ลงโทษ
1227 คำ
ความโกลาหลเกิดขึ้นในองค์กร หลังข่าวนี้ถูกแพร่สะพัดออกไปในเวลาต่อมา เสียงร้องไห้ของผู้เป็นแม่นามว่าไศลาดังระงมขึ้นมาแค่เพียงช่วงเวลาสั้นๆ ก่อนจะถูกดับไปด้วยอ้อมกอดของผู้เป็นสามี .. พ่อของคนก่อเหตุ
" เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาได้ยังไง ทำไมลูกถึงได้ทำแบบนั้น เกิดอะไรขึ้นกับเขา? "
" เขาคงแค้นน่ะไศ คุณก็รู้ลูกเราเวลาโกรธจัดเป็นยังไง "
ไม่ใช่ว่าหล่อนไม่เสียใจกับการตายของลูกสาวคนสุดท้อง แต่หากเลือกได้ก็ไม่อยากให้เป็นแบบนี้ ไม่อยากให้ใครตาย และไม่อยากให้ใครไปฆ่าคนตายด้วย!
ครั้งหนึ่งเคยเสียใจหนักถึงขนาดชีวิตยุ่งเหยิง ยังไม่พออีกหรือ?!
อยากจะตะโกนถามใครสักคนหนึ่ง ซึ่งมีส่วนเกี่ยวข้องกับโชคชะตา อดีตที่แสนเจ็บปวด ตอนที่พรากพี่ชายเธอไปยังไม่พอใช่ไหม...
ทำไมถึงต้องพรากลูกของเธอไปอีก
แล้วนี่... บรูโน่อีกคน
" ลูกจะโดนอะไรบ้างคะ?"
สาวเจ้าเงยหน้าถามสามีทั้งน้ำตา ถึงกับเบ้ปากอีกคราเมื่อได้ยินคำตอบ
" ถูกขังในห้องมืดเป็นเวลาสามเดือน "
" อะ อะไรนะ "
" ดีกว่าเขาต้องเจ็บตัวนะไศลา ครั้งนี้องค์กรแก้ปัญหาให้ แต่เขาจะต้องแลก หายไปสักพักหนึ่ง "
" ในห้องมืดน่ะเหรอ?"
" อืม.."
" โธ่ คุณคะ"
" ไม่เอาน่า ผมสัญญา ถ้าเขาออกมา ผมจะฝึกเขาให้ดีกว่านี้ อย่างน้อยก็ให้ได้เสี้ยวหนึ่งของเรอัสซ์.. หมายถึงความใจเย็นน่ะนะ "
" เรอัสซ์ใจเย็นเพราะเขามียูรี แต่ลูกเราไม่มีใครนี่คะ "
" เฮ้อ~ แล้วคุณจะให้ผมทำยังไงล่ะไศลา เขาฆ่าคนถึงสองคนโดยพลการ แถมไม่ได้เป็นหนึ่งในทีมแบบนี้ องค์กรช่วยเหลือก็ดีแค่ไหนแล้ว หรือคุณอยากให้พ่อของเครเอ็ทมาทำสงคราม ล้างแค้นให้ลูก?"
