EP2 ‘Prom night’ - Part 2
1600 คำ
EP2 ‘Prom night’ - Part 2
มิวมิวในชุดเดรสเกาะอกสีชมพูอ่อนโชว์ไหล่และหลังอวดผิวขาวเนียนและเนินอกอวบอิ่มที่โตเกินตัวทำเอาราชาถึงกับขมวดคิ้วยุ่งและยิ่งยุ่งเข้าไปใหญ่เมื่อมองเห็นผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างเธอ
ทีเจ...หนุ่มฮอตคนที่มาหามิวมิวเมื่อวาน เธอคงเลือกควงคนนี้มางานด้วยสินะ
“ราชา”
หลังจากเสิร์ฟเครื่องดื่มให้เอริเสร็จราชาก็รีบหมุนตัวเดินกลับแต่ได้ยินเสียงของมิวมิวเรียกไว้ซะก่อนจนทุกคนหันมามองตามแม้ในงานจะมืดแถมราชายังใส่หน้ากากอนามัยอีกแต่เธอก็จำเขาได้
ร่างสูงในชุดยูนิฟอร์มของร้านจัดเลี้ยงทำให้มิวมิวขมวดคิ้วอย่างสงสัย พอเพื่อนร่วมโต๊ะได้ยินเธอเรียกราชาทุกคนก็หันมามองและสนใจเขาเป็นตาเดียว
สายตาหลายคู่มองเขาด้วยความแปลกใจและตื่นเต้นเพราะเป็นสิ่งที่ไม่เคยเห็นมาก่อน ก็พอรู้ว่าราชาน่ะรับทำงานพิเศษแตกต่างจากพวกเธอที่ไม่ต้องทำอะไรเลยแต่ก็ยังไม่เคยมีใครเคยเห็นเขาตอนทำงานกับตาตัวเองสักครั้งเด็กพวกนั้นจึงสนใจมากเป็นพิเศษ
ไม่ชอบความรู้สึกแตกต่างแบบนี้เลย...
“ว้าว ก็ได้ยินมาบ้างว่ายูทำงานพิเศษแต่ไม่คิดว่าจะรับงานในวันแบบนี้ด้วยนะราชา”
เป็นทีเจที่ทักขึ้น เขามองราชาตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างเหยียดๆ เพียงไม่กี่นาทีทุกคนในงานก็รู้กันหมดว่าราชาทำหน้าที่เป็นเด็กเสิร์ฟในคืนนี้หลังจากนั้น...
“ขอเครื่องดื่มทางนี้ด้วยสิราชา”
“ทางนี้ด้วยน้า เร็วๆ ด้วยล่ะ”
เขาก็โดนเรียกใช้ไม่หยุดเลย ราชากลายเป็นตัวตลกของงานเพราะเขาแตกต่าง เด็กบางคนก็ถึงกับให้ทิปพอบอกว่าไม่รับก็ยัดใส่กระเป๋าเสื้อพนักงานให้เขาเหมือนเป็นเรื่องสนุก ถ้าเป็นเวลาปกติราชาคงเดินหนีไปแล้วแต่เพราะอยู่ในเวลางานและเขาต้องแบกรับชื่อเสียงของร้านจึงทำอะไรมากไม่ได้ได้แต่ก้มหน้าทำหน้าที่ของตัวเองไป
ถ้ารู้มาก่อนว่าร้านรับงานที่นี่เขาคงไม่ตัดสินใจรับตั้งแต่แรก เหมือนมาเป็นตัวตลกให้คนพวกนั้นหัวเราะเลยว่ะ
“มองหาอะไรครับมิวมิว”
“ห๊ะ ปะ เปล่าหรอก”
มิวมิวตอบทีเจผู้ชายที่ถือวิสาสะมานั่งข้างเธอตั้งแต่งานเริ่มทั้งที่เธอไม่ได้ควงเขามางานด้วยซ้ำ พอมาถึงงานทีเจก็เข้ามาขอนั่งร่วมโต๊ะกับเธอและเพื่อนๆ ด้วยความที่มีที่นั่งว่างอยู่จึงยากที่จะปฏิเสธ ถ้าคนที่ไม่รู้ก็คงคิดว่าเธอกับทีเจมาด้วยกันล่ะมั้ง
“เมื่อกี้กูไปเข้าห้องน้ำมาน่าจะเป็นช่วงเบรกของราชานะกูเจออยู่หน้าห้องน้ำแน่ะ”
