใจเหมือนกับลอยละล่องอยู่บนปุยเมฆ สมองคล้ายจะหยุดทำงานชั่วคราวสติจดจ่ออยู่กับสัมผัสอันวาบหวามที่ถูกเขาปลุกให้ตื่นขึ้นอย่างพลุ่งพล่าน
ปลายลิ้นอุ่นโลมเลียไปทั่วร่าง สองขาเรียวถูกเขาถ่างขึ้นและแยกออก
"อืม...น้ำออกเยอะเชียวมีอารมณ์ใช่มั้ย?"
กลีบเกสรปิดสนิทแต่เมื่อเขายื่นปลายนิ้วเข้าไปสัมผัสกลับชุ่มไปด้วยหยาดน้ำหวานสวาทที่ไหลทะลักออกมาเพราะอารมณ์ปรารถนา
"อื้อพี่ต้าร์ อย่าเข้าไปลึก...."
นิ้วที่ยาวที่สุดเบิกทางสอดแทรกเข้าไปสำรวจก่อน คนตัวเล็กดิ้นพล่านไม่เป็นท่า สองมือขยุ้มผ้าปูเตียงจนยับยู้ยี้ ต้าร์ไม่หยุดแค่นั้นเขาใช้ลิ้นร้อนปาดเข้าไปตรงจุดปล่อยน้ำสวาท
"อ๊า...พี่ต้าร์..หนูเสียว"
แฉะ! ๆ ๆ
"โอ้ย ซี้ด~~"
ปลายนิ้วชักเข้าสุดออกสุดร่างเล็กบิดเร่าไปมาเหมือนยิ่งสร้างความพอใจให้ชายหนุ่มมากขึ้น ต้าร์แกล้งรังแกให้หญิงสาวกรีดร้องออกมาด้วยความทรมานจนแน่ใจว่าอันน์ถึงจุดสุดยอดเนื่องจากร่างของเธอบิดเกร็งหงึกปลดปล่อยความต้องการออกมาจนทะลักเต็มปากของเขา
"อ๊า..."
เสียงหวีดดังเล็ดลอดออกมาเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะนอนหอบหายใจถี่ ต้าร์หยุดปลุกเร้าจุดนั้นด้วยปาก เขาตามขึ้นมาทาบทับบนร่างเล็กที่นอนหายใจหอบถี่ สองเต้าชูชันตุ่มไตสีหวานเชิญชวนเย้ายวนให้เขาลิ้มลอง ต้าร์ก้มหน้าลงไปดูดดื่มปลายถันเพื่อปลุกเร้าอารมณ์หญิงสาวอีกครั้ง แต่ไม่ลืมที่จะจัดการกับช่วงล่าง ทุกสัมผัสเต็มไปด้วยความช่ำชองและชำนาญ
สวบ~
"อ้าขาอีกนิด.."
ความมโหฬารถูกสอดแทรกเข้าไปสู่ภายในอย่างช้าๆ และระวัง
"เบา เบา นะคะ...มันจุก"
ต้าร์ไม่ตอบแต่ยิ้มกริ่มแทน เขาเริ่มเคลื่อนไหวควบจังหวะอีกครั้งเมื่อทุกอย่างถูกจัดให้เข้าที่เข้าทางเรียบร้อยแล้ว บทรักเริ่มต่อไปอย่างเร่าร้อนชายหนุ่มตักตวงทุกเศษเสี้ยวเวลาอย่างเต็มที่
แมลงเม่าตัวน้อยๆ กำลังหลงระเริงเสพไออุ่นจากไฟตัณหาราคะโดยไม่รู้ตัวว่าอีกไม่นานตัวเองจะถูกแผดเผาและเจ็บปวดทรมานจากไฟราคะที่ร้อนแรงอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
จนกระทั่งรุ่งสาง
"อันน์...ตื่นเถอะตีห้าแล้ว พี่ต้องกลับห้อง"
คนตัวเล็กเริ่มขยับตัวเมื่อได้ยินเสียงปลุก ความเย็นชาเข้ามาครอบคลุมเมื่อเขาสร่างเมาและกลับมามีสติสัมปชัญญะครบถ้วน
"เช้าแล้วเหรอคะ?"
อันน์พยายามดันกายตัวเองให้ลุกขึ้นเธอเพิ่งจะได้หลับไปแค่ชั่วโมงเดียวเอง ร่างกายยังรู้สึกอ่อนเพลียอยู่ไม่น้อย
"อืม...ไปจัดการตัวเองให้เรียบร้อย พี่จะไปรอที่รถ"
ต้าร์จัดแจงตัวเองอีกครั้ง เขาออกไปข้างนอกแต่ทิ้งเสื้อหนังสีดำเอาไว้ให้อันน์สวมใส่ ตั้งแต่นอนกันมาต้าร์มักจะจากเธอไปตอนย่ำรุ่งแบบนี้เสมอ ถึงตอนที่เขามีสติเขาก็เปลี่ยนไปเป็นคนล่ะคนราวกับว่าเมื่อคืนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
แต่อันน์ไม่โทษเขาเธอยอมแลกเอง แม้จะเป็นเพียงความสุขแค่ชั่วคราว แม้จะเจ็บที่กลายมาเป็นคนในความลับของเขาแต่อันน์ก็ยินดีที่จะเจ็บเพราะความสัมพันธ์ครั้งนี้เธอเป็นคนเลือกเอง
- ผู้เขียน
