ตอนที่5
2101 คำ
"ลูกชายมามี้เก่งมากครับ งั้นรอมามี้แป๊บหนึ่งเดี๋ยวมามี้เปลี่ยนชุดก่อนแล้วเราไปออกกำลังกายด้วยกัน"
"เย้ๆ อินจะไปวิ่งๆๆค้าบ"
สองแม่ลูกก็ทำกิจกรรมยามว่างด้วยกันบ่อยหากมีเวลาแต่ช่วงนี้เธอจะงานเยอะหน่อยเพราะเจ้านายสาวจะแต่งงานและจะไปฮันนีมูนต่อหนึ่งอาทิคตย์จึงรีบเคลียร์งานให้เสร็จ
หลังจากออกกำลังกายเสร็จแล้วก็กลับคอนโดอาบน้ำแล้วทานอาหารก่อนจะดูทีวีด้วยกันและวางแผนไปช้อปปิ้งด้วยกันในวันพรุ่งนี้
เช้าวันถัดมา
สองแม่ลูกก็ตื่นสายเพราะเป็นวันหยุดและวางแผนกันไว้ว่าจะไปช้อปปิ้งที่ห้างสรรพสินค้าหลังจากอาบน้ำเปลี่ยนชุดเสร็จทั้งสามก็รับประทานอาหารเช้าด้วยกันอิ่มแล้วก็เตรียมตัวไปช้อปปิ้งโดยเดินทางด้วยรถไฟฟ้าที่สะดวกสบายเพราะสถานีรถไฟฟ้าเชื่อมต่อกับห้างสรรพสินค้าชื่อดังหลายแห่ง
"มามี้ค้าบ อินปวดฉิ้งฉ่องค้าบ"
น้องอินบอกแม่ขณะที่เดินซื้อของในซุปเปอร์มาร์เก็ต
"พันรอพี่ที่นี่แป๊บนะจ้ะ
พี่ำชพาตัวยุ่งไปฉี่ก่อน"
"ค่ะพี่อิ๋น"
อรินดาก็พาลูกชายเดินไปห้องน้ำที่อยู่ไม่ไกลจากซุปเปอร์มาร์เก๊ตพอไปถึงน้องอินก็ไม่ยอมเข้าห้องน้ำของผูหญิงกับแม่เหมือนทุกครั้ง
"อินเป็นผู้ชายไม่เข้าห้องน้ำผู้หญิงค้าบมามี้"
"แต่มามี้เป็นผู้หญิงเข้าห้องน้ำผู้ชายไม่ได้นะครับ"
อรินดาเริ่มปวดหัวกับลูกชายที่เริ่มโตขึ้นเพราะควา่มแตกต่างเรื่องผู้หญิงผู้ชาย
"อินไปฉิ้งฉ่องคนเดียวได้ค้าบม่ามี้"
น้องอินบอกแม่เพราะไปโรงเรียนเขาก็ไปห้องน้ำเอง
"น้องอินเป็นเด็กเข้าห้องน้ำผู้หญิงได้ครับลูก"
อรินดามองลูกชายยืนบิดไปมาทั้งขำทั้งเอ็นดู
"ใช่จ้ะหนุ่มน้อย หนูยังเด็กเข้าห้องน้ำผู้หญิงได้แต้ถ้าตัวโตแบบนั้นก็ต้องเข้าห้องน้ำผู้ชายค่ะ"
ลูกค้าที่มาซื้อของยืนฟังสองแม่ลูกคุยกันแล้วอดยิ้มขำไม่ได้จึงช่วยพูดให้เด็กน้อยเข้าใจ
"จริงเหรอค้าบคุณป้า"
"จริงสิคะ"
ลูกค้าสาวพูดยืนยันแล้วอดขำเด็กน้อยไม่ได้ที่ยืนบิดตัวไปมาเพราะปวดฉี่
"งั้นไปครับมามี้ น้องอินจะฉี่ราดแล้วค้าบ"
"ขอบคุณมากนะคะ"
อรินดายิ้มให้สาวใหญ่ก่อนจะเดินไปห้องน้ำพร้อมกับลูกชายที่ลากมือเธอไปเพราะปวดฉี่มาก
หลังจากที่อรินดากับลูกชายและพันนีซื้อของเสร็จก็แวะรับประทานอาหารกลางวันที่ห้องก่อนจะพากันหิ้วของพะรุงพะรังขึ้นรถไฟฟ้ากลับบ้านแล้วพักผ่อนจนบ่ายก็พากันไปว่ายน้ำที่สระว่ายน้ำส่วนกลางของคอนโดเป็นกิจกรรมของสองแม่ลูกกับพันนีจนกระทั่งเย็นก็พากันกลับบ้านอาบน้ำกินข้าวและพักผ่อนเพราะพรุ่งนี้อรินดาต้องไปทำงานน้องอินไปโรงเรียนและพันนีจะไปทำงานที่ร้านกาแฟ
วันเวลาหมุนเปลี่ยนไปทุกวันและใกล้ถึงวันแต่งงานของพัชรวลัยทำให้อาทิตย์นี้อรินดาทำงานเลิกคำทุกวันเพราะต้องไปดูแลจัดการเตรียมงานที่โรงแรมส่วนที่บ้านของเจ้านายสาวก็มีคนของท่านเจ้าสัวดูแลเธอจึงไม่ได้ไปยุ่งด้วยและงานเช้าเธอไม่ได้ไปร่วมงานเพราะต้องดูแลแขกที่มาร่วมงานของเจ้านายและเจ้าบ่าวที่โรงแรมและวันนี้เป็นวันหยุดจึงใช้เวลาอยู่กับลูกชายทั้งวัน
"ก๊อกกๆๆ.."
