“แค่พูดถึงไม่ได้แปลว่าจะต้องนินทานะพี่บุญมี วันก่อนฉันเห็นพี่พูดถึงคุณนิดตั้งเยอะแยะ ฉันยังไม่เห็นต้องว่าพี่นินทาคุณนิดเลย” กระถินว่าเสียงหยัน คนถูกพาดพิงตกใจพลางมองนายสาวที่ตนไม่ชื่นชอบ
“นังกระถิน นังเด็กปากมอม แกหาว่าฉันนินทาคุณนิดหรือ”
บุญมีชี้หน้าต่อว่า
“ฉันพูดแบบนั้นตอนไหน ฉันแค่อธิบายให้พี่เข้าใจก็แค่นั้น ถ้าพี่ไม่ได้นินทาจริงๆ จะเดือดร้อนทำไมคะพี่บุญมี” คนพูดว่าแล้วยิ้มร่า ความกวนประสาทยกให้หล่อนเถอะ ไม่เป็นสองรองใครแน่นอน
“นังกระถิน!”
“พอเถอะบุญมี” เสียงหวานเอ่ยหลังจากนั่งฟังอยู่นาน
“ถ้าเธอไม่ได้เป็นอย่างที่กระถินว่าก็ไม่เห็นต้องเดือดร้อนอะไร” ฐิติวรดามองหน้าสาวใช้ รู้ดีว่าบุญมีขึ้นตรงกับฝ่ายใด
และไม่ชอบเธอตามผู้เป็นนาย
“ไม่เดือดร้อนไม่ได้หรอกค่ะคุณนิด นังกระถินมันปากมอมแบบนี้เกิดคุณนิดเข้าใจผิดคิดว่าบุญนินทาคุณนิด บุญมีก็ซวยสิคะ”
น้ำเสียงกระแทกกระทั้น
“ฉันไม่ตัดสิ
