ตอนที่ 20
“ฝังนางแล้วหรือยัง ข้าอยากไปเยี่ยมนางสักครั้ง”
ตะวันในร่างหลินเหยียนหรงเงยหน้าขึ้นมองซือหยาง ดวงตาเศร้าหมองเปียกชื้นด้วยหยาดน้ำตา ความรู้สึกโหยหาและสูญเสียยังคงฝังลึกในใจ
ทุกครั้งที่นางนึกถึงเสี่ยวผิง สาวใช้คนสนิท หัวใจก็ยังปวดร้าวไม่ต่างจากคราวแรกที่ต้องสูญเสีย
ซือหยางนิ่งไปสักครู่ ก่อนจะตอบเสียงมั่นคง
“ฝังนางแล้ว...หลุมฝังศพของนางห่างไกลผู้คนและเงียบสงบ ข้าจัดเตรียมทุกอย่างไว้เรียบร้อยแล้ว”
เขามองเหยียนหรงด้วยแววตาเต็มไปด้วยความห่วงใย
“เจ้ายังไม่พร้อมจะไปพบ...แต่เมื่อถึงเวลา ข้าจะพาเจ้าไปเอง”
เหยียนหรงก้มหน้ากลั้นน้ำตา ก่อนพูดเสียงเบา
“ข้าแค่หวังว่าจะได้พบนางอีกครั้ง...พูดคุยกับนางสักหน่อย เพื่อได้ร่ำลา”
ซือหยางยื่นมือมาจับมือเธอไว้แน่น
“เจ้าไม่ต้องรีบร้อน ทุกอย่างมีเวลาของมัน...ข้าจะอยู่เคียงข้างเจ้าเสมอ”
สายลมอ่อนพัดผ่านม่านแพรในเรือนพัก เหมือนโอบกอดทั้งสองไว้ด้ว