"อินไปเปิดประตูเองค้าบ"
คนตัวเล็กพูดจบก็วิ่งไปเปิดประตูห้องเพราะคนที่มาบ้านของเขาก็มีแค่ไม่กี่คน
"จ้ะเอ๋.."
“น้าบุษมาค้าบมามี้”
น้องอินเห็นเพื่อนของแม่ก็ร้องบอกแม่เสียงดังด้วยความดีใจเพราะจะได้ของฝากจากน้าบุษที่แสนใจดีของเขาอีกแล้ว
“ว่าไงตัวแสบ ทำอะไรอยู่ครับ”
บุษบาเดินตามหลานชายเข้าในห้องรับแขกที่เพื่อนั่งอยู่กับพี่เลี้ยงของน้องอิน
“อินกำลังวาดรูปอยู่ค้าบ นี่ไง
อินวาดรูปครอบครัวด้วยค้าบ” น้องอินหยิบรูปภาพที่เขาวาดมาอวดน้าบุษ
“นี่ครอบครัวของน้องอินเหรอครับ”
“ใช่ครับ”
“แล้วมีใครบ้างคะบอกน้าบุษหน่อยสิครับ”
“คนนี้มามี้ แล้วนี่คุณยาย นี่น้าบุษ นี่น้าเนตร
นี่น้ารามและนี่พี่พันครับ” น้องอินชี้ให้น้าบุษดูคนในครอบครัวว่ามีใครบ้างและคุณยายที่พุดถึงคือแม่ของบุษบาที่อรินดามักจะเอาลูกชายไปฝากท่านเลี้ยงตอนที่เธอไปทำงานต่างจังหวัดและมีพันนีตามไปดูแลเพราะเธอเป็นห่วงไม่อยากทิ้งทั้งสองไว้ที่คอนโด
“น้องอินวาดรูปสวยมากเลยครับ”
“แต่เพื่อนวาดสวยกว่าอินอีกค้าบ และเขาก็มีพ่อด้วย”
“แล้วน้องอินทำยังไงลูก”
อรินดาถามลูกชายและมองสบตาเพื่อน
“อินไม่มีพ่อไม่เป็นไรค้าบ แต่อินมีมามี้
น้าบุษน้าเนตรน้ารามพี่พันเยอะแยะแล้วค้าบ”
น้องอินรู้ความก็รู้ว่าเขามีแค่แม่และยายกับน้าๆและพี่เลี้ยงเขาไม่เคยเห็นพ่อแต่ไม่เป็นไรเขามีขออยู่กับมามี้ก็พอแล้ว
“ลูกชายมามี้เก่งมากครับลูก”
อรินดายิ้มให้ลูกชายแล้วลูบศีรษะเบาๆ
“อินเป็นเด็กดีแล้วอินจะได้กินไอติมมั้ยค้าบมามี้”
“เจ้าเล่ห์นะเรา นี่ไงรางวัลสำหรับคนเก่ง”
บุษบาล้วงของเล่นออกมาจากกระเป๋าสะพายให้หลานชาย
“ขอบคุณค้าบน้าบุษ น้าบุษใจดีที่สุดในโลกเลยค้าบ
จุ๊บๆๆ..”
