“ปลื้ม” ฉันต้องเอ็ดเขาเสียงดังข่มความเขินตัวเอง ปลื้มยิ้มกว้างแบบพอใจมากๆ เลยที่ทำให้ฉันเสียอาการได้ แล้วก็ไม่อยากจะไปปั้นหน้าใส่เขาแล้ว เลยยอมๆ เขินด้วยการพลิกตัวหันหลังให้ ได้ยินปลื้มหัวเราะเบาๆ ก่อนจะคลอเคลียด้วยการกอดฉันจากด้านหลัง จูบหัว จูบไหล่
“ฉันทำแรงไปไหม เจ็บไหม” ใครเขาพาถามอะไรแบบนี้กันเหรอ ปลื้มจะเล่นบทอ่อนโยนเกินเบอร์ไปแล้วนะ แต่ฉันก็ส่ายหน้าให้คำตอบเขา พลางนึกถึงความเจ็บ...ก็เจ็บๆ อยู่บ้างแหละแต่ก็นิดเดียว แทบจะไม่สะกิดอารมณ์ในตอนนั้น ที่เหลือก็...บ้าจริง
ปลื้มยังกอดฉัน จูบตรงนั้นตรงนี้ ก่อนจะเอื้อมมากอดท้องฉันให้ก้นฉันแนบชิดกับส่วนนั้นของเขา จริงสิ ปลื้มยังไม่ได้ทำอะไรฉันเลย แล้วคนที่บอกจะตายถ้าไม่ได้ทำจะเป็นยังไงนะ
“ปลื้ม แกน่ะ ยังไม่ได้...” แล้วฉันต้องใช้คำแบบไหน แต่ปลื้มเหมือนจะเข้าใจ เขาส่ายหน้ากับผมฉัน
“ฉันโอเค”
“แต่แกบอกเองว่า...จะไม่ไหว” ถามไปแล้วก็อยากตบปากตัวเ