"ถ้างั้น การขังเขาไว้ในห้องมืดมันดีตรงไหนกันคะ"
" ตรงที่เขาจะไม่ถูกตามล่าในช่วงนี้ไง ช่วงที่แมททริกจะต้องเคลียร์ทุกอย่างให้ "
จบประโยคนี้ของเวเดโน่ ร่างบางในอ้อมแขนถึงกับเงียบกริบ นาทีนี้ไม่เข้าใจก็ต้องบังคับให้สมองเข้าใจ หันมองลูกชายซึ่งนั่งหมดแรงอยู่ในนั้นพร้อมกับเรอัสซ์เพื่อนของเขา ห้องสี่เหลี่ยมที่ล้อมไปด้วยกระจกเก็บเสียงกับแมททริกผู้เป็นหัวหน้าทีม และเรกาโด ครูซัสผู้มีสถานะเป็นที่ปรึกษา มีสิทธิ์ออกความเห็นเท่าเทียมกันเนื่องจากทุกคนให้ความรู้เคารพเป็นที่สุด
อีกทั้ง.. ทั้งคู่ยังมีศักดิ์เป็นอาและลุงของเขาด้วย! ทว่าศักดินาหรือคะแนนพิศวาสนั้น คงจะต้องเก็บไป ไม่สามารถนำออกมาใช้ได้ เพราะคนตรงหน้าทำผิด แถมเป็นการกระทำผิดที่ร้ายแรงมหันต์
ความตึงเครียดปนกับความเป็นห่วงก่อตัวขึ้นในใจไศลาหลังจากนั้นทันที เมื่อเห็นความเข้มงวดผ่านความเงียบขรึมของคนทั้งคู่ ซึ่งหล่อนไม่เคยเห็นมาก่อนนับตั้งแต่รู้จักกันมา เนื่องจากไม่เคยเข้ามาคลุกคลีช่วงเวลาพวกเขาทำงาน
ในขณะคนข้างนอกจะไม่รู้เลยว่าพวกเขาพูดอะไร และคนข้างในจะไม่ได้ยินเสียงของพวกเขาเช่นเดียวกัน
ดวงตาเปียกชุ่มหรี่ลงต่ำเพ่งเล็งไปยังข้อมือหนาของลูกชาย ก่อนจะหันกลับมาซบอกสามีและเบ้ปากร้องไห้อีกครั้ง ก็ตอนเห็นโซ่กุญแจคล้องอยู่
" ฮึก..ลูกแม่"
.
.
ด้านของสการ์เล็ตต์ โคลนี
ร่างบางที่ดูหมดแรงมาก่อนหน้า กลับทรุดลงบนพื้นอย่างง่ายดายเพียงแค่กลับมาถึงห้อง ด้วยรถมินิแวนของใครคนหนึ่งที่ขึ้นชื่อเป็นฆาตกร คนที่ทำให้เธอต้องนั่งร้องไห้จะเป็นจะตายอยู่ตอนนี้
" ไม่อยากจะเชื่อเลย "
มือบางควานหาสมาร์ทโฟนที่ถูกปิดเครื่องไปตั้งแต่วิ่งหนีขึ้นมาเปิด เสียงแจ้งเตือนมากมายถ่าโถมเข้าติดๆไม่ต่ำกว่าสิบครั้ง สาวเจ้าใจสั่นสะท้าน เมื่อเห็นข้อความหนึ่งเป็นชื่อพี่ชาย และอีกแจ้งเตือนหนึ่งเป็นของเพื่อนสนิทเขา
' นี พี่ไม่อยู่ที่นั่นสักพักนะ '
' โคลนี เธออยู่ไหน เกิดเรื่องไม่ดีกับพี่เธอแล้ว '
และสุดท้ายเป็นของ.. กรีน เพื่อนบาร์เทนเดอร์ด้วยกัน
' นี ถึงห้องหรือยัง ทำไมผมโทรไม่ติดเลย มีคนโทรมาบอก เขาโทรหาเธอไม่ติด พี่ชายเธอแย่แล้วนะ '
" ฮึก นี่มัน..เกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นเนี่ย! "
เสียงกรีดร้องดังลั่นห้อง ก่อนหน้าซีดเผือดเหมือนคนป่วยจะฟุบลงบนพื้น พร้อมอุ้งมือบางบีบโทรศัพท์แน่นจนเจ็บ และปล่อยหล่นลงพื้นด้วยความหมดแรงในภายหลัง
เธอทำอะไรได้บ้าง!
คนอย่างเธอในช่วงเวลานี้ทำอะไรได้บ้าง!
