ตอนที่ 16.2 ผมยินดี
ค่ำวันนั้นหลังจากรับประทานอาหารด้วยกันในห้องอาหารสุดหรู ที่มีความไพรเวท พร้อมพัชร์จึงให้คนขับรถพาเธอกลับมาที่โรงแรมเคลย์คิงตัลด้วยรถคันหรู ติดฟิล์มกระจกสีเข้มรอบคันบดบังสายตาจากคนภายนอกได้พอสมควร
แม้กระทั่งคนสนิทและคนขับรถของเขา เมื่อจอดรถเรียบร้อยก็รีบลงคอยบริเวณด้านนอกของรถทันทีอย่างรู้ใจคนเป็นนายโดยไม่รอให้สั่ง
“อาหารวันนี้อร่อยมากเลยค่ะ ขอบคุณนะคะ”
“หึ ดีใจที่ชอบครับ”
“แล้วก็...ขอบคุณสำหรับที่ช่วยเซลีนวันนี้ด้วยนะคะ” พร้อมพัชร์นิ่งคิดไปชั่วครู่ ก่อนจะคว้ามือหญิงสาวขึ้นมากอบกุมไว้ เอ่ยถามด้วยเสียงเข้ม คิ้วหนามุ่นหากันเล็กน้อย
“เขายังมาวนเวียนกับคุณอยู่แบบนี้เหรอ” ลิญาณานิ่งคิดไปชั่วอึดใจ
“ประมาณนั้นค่ะ” คำตอบนั้นทำให้เขาจ้องมอง สบตาเธอนิ่ง ก่อนจะเอ่ยต่อว่า
“หากคุณให้ผมช่วย...ผมยินดีนะ”
บรรยากาศระหว่างทางกลับไปยังคฤหาสน์ศาตนันท์นั้น เต็มไปด้วยความเงียบไร้
