@Milky House
ในที่สุดปลายทางที่เดวาอยากรู้นักหน้าว่ารามิลจะพามาคือที่ไหน เธอจ้องมองป้ายหน้าร้านที่แสนคุ้นตา ก่อนจะเงยหน้ามองเขาอย่างไม่เข้าใจ ว่าทำไมต้องพาเธอขับอ้อมมาถึงที่นี่
“มิลกี้เฮ้าส์?”
“ไม่ลงไปเหรอ”
เขาไม่ได้ตอบคำถามอะไรนอกจากเลื่อนมือมาปลดเข็มขัดให้เดวา ก่อนหน้านั้นคนตัวเล็กไม่ยอมนั่งบนตักต่อแน่ล่ะเพราะเขาก็ไม่อยากให้เธอนั่งเหมือนกัน ขืนนั่งลงมามีหวังทำเขาทรมานเจียนคลั่งแน่ จึงยินยอมให้เดวาไปนั่งเบาะข้างคนขับแทน
“ทำไมพี่ต้องพามาที่นี่ด้วย”
เดวายังคงนิ่งเฉยไม่ขยับเขยื้อน ก่อนจะปรายตามองร่างสูงอย่างตั้งคำถาม ทั้งที่คุยกันแล้วว่าต่างคนต่างอยู่วันนี้เธอแค่ยื่นมือเข้าช่วย แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาจะต้องมาทำตัวตามใจ ทั้งที่ไม่เคยทำมาก่อน มิลกี้เฮ้าส์คือร้านโปรดของเธอ และเขารู้ เมื่อเป็นอย่างนั้นในอกของเดวาจึงต่อสู้กันอีกครั้งมันทั้งดีใจที่เขาจำได้ และเสียใจที่ทำไมทุกอย่างที่ต้องการม