น้องอินยกมือไหว้ขอบคุณแล้วลุกขึ้นกอดน้าบุษหอมแก้มซ้ายขวาแล้วบุษบาก็หอมแก้มหลานชายคืนแล้ววิ่งไปแกะของเล่นในอนาเขตของตัวเองที่แม่แบ่งไว้ให้สำหรับเล่นของเล่นที่มีอยู่เต็มสองตู้ใหญ่
“แกซื้อของเล่นให้น้องอินบ่อยเกินไปแล้วนะบุษ”
อรินดาว่าเพื่อนที่ชื้อของเล่นมาให้ลูกชายทุกครั้งที่มาและแต่ละชิ้นราคาไม่ถูกเลย
“มันเป็นของสะสมนะแก
อนาคตน้องอินเก็บไว้มันจะมีมูลค่าสูงขึ้นนะแก”
บุษบาตอบเพื่อนเพราะของเล่นแต่ละชิ้นจะหายากและเธอก็จะหามาให้ครบเซ็ตแม้ราคาจะแพงแต่เห็นหลานชายมีความสุขแล้วเธอก็มีความสุขไปด้วย
“จ้าแม่เศรษฐี”
“ถ้าฉันเป็นเศรษฐีก็ดีสิ
ฉันจะส่งน้องอินเรียนจนจบด็อกเตอร์เลยแก
แต่ไม่เป็นไรถ้าไม่ได้เป็นเศรษฐีฉันหาผัวเศรษฐีก็ได้ คิกๆๆ..”
บุษบาพูดแล้วหัวเราะคิกคักชอบใจ
“เชิญตามสบายย่ะ”
“ว่าแต่แกเถอะไม่คิดจะหาพ่อให้น้องอินเหรอ”
บุษบาพูดกระเซ้าเพื่อนเพราะที่ผ่านมาอรินดาไม่เปิดใจให้ใครตั้งหน้าเลี้ยงลูกด้วยตัวเองตั้งแต่เลิกกับพ่อของน้องอินเมื่อหกปีก่อนและเธอเองก็รู้เรื่องทุกอย่างจึงคอยช่วยเหลือเพื่อนเท่าที่ทำได้จนอรินดาเข้มแข็งและขายเรือนหอที่ภูเก็ตมาซื้อคอนโดแห่งนี้ที่เพิ่งสร้างใหม่และไม่ติดต่อทางอดีตสามีอีกและเธอได้ข่าวว่าตอนนี้กลับมาจากเมืองนอกแล้วพร้อมกับลูกสาวและภรรยาและเธอรู้ว่าเพื่อนรักไม่มีความรู้สึกใดๆหลงเหลือให้อดีตสามีอีกแล้ว
“ฉันอยู่กับน้องอินสองคนก็สบายดีอยู่แล้ว
ไม่จำเป็นต้องหาใครมาเป็นภาระเพิ่มอีก”
เธอไม่คิดจะมีแฟนใหม่หรือสามีใหม่ขออยู่กับลูกชายแค่สองคนดูแลน้องอินให้เติบโตเป็นผู้ใหญ่ดีกว่า
“จ้า แม่คนสวยเลือกได้
ว่าแต่นายรามมันยังไม่กลับมาจากใต้อีกเหรอ”
“ถามทำไม คิดถึงหรือไง”
“จะบ้าเหรอแก ฉันจะไปคิดถึงมันทำไมกัน”
“แน่ใจนะ”
“หยุดเลยนะอิ๋น แล้วมีอะไรกินบ้างอ่ะ ฉันหิวมากเลยแก”
เจ้าของร้านกาแฟเบเกอรี่ชื่อดังมีถึงห้าสาขาถามเพื่อนเพราะเธอเอาแต่ขนมเค้กขนมปังและคุ๊กกี้มาให้เพื่อนกับหลานชายและพี่เลี้ยง
“กินสปาเก็ตตี้มั้ยแก
พอดีเมื่อกลางวันน้องอินบ่นอยากกิน”
“จัดมาเลยแก”
“พันดูน้องด้วยนะจ้ะ”
“ค่ะพี่อิ๋น”
พันนีเอาขนมไปเก็บในตู้เย็นเพราะน้องอินกำลังเห่อของเล่นใหม่
สองสาวเดินไปในครัวแล้วอรินดาก็ทำสปาเก็ตตี้ผัดขึ้เมาทะเลให้เพื่อนและคุยกันเรื่องงานของพวกเธอแลกเปลี่ยนความรู้กันและยังมีเพื่อนอีกสองคนคือเนตรตราที่ทำงานเป็นผู้จัดการโรงแรมอยู่เชียงใหม่เดือนหนึ่งจะมากรุงเทพครั้งหนึ่งเพื่อมาหาพ่อแม่และพบเจอเพื่อน
อีกคนคือราเมนทร์เป็นวิศวกรเดินทางไปทั่วประเทศไทยตามที่ได้รับมอบหมายให้ไปตรวจงานพวกเธอเป็นเพื่อนที่คบหากันมาตั้งแต่เรียนปีหนึ่งมาจนถึงตอนนี้ก็เกือบสิบปีแล้ว
