ตอนที่ 15.2 สิบห้านาที
“คิดถึง”
“หื้ม อะไรนะคะ” หล่อนแสร้งหูหนวก ไม่ได้ยินคำที่เขาพูดบ้าง ขณะที่เขานั้นกลับหัวเราะเบา ๆ ในลำคอ แสร้งถามกลับไปว่า
“หึ ทำไมมาช้า หื้ม”
“เซลีน...คือ...”
“ว่าไงครับ”
“เซลีนแวะไปเยี่ยม...เอ่อ” เอ่ยตะกุกตะกัก พูดไม่เต็มเสียง ลังเล เพราะไม่มั่นใจว่าควรบอกเขาไปดีหรือไม่
“เยี่ยมใครครับ”
“เยี่ยมพี่ภีมค่ะ”
“อืม...พี่ภีม” ตอบรับเสียงในลำคอ ใบหน้าเครียดขรึมขึ้นมาทันที พลอยทำให้นางเอกสาวถึงกับหน้าเสีย ใจหวิวจนต้องรีบอธิบายเพราะกลัวว่าเขาจะเข้าใจเธอผิด
“แต่เซลีนไม่ได้อะไรนะคะ เซลีนแค่ไปเยี่ยมเพราะเขาบอกว่าเจ็บหนัก ไปเยี่ยมไม่ถึงห้านาที เซลีนก็กลับออกมา”
“สิบห้านาทีต่างหาก”
“อะไรนะคะ!” ย้อนถามเสียงดัง คล้ายกับไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ตนได้ยิน จนเขาต้องเอ่ยซ้ำด้วยใบหน้ากรุ่มกริ่ม นัยน์ตาคมพราวระยับราวกับลูกบอลไฟ
“คุณเข้าไปในห้องนั้น สิบห้านาทีครับ” ลิญาณาถึงกับกะ
