“กรี๊ดดดด”
แพทตื่นมาก็กรีดร้องออกมาดังลั่น หลังพบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงของใครก็ไม่รู้ แถมร่างกายยังเปลือยเปล่า ปวดร้าวไปหมดทั้งตัว พอหันมองข้างๆ ก็พบแผ่นหลังแกร่งที่มีรอยสักอะไรบางอย่าง มันใหญ่เกือบคลุมทั้งแผ่นหลัง แต่เธอเห็นแค่ครึ่งเดียวเพราะอีกครึ่งซ่อนอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนา
“เสียงดังทำไม” เสียงทุ้มเข้มเอ่ยถามอย่างงัวเงีย แต่เจ้าของเสียงไม่ได้ขยับเขยื้อนไปจากที่เดิมเลยสักนิด
“แกเป็นใคร หันหน้ามาเดี๋ยวนี้นะ” มือบางขยุ้มเข้าที่กลุ่มผมหนา ออกแรงดึงจนศีรษะของคนถูกกระทำสั่นคลอนไปตามแรง
“โอ๊ย! แพทเบาๆ เจ็บ”
“รู้จักฉันเหรอ” แพทยังคงมึนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ความทรงจำของเธอมันเลือนรางมาก เลือนรางจนเรียกว่าแทบจำอะไรไม่ได้ จำได้แค่นั่งดื่มไวน์กับเจสซี่เท่านั้น แล้วเราก็คุยอะไรกันนิดหน่อย แต่หลังจากนั้น ไม่เหลือ…ไม่เหลือความทรงจำอะไรเลย
“ฉันเอง…เจสซี่ ปล่อยก่อน” มือแกร่งยกขึ้นจับข้อมือบางที