ในขณะที่กำลังเสียใจ หัวใจสลายเป็นเสี่ยงๆไปแล้ว อีกความรู้สึกลึกๆ กลับไม่เชื่อใคร ร่างบางยกศีรษะขึ้นมานั่งตัวตรง หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออกทันที เธอติดต่อไปยังพี่ชาย
แต่แล้ว...
สิ่งที่ได้กลับมา ...
( เรย์พูดครับ! )
" ระ เรย์ พี่ฉันล่ะ "
( หืม? โคลนีเหรอ? ขอบคุณพระเจ้า ขอบคุณที่เธอยังปลอดภัย เธอหายไปไหนมาเนี่ย..)
" ฉะ ฉัน.. ฉันเกิดปัญหานิดหน่อย "
( แล้วเป็นอะไรหรือเปล่า ?)
" เปล่า ไม่เป็นอะไร ปลอดภัยดี "
( แน่นะ? )
" อืมฮึ "
หญิงสาวพยักหน้าให้กับสิ่งที่มองไม่เห็น ก่อนทั้งเขาและเธอจะพากันเงียบ เสียงแหบพร่าในตอนแรก เมื่อกลายเป็นเสียงสะอื้นเบาๆ กลับทำให้ปลายสายถอนหายใจพรืด หากให้เดาเขาคงเครียดไม่น้อย
( เรื่องพี่ชายเธอ ตัดใจซะเถอะ คิดซะว่านี่เป็นโทษที่มันต้องรับ )
"ทำไมล่ะ? พี่ชายฉันตายทั้งคน ตำรวจจะต้องช่วยเราสิ"
( ไม่โคลนี ตำรวจจะไม่ช่วย )
" ทะ ทำไมคะ"
( เพราะคู่กรณีของโจอี้ ไม่ได้เป็นเหมือนเรา อีกอย่างพวกนั้นคงทำทุกวิถีทางเพื่อปิดข่าวนี้)
" แล้วเรย์ล่ะ จะช่วยไหม?"
( เอาตรงๆเลยนะ เรย์ช่วยแน่ ถ้าพี่ชายของเธอคือคนดี )
" ฮึก.."
( บีน่าเอง ถึงไม่ใช่ลูกสาวตระกูลมาเฟียซึ่งเรามารู้ทีหลัง คนอื่นก็ไม่สมควรถูกฆ่าตายทั้งนั้น พี่ชายเธอน่ะ ไม่น่าไปยุ่งกับผู้หญิงคนนั้นตั้งแต่แรกด้วยซ้ำ ทั้งที่รู้หล่อนเป็นผู้หญิงของใคร )
" ใคร?"
( เครเอ็ทไง นี่เธอไม่รู้เลยเหรอ )
" ไม่.."
( บ้าจริงโคลนี เธอกับโจอี้เป็นพี่น้องกันจริงไหมเนี่ย )
" ฉันไม่เคยรู้เรื่องของเขา ที่ผ่านมารู้แค่ว่าเขาติดหนี้ใครไว้ที่ไหนบ้าง และฉันจะต้องหามาชดใช้แทน"
( เฮ้อ มันชั่วจริงๆสินะ )
ประโยคนี้เรย์กัดฟันกรอด ก่อนจะถอนหายใจพรืดใหญ่อีกครั้ง เมื่อได้ฟังคำนี้จากเธอ
"เรย์ เรื่องผู้หญิงคนนั้น เขาบอกฉันว่ามันเป็นอุบัติเหตุ"
( ไม่จริงหรอกโคลนี นั่นน่ะเป็นความตั้งใจของมัน)
" ฮะ.."
( แค่พลาดตรงที่ไม่รู้มาก่อนว่าบีน่าเป็นน้องสาวของใครนี่แหละ วีรกรรมหมอนั่นน่ะโหดใช่เล่น ช่างโง่เขลาจริงๆ )
" ......"
( โชคดีแล้วที่เขาไม่มาวุ่นวายกับเธอ )
" อึก!"
- ผู้เขียน