เห็นท่าทางอยู่ไม่สุขเพราะมัวแต่มองหา ‘เขาคนนั้น’ ของเพื่อนเจสสิก้าจึงรีบกระซิบบอก นอกจากเควินก็มีเพื่อนมิวมิวด้วยที่รู้เรื่องความสัมพันธ์ของมิวมิวกับราชา พวกเธอรู้ดีว่าราชาเป็นคนที่ไม่มีอะไรและฐานะก็เทียบกับมิวมิวไม่ได้เลยแต่ก็ไม่ได้เหยียดหรือดูถูกเขาเลย พวกเธอเคารพในตัวของราชามากนอกจากเควินก็มีแค่มิวมิวกับเพื่อนนี่แหละที่ราชาพอจะคุยด้วยได้แม้จะไม่ค่อยสนิทก็ตาม
ถึงจะไม่มีพรีวิลเลจในเรื่องเงินแต่เรื่องหน้าตานี่ต้องยกให้ราชาจริงๆ ถ้าเพื่อนชอบก็ดันหลังเต็มที่เลย
“อะไรล่ะ มิวไม่ได้มองหาเขาสักหน่อย”
“เหรอๆ แต่ที่กูเห็นมึงมองตามมันจนคอจะเคล็ดอยู่แล้วนะ”
“ไม่ใช่สักหน่อย” คนปากแข็งปฏิเสธเพื่อนได้ไม่เต็มเสียงนัก ทั้งเจสสิก้าและเอริต่างก็รู้ทันมิวมิวกันทั้งนั้นจนเอริต้องหาทางช่วยให้เพื่อนได้ปลีกตัวออกไปเจอหวานใจและสลัดทีเจหลุดสักที
“กูจะไปเข้าห้องน้ำพอดีจะไปด้วยมั้ย”
“ไป!”
“ไหนตอนกูชวนบอกไม่ปวดไง” เจสสิก้าหรี่ตามองจนคนโดนจับผิดหน้าแดง
“กะ ก็ตอนนี้ปวดแล้ว ไปเร็วเอริ”
ก็ไม่ค่อยอยากไปเจอราชาเท่าไหร่ ดูไม่ออกเลยมิวมิว
.
.
มิวมิวปลีกตัวออกมาเข้าห้องน้ำกับเอริซึ่งหลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จเธอก็บอกให้เพื่อนกลับเข้าไปในงานก่อนเพราะมองเห็นคนที่เธอมองหามาตลอดกำลังนั่งพักอยู่ในซุ้มที่อยู่เยื้องไปจากห้องน้ำไม่ไกลนัก
ราชากำลังนั่งหลับตาเพื่อพักสายตาจึงไม่รู้ตัวว่ามีใครบางคนเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเขาสักพักแล้วจนกระทั่งเธอพูดขึ้น
“ไหนบอกว่าจะไม่มาไง”
พอได้ยินเสียงที่คุ้นหูคนตัวสูงก็ค่อยๆ เปิดเปลือกตาขึ้นพร้อมกับเงยหน้าขึ้นไปมองคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าและเป็นอีกครั้งที่ชุดของมิวมิวทำให้เขาต้องขมวดคิ้ว ตอนเห็นในงานว่าโป๊แล้วมาเห็นใกล้ๆ ยิ่งโป๊มากกว่าเดิมจนเขาต้องเบือนหน้าหนีเพราะไม่อยากมอง
“บังเอิญงานที่เรารับไว้เขามาจัดที่นี่พอดีก็เลยต้องมา”
“แล้วจะเสร็จงานเมื่อไหร่”
“ก็จนกว่างานจะเลิก เธอไปสนุกกับเพื่อนเลยไม่ต้องสนใจเรา”
“ตอนนี้ก็ไม่ได้ทำอะไรแล้วนี่นาเข้าไปนั่งด้วยกันมั้ย”
“เรามาทำงานมิวมิว”
“งั้นมิวขออยู่ด้วยนะ” พูดจบคนตัวเล็กก็ทิ้งตัวนั่งลงบนตักแกร่งเพราะเห็นว่าตอนนี้ไม่ได้มีใครมองอยู่จนโดนราชาเรียกชื่อเสียงดุแต่เขาก็ยังกอดเอวเธอไว้หลวมๆ เพราะกลัวเธอตก
“มิวมิว”
“ไม่ต้องดุด้วย มิวเบื่อแล้วอยู่ในงานก็ไม่มีอะไรทำ”
“แล้วจะมาทำไม” แถมก่อนหน้านี้ยังตื๊อให้เขามาด้วยอีก
“ก็...”