“พี่คะขับเร็วหน่อยได้มั้ยคะ” อรินดาบอกคนขับรถแท็กซี่เพราะวันนี้ดันตื่นสายและต้องแวะที่ทำงานก่อนจะไปโรงแรมทำให้เธอกลัวไปไม่ทันดูแลความเรียบร้อยของแขกเจ้านายและไม่อยากให้งานแต่งงานของเจ้านายสาวผิดพลาด
“นี่เร็วสุดแล้วน้อง
ดูสิรถติดแบบนี้ไปไม่ทันแน่พี่ว่าน้องเรียกรถมอเตอร์ไซค์ไปดีกว่า” คนขับแท็กซี่ใจดีบอกผู้โดยสารที่บอกว่าจะไปดูแลงานแต่งงานเจ้านายไม่ทันไม่ทันและเข้าใจดีว่าเวลาเร่งด่วนแบบนี้รถติดตลอด
“งั้นนี่ค่าโดยสารค่ะพี่ ขอโทษด้วยนะคะ”
อรินดายื่นเงินค่ารถให้คนขับแท็กซี่แล้วลงจากรถไปอย่างรวดเร็วเพราะตอนนี้เก้านาฬิกากว่าแล้วจึงเรียกมอเตอร์ไซค์วินที่เธอเล็งไว้ให้ไปส่งโรงแรมหรูสถานที่จัดงานมงคลสมรสของเจ้านายสาวในค่ำวันนี้
โรงแรมหรูหกดาวกลางกรุงเทพมหานครสถานที่จัดงานเลี้ยงฉลองมงคลสมรสของ
พัชรวลัย วัชระรังสรรค์ ทายาทนักธุรกิจชื่อดังของประเทศไทยที่แต่งงานกับแอนดี้
ฮิวจ์ ทายาทมหาเศรษฐีชาวอังกฤษที่มาทำธุรกิจในเมืองไทยและทั้งสองพบรักกันตอนไปเรียนต่อที่ประเทศอังกฤษและเลิกกันไปเพราะระยะทางจนกระทั่งแอนดี้มาทำธุรกิจในเมืองไทยทั้งสองก็กลับมาคบหากันอีกครั้งและแอนดี้ก็ขอแต่งงานหลายครั้งแต่ฝ่ายหญิงอยากทำงานก่อนและตอนนี้ทั้งสองก็พร้อมจะสร้างครอบครัวด้วยกัน
อรินดาไปถึงโรงแรมก็ตรงไปที่ห้องจัดเลี้ยงเพื่อดูความเรียบร้อยในงานไม่ให้เกิดความผิดพลาดเพราะงานนี้เป็นงานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่งานหนึ่งเพราะเจ้าบ่าวทุ่มสุดตัวเพื่อเจ้าสาวโดยสั่งดอกไม้ทั้งหมดมาจากหลายประเทศจนทำให้ในห้องแกรนด์ฮอล์สว่างสดใส่สวยงามราวอยู่กลางทุ่งดอกไม้ที่ส่งกลิ่นหอมอบอวลไปทั้งห้องและมีแสงไฟส่องช่วยให้มันมีชีวิตชีวาเหมือนอยู่บนต้นทำให้มันดูมีเสน่ห์มนต์ขลัง
“เป็นยังไงบ้างคะคุณอิ๋น
มีตรงไหนที่ต้องแก้ไขหรือเปล่าคะ”
ธเนศหรือปุ๊กกี้สาวข้ามเพศผู้จัดการทีมงานออแกไนซ์มากฝีมือถามเลขาของเจ้าสาวที่เธอติดต่อร่วมงานด้วยเมื่อสองเดือนก่อนและทำงานเก่งไม่แพ้เลขาคนเก่าถ้าไม่เกรงใจพัชรวลัยเธอคงชวนอรินดาไปทำงานด้วยแน่
“ทีมงานของคุณปุ๊กกี้มืออาชีพอยู่แล้วทุกอย่างเรียบร้อยไม่มีที่ติเลยคะ”
อรินดาชมฝีมือการทำงานของทีมออแกไนซ์มืออาชีพอย่างจริงใจ
“ขอบคุณมากค่ะคุณอิ๋น
ถ้าคุณอิ๋นแต่งงานเมื่อไหร่ก็อย่าลืมมาใช้บริการของเรานะคะ พี่จะคิดราคาพิเศษค่ะ”
ธเนศจีบปากพูดเพราะถูกอัธยาศัยของอรินดาที่รู้จักพูดและมีเหตุผลไม่ได้ชี้นิ้วใส่เหมือนเลขาของผู้บริหารบางคนที่วางอำนาจเพราะงานต้องผ่านเลขาก่อนจะถึงมือเจ้านาย
- ผู้เขียน
