ดวงตาสีอำพัน เปรียบเสมือนก้นบ่อลึกไร้ซึ่งการมองเห็น นอกจากความมืดมิด จะไม่รู้เลยอะไรอยู่เบื้องล่างบ้าง ทอดมองจ้องเขม็งมายังเธอ ร่างบางในชุดทักซิโด้ มือคู่กุมแก้วเชคแน่นจนขึ้นสันปูด ส่วนเขากลับนั่งเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ ดูสบายใจ ตรงข้ามกับสายตา
เขาคิดอะไรอยู่?
ไม่มีใครรู้ แม้แต่เพื่อนอีกสามคน ที่กำลังคุยกันสนุกสนานอย่างออกรส นั่นเป็นคำถามยากต่อการค้นหาคำตอบ
หญิงสาวประหม่าหนัก ถึงขั้นยืนแน่นิ่ง หน้าชาวาบ ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนเคลือบด้วยน้ำหล่อเลี้ยงอย่างสาวสุขภาพดี ยามโดนไฟจากสปอร์ตไลท์ยิงลงมายิ่งเปล่งประกายงดงาม บัดนี้เต็มไปด้วยละอองน้ำ และแดงก่ำจากรอยช้ำบริเวณรอบ หลังจิตใต้สำนึกสั่งสมองหวนกลับไปคิดถึงใครอีกคน
... พี่ชายที่ตาย
และกำลังจะไหลลงมาเป็นทาง หากเสียงอีกคนซึ่งยืนข้างกัน ไม่ทำให้หลุดจากภวังค์เสียก่อน
" โคล.. " พร้อมมือเย็นเฉียบจับหัวไหล่
หญิงสาวสะดุ้งหรี่ตามอง จำต้องกลืนความเจ็บปวด
