ค่ำคืนมาเยือน อากาศหนาวเย็นก็เริ่มโรยตัวลงมา นี่คือสัญญาณของการเข้าสู่ฤดูหนาว ไอหนาวจากภายนอกแทรกซึมเข้ามาภายในห้องนอนกว้างขวาง ทว่าบนเตียงใหญ่กลับอบอุ่นด้วยเพราะสองร่างที่กอดซุกกันและกัน
“ท่านพี่ ขอบคุณท่านมากเจ้าค่ะ” หลังความรัญจวนอันแฝงไว้ด้วยความเร่าร้อนผ่านพ้น หลัวเหมยนอนซบกับอกกว้างของสามี ซึมซับความอบอุ่นจากกายแกร่ง
สีเทียนหยางเลิกคิ้วถาม “แค่คำขอบคุณข้าเท่านั้นเองหรือ”
นางยื่นหน้าขึ้นไปแตะริมฝีปากของเขา นี่คือคำขอบคุณของนาง
สีเทียนหยางรู้สึกว่านี่ยังไม่พอ เขาพลิกตัวขึ้นให้นางอยู่ใต้ร่างเขาอีกครั้ง กระซิบบอกข้างหูนางว่า “ไม่พอ”
นางกะพริบตาปริบ “ท่านพี่ เมื่อครู่เราเพิ่ง...” เขาเพิ่งครอบครองนางไปเองนะ เขาจะทำอย่างนั้นอีกแล้วหรือ เช่นนั้นความต้องการของเขามีมากแค่ไหนกัน
ด้วยรู้ว่านางหมายถึงอะไร เขาจึงบอกนางว่า “เหมยเอ๋อร์ เจ้าหอมหวานไปทั้งตัวขนาดนี้ ข้ายังจะอดใจไม่เชยชิมเจ้าบ่อ
