ตอนที่ 6.2 ว่ายน้ำ
ลิญาณาจ้วงแขนวาดลงบนผืนน้ำอยู่นานนับชั่วโมง จนอรัญ ที่คอยมองอยู่นั้นอดเป็นห่วงไม่ได้ ได้ไปเอ่ยเรียกให้ขึ้นมานั่งพัก แต่เธอก็เพียงหันยิ้ม แล้วโบกมือให้เขา ก่อนจะหันกลับไปดำผุดดำว่ายอยู่ในผืนน้ำอยู่แบบนั้น
“เอาไงดีล่ะพี่ โทรบอกนายไหม”
“อืม...เดี๋ยวกูโทรบอกนาย” อรัญตอบรับลูกน้องคนสนิทด้วยสีหน้าเครียดขรึม ก่อนจะเดินเลี่ยงไปอีกทาง
หญิงสาวปลดปล่อยความเจ็บปวด ให้น้ำตาไหลปะปนไปกับสายน้ำ เพราะไม่อยากร้องไห้เสียน้ำตาให้ใครได้เห็น โดยเฉพาะกับคนใจร้าย สารเลวคู่นั้น เธอยิ่งไม่อยากแสดงความอ่อนแอ จึงเพียรเก็บซ้อนไว้ ผ่าน ทุกแรงจ้วง ทุกจังหวะที่วงแขนฟาดลงผืนน้ำ เพียงเพื่อเธออยากระบายความอัดอั้นเจ็บปวดในใจ
ใจจริงเธอนั้นอยากจะทำลาย คนทั้งคู่ให้เจ็บและพังกันไปข้างหนึ่ง ตั้งแต่ตอนนี้ นาทีนี้เลยด้วยซ้ำ แต่เพราะจิตใจเธอยังไม่แข็งแรงพอ ที่จะรับกระแทกใด ๆ เพิ่มในตอนนี้ หล่อนจึงอยากจะใช้สต
