อาจารย์เถื่อน EP.15 ‘สวย’ สังหารหมู่
1431 คำ
ท่าทีของนาเดียร์ พอเข้าห้องเรียนมาร่างบางเอาแต่ซบหน้าลงกับโต๊ะนั้น
“อีเดียร์ นาเดียร์ นี้มึงเป็นอะไรรึเปล่า” อินนาตั้งแต่เข้าห้องมาอิเดียร์มันก็ตั้งหน้าตั้งตาหลับเลย ทั้งที่มันไม่มีท่าทีง่วงเลยสักนิด
“เออ นั้นน่ะสิ เดียร์ มึงเป็นไร ปวดหัว ปวดท้อง ประจำเดือนมาเปล่า” ปูเป้ถามด้วยสีหน้าเป็นห่วงเพื่อนสนิท
“ปะ...เปล่า กูไม่เป็นไร กูสบายดี” นาเดียร์พึมพำขณะใบหน้าสวยยังคงซบลงกับโต๊ะเช่นเดิม คุณคาร์เรนยืนสอนอยู่ตรงหน้า แล้วใครมันจะกล้าโผล่หน้าสวยๆ ขึ้นมาละ หวังว่าเมื่อกี้เขาคงไม่เห็นฉันหรอกนะ
“ไม่เป็นไร แล้วมึงเล่นไม่โผล่หน้าขึ้นมาแบบนี้ มึงจะเรียนรู้เรื่องเหรอ” อินนาที่เห็นท่าทีของนาเดียร์
‘เออ พึ่งจะเก็ทวันนี้แหละ ว่ายัยเพื่อนตัวดีของฉันมันอัจฉริยะ ไม่ฟังอาจารย์ก็ทำได้ หึหึ’ อินนาที่ไม่รู้เรื่องอะไรถึงกับส่ายหัวให้นาเดียร์
ด้านนาเดียร์นั้น ไม่ว่าคาร์เรนจะอธิบายเนื้อหา แต่ดูเหมือนว่าวันนี้สมองของฉันไม่พร้อมจะรับรู้อะไรทั้งนั้น งานนี้ฉันเอฟชัวร์
‘ไม่จริง ไม่จิ๊ง.... เป็นไปไม่ได้ ให้ตายสินี้เขามาอยู่ตรงหน้าฉันตอนนี้ได้ยังไง ยังไม่ทันจะฟังเนื้อหาที่เรียน แต่ตอนนี้ฉันปวดหัวมาก’ ยาดม ยาหอม
“หงษ์ไทยอยู่ไหน” นาเดียร์เอ่ยขณะที่หน้ายังซบลงกับโต๊ะ
‘ใครก็ได้ช่วยด้วยฉันที ช่วยด้วยฉันจะเป็นลม’ ที่สำคัญ มันน่าอายมากที่ฉันเข้าเรียนสาย เขาสอนไปครึ่งชั่วโมงแล้ว นาเดียร์รู้สึกอายคาร์เรนมาก ร่างบางถึงกับทำตัวลีบๆหลบอยู่หลังห้อง ภาวนาขอให้เขาไม่เห็นฉัน ถึงเห็นก็ขอให้เขาและฉันเราไม่รู้จักกัน
ทว่าคำพูดของเขาวันนั้นกับวิ่งเข้ามาในหัวของฉัน
“ฉันเป็นอาจารย์”
“หึ...คุณนี้นะเป็นอาจารย์”
“หึหึ” นาเดียร์ถึงกับขำไม่ออก รู้สึกเจ็บใจไม่น้อย ที่วันนั้นเธอไม่เชื่อคำพูดของเขา
‘ผู้ชายที่ยืนสอนหนังสือที่หน้าห้องเรียนคนนั่น^_^’
‘ใช่...’
‘เขา คือ สามีทางนิตินัย...ของฉันเอง’
ด้านคาร์เรนเป็นอย่างที่ผมคิดไว้ไม่มีผิด ใครจะคิดว่าผมต้องมาสอนนาเดียร์ ภรรยาทางนิตินัยของตนเอง นาเดียร์ออกจากบ้านตั้งแต่เช้าตู่ ทว่าเธอพึ่งจะเข้าห้องเรียน หึ...มันน่าจับตีให้ขาหักเสียให้เข็ด
นาเดียร์ซบหน้าอยู่เช่นนั้นนานนับหลายนาที จนกระทั้ง
“นักศึกษาที่มาทีหลัง 3 คนเมื่อครู่ เชิญครับ” เสียงเข้มอันน่าเกรงขามดังมาเช่นนั้น นาเดียร์ถึงกับสะดุ้งเฮือก
“แก แก แล้วก็ฉัน” อินนาหันมาเอ่ยกับนาเดียร์และปูเป้ด้วยสีหน้ามั่นใจสุดๆ ที่นางถูกอาจารย์คาร์เรนเรียก
“นี้อย่าบอกนะ ว่าอาจารย์จะให้เราไปแก้โจทย์หน้าห้อง” ปูเป้เอ่ยมาเช่นนั้น นาเดียร์ใบหน้าสวยถึงกับซีดเผือกลง
“ให้ตายสิ” นาเดียร์พึมพำออกมาเสียงเบา
“แก กับฉันแล้วก็แก สังหารหมู่ค่ะ” เอ่ยจบ อินนา ปูเป้ก็ลุกจากเก้าอี้ไปยังหน้าห้องพร้อมจะแก้โจทย์บนกระดาน