คนโดนถามจี้อึกอักไม่กล้าบอกราชาว่าเหตุผลที่เธอมางานนี้เพราะมันเป็นเหตุผลเดียวที่จะทำให้เธอหาข้ออ้างกับที่บ้านเพื่อค้างบ้านเพื่อนได้จึงเลือกที่จะมาแม้ว่าคนที่เธออยากมาด้วยจะไม่ยอมมากับเธอก็ตาม
ไม่รู้ว่าถือเป็นเรื่องที่ดีหรือเปล่าที่บังเอิญราชามีทำงานกับร้านจัดเลี้ยงงานคืนนี้พอดีเธอจึงได้เจอเขา
“เหนื่อยหรือเปล่า” มิวมิวรีบเปลี่ยนเรื่อง เธอถามพร้อมกับจัดเสื้อให้เขาไปด้วย คำถามของเธอทำเอาคนถูกถามถึงกับสะอึก
จะผิดมั้ยนะที่เขารู้สึกดีใจที่แม้ว่าจะมาเจอกันในสภาพที่เขาดูไม่ได้แบบนี้แต่มิวมิวก็ไม่มีท่าทีรังเกียจกันเลยสักนิด
“นิดหน่อย เราต้องไปทำงานต่อแล้วเธอเข้าไปหาเพื่อนเถอะ”
แม้ลึกๆ ในใจจะอยากอยู่ด้วยกันต่อแต่เพราะมีหน้าที่ที่ต้องทำราชาจึงดันคนตัวเล็กลงจากตักแล้วลุกขึ้นยืนเต็มความสูง
“เฮ้อ ก็ได้ๆ ถ้างานเลิกแล้วรอมิวก่อนนะห้ามหนีกลับก่อนไม่งั้นโกรธจริงด้วย!”
คนตัวเล็กยอมกลับเข้าไปในงานแต่โดยดีแต่ก่อนไปก็ยังไม่ลืมสั่งเขาไว้ด้วยพอพูดจบก็เดินเข้าไปหาเพื่อนทันทีไม่รอให้เขาได้ปฏิเสธเลย
เอาแต่ใจจริงๆ
ราชามองตามหลังมิวมิวสลับกับเสื้อคลุมของเขาที่เตรียมออกมาไว้สักพักแล้วแต่ยังลังเลว่าจะเอาไปให้เธอคลุมไหล่ดีมั้ยซึ่งพอมิวมิวมาอยู่ตรงหน้าจริงๆ เขากลับไม่กล้า กลัวว่าเสื้อราคาถูกๆ ของเขาจะไปบดบังชุดเดรสราคาแพงของเธอ...
.
.
เป็นเวลาเกือบเที่ยงคืนแล้วถึงเวลาที่งานเลี้ยงต้องเลิกรา จากงานที่เต็มไปด้วยความวุ่นวายและเสียงเพียงดังกระหึ่มตอนนี้ได้ยินเพียงเสียงเก็บโต๊ะและเก็บจาน นักเรียนที่มาร่วมงานทยอยกลับกันไปหมดแล้วแต่ยังเหลือหญิงสาวในชุดสีชมพูหวานกำลังเดินมาหาเป้าหมายของเธอที่กำลังเก็บโต๊ะเก็บจานอย่างขะมักเขม้นอยู่
มิวมิวยืนมองอยู่ห่างๆ สักพักรอจนราชาทำงานของตัวเองเสร็จค่อยรีบเดินเข้าไปหาเขา
“ทำไมยังไม่กลับอีก”
ร่างสูงขมวดคิ้วมองคนที่เขาคิดว่ากลับไปแล้วด้วยความตกใจ ตอนนี้นอกจากพนักงานของร้านก็แทบไม่มีนักเรียนคนอื่นอยู่แล้วเขาจึงคิดว่ามิวมิวกลับไปแล้ว
“ก็บอกแล้วไงว่างานเลิกแล้วมาเจอกันก่อน”
“กลับบ้านได้แล้วมิวมิวมันดึกแล้ว”
“ไม่มีคนมารับอะ”
“แล้วเพื่อนเธอล่ะ” ปกติถ้าที่บ้านไม่ว่างมารับคุณหนูมิวมิวก็จะกลับกับเพื่อน
“กลับกันหมดแล้ว”
“อ้าว แล้วเธอจะกลับยังไงโทรเรียกที่บ้านหรือยัง” คนตัวเล็กส่ายหัว
“มิวบอกที่บ้านว่าคืนนี้จะไปค้างกับเพื่อนไม่ต้องมารับ”
“แต่เพื่อนเธอกลับหมดแล้วนะ”
“อือฮึ”
“แล้ว?”
“มิวขอไปค้างกับราชาได้มั้ย?”
- ผู้เขียน
