เธอจ้องมองหน้าของเขาเขม็ง ใบหน้าแดงก่ำเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว มือที่ฟาดลงบนใบหน้าของรามิลแสบร้อน และเริ่มชา ขนาดตัวเองยังแสบแล้วเขาที่โดนเองจะขนาดไหน เธอกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก กดความรู้สึกรวดร้าวและเสียใจไว้ในอก เธอไม่ชอบใช้ความรุนแรงเพราะมันไม่ใช่ทางแก้ปัญหา แต่เขากลับไม่เคยควบคุมอารมณ์ตัวเอง และใช้กำลังอยู่เสมอ ในเมื่อพูดดี ๆ ไม่ฟังเธอก็จะทำตัวเป็นอันธพาลแบบเขา
“เพื่อมัน?”
รามิลตวัดสายตามองเดวาอย่างดุดัน พลางใช้ลิ้นดุนกระพุ่งแก้ม ใบหน้าซีกขวาแสบร้อนและชามาก แต่มันคงไม่เท่าหัวใจที่แทบแหลกสลายลงตรงนี้ เขาเคยได้รับแต่ความอ่อนโยนจากเธอ จะเคยเจอแบบนี้ได้ยังไงฝ่ามือเล็ก ๆ นั้นราวกับมีดทีกรีดลงบนหัวใจของเขา มันทำให้ทรมานจริงจนแทบขาดใจจริง ๆ รามิลแสยะยิ้มอย่างขมขื่น ก่อนจะตวัดสายตามองเธออย่างคาดไม่ถึง ทำให้เดวาเม้มปากแน่น
“เพราะพี่ไม่มีเหตุผล” เธอพยายามควบคุมเสียงไม่ให้สั่น
“เหตุผล?
