“ลากมันขึ้นมา” รามิลเอ่ยเสียงเย็น พลางพยักพเยิดไปทางเจไดที่นอนหมอบอยู่กับพื้น ใบหน้าหล่อเหลาเริ่มบวมช้ำจนน่าหวาดกลัว
"ผี” เสียงเล็ก ๆ ที่ดังขึ้นจากด้านหลังทำให้รามิลกระตุกยิ้ม ส่วนเจได้ที่ถูกกล่าวหาก็ส่งสายตาไม่พอใจ เป็นเพราะเธอแท้ ๆ เลยมีผัวแล้วไม่บอก ซวยจริง ๆ
ทั่วทั้งบริเวณต่างเงียบกริบ บรรดานักท่องราตรีต่างพุ่งความสนใจมาตรงนี้รวมถึงเวทีก็ไร้การแสดง บรรดาการ์ดจึงเริ่มรู้ถึงสถานการณ์จึงพากันทยอยเข้ามาภายในร้าน
“จะทำอะไร” เจไดถูกเพื่อนกดให้คุกเข่าก็สะบัดตัวหนีพลางชักสีหน้าอย่างไม่พอใจ
รามิลยิ้มเย็นเขาไม่ใช่พวกชอบพูดมากอยู่แล้ว จึงขยับเข้ามาใกล้พลางหันไปสบตาเดวาที่ตาฉ่ำเยิ้มแทบจะไม่รู้เรื่องอะไร ร่างบางเอนเอียงเขาจึงรวมเธอเข้ามากอดไว้พลางเอ่ยถาม
“เมื่อกี้เธอคิดจะทำอะไรกับมัน?”
“ชนนนนน~” คนเมาตอบไปตามเรื่องราว เพราะเมื่อกี้เธอจะชนแก้วจริง ๆ จึงเงยหน้าตอบรามิลตาใส
“ชนแบบนี้เหรอ?” คน