ด้านนาเดียร์ยัยสองเพื่อนตัวร้ายไปแล้ว ทีนี้ก็เหลือแค่ฉันแล้วสิ นาเดียร์ก้มหน้ารับชะตากรรม
“มีแค่ 2 คนเหรอครับ”
นาเดียร์ที่คาร์เรนเอ่ยเช่นนั้น ดวงตากลมเล็กสบตานัยน์ตาคมคู่ดุ แต่นั้นมันแค่แว่บเดียวเท่านั้น
“ตาย ฉันต้องตายแน่ๆ” นาเดียร์ยอมลุกออกจากโต๊ะ จากนั้นไปยืนยังตำแหน่งของตน
“แก้โจทย์ แกฉันต้องตายแน่ๆ เมื่อกี้ไม่ได้ฟังที่อาจารย์สอนเลย” นาเดียร์หันไปกระซิบกับปูเป้ ฉันเหลือบมองโจทย์ของยัยปูเป้ ยัยอินนา มันไม่เหมือนกันเลยสักนิด นาเดียร์ทำหน้าราวกับจะร้องไห้
ร่างบางรู้สึกหัวใจเต้นแรงผิดปกติ อีกนิดฉันเหมือนจะวูบจะเป็นลมลงตรงนี้ ระยะเวลา 3 นาที ในการแก้โจทย์ ทว่าตอนนี้ผ่านไป 2 นาทีแล้ว โอ้ยไม่ไหว ปวดหัว มึนมาก ฉันทำไม่ได้
นาเดียร์หันซ้ายหันขวา ฉันในตอนนี้ไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใครดี เพราะดูจากโจทย์แล้ว ฉันได้โจทย์ยากกว่ายัยสองตัวนี้
ในที่สุดยัยอินนา ยัยปูเป้ สองนางก็แก้โจทย์เสร็จ หน้าห้องตอนนี้ก็มีแค่ฉันและ คุณคาร์เรน อุ้ยไม่ใช่สิอาจารย์คาร์เรน
นาเดียร์ยกมือขึ้นมาเกาหัว นาทีนี้ยอมรับว่าฉันมึนหัวมาก โจทย์บนกระดานข้างหน้ากับผมบนหัวฉันในตอนนี้ ยุ่งเหยิงพอๆ กัน
“หมดเวลา...” คาร์เรนเอ่ยมาเช่นนนั้น นาเดียร์ถึงกับหน้าซีดเผือกลง น่าอายมาก ฉันแก้โจทย์ไม่ได้ เธอไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าเขา
“กลับเข้าไปได้แล้ว เดี๋ยวผมจะเฉลยให้พวกคุณเอง ทีหลังก็ตั้งใจฟังที่ผมอธิบายซะบ้าง จะได้ไม่ซึม” นาเดียร์มองคาร์เรนตาขวางด้วยสีหน้าไม่พอใจ ที่ถูกเขาแขวะเธอมาอย่างตั้งใจ
ทว่าขณะที่นาเดียร์เดินกลับโต๊ะไม่ทันตั้งตัวนั้น
!! พรึ่บ !! ขาเรียวกับถูกเตะเข้าอย่างจัง นาเดียร์สะดุดขาตัวเองแทบหน้าทิ่มลงกับพื้น โชคดีที่คาร์เรนรับไว้ทัน
“คุณ.../อา...จารย์” นาเดียร์สบตากับคนตรงหน้า
“ขอ...โทษค่ะ” นาเดียร์สบตาคาร์เรน ดวงตากลมเบิกกว้าง หน้าฉันแทบซบอกเขา
“ทีหลังก็เดินระวังๆ หน่อยสิ” คาร์เรนเอ่ยกับคนตัวเล็ก นาเดียร์เดินกะเผลกกลับไปนั่งที่เดิมนั่น
“ก็สวยใสไร้สมองน่ะ เอาอะไรกับนางมาก” จีจี้สาวสวยประจำคณะวิศวะเอ่ย ขณะที่นาเดียร์กลับมานั่งที่โต๊ะ วิชานี้เป็นวิชาเลือกเสรี ในห้องจึงมีนักศึกษาหลากหลายคณะที่เรียนรวมกัน
“ดีนะที่ฉันสวย ส่วนเธอทั้งไม่สวยและไม่มีสมอง” นาเดียร์สวนกลับจีจี้อย่างไม่โกง ทว่าจีจี้ที่ถูกนาเดียร์สวนกลับเช่นนั้นหญิงสาวถึงกับหน้าเหวอ
“เหอะ เหอะ เหอะ” อินนาและปูเป้ ถึงกับอดขำไม่ได้
“หึ...เล่นกับใครไม่เล่น กล้านักมาแขวะเพื่อนฉัน เห็นซื่อๆแบบนี้ ยัยเดียร์นางก็เอาเรื่องเหมือนกันนะจ๊ะ หล่อน” อินนาสะใจมาก นาเดียร์ทันคนกว่าที่พวกเธอคิดเสียอีก และที่กลุ่มสาวงามแห่งคณะวิศวะแว้งกัดเพื่อนเธอแบบนี้ คงไม่พ้นหมั่นไส้ความสวยของยัยนาเดียร์นี้นะ
ไม่อยากจะโม้ ยัยนาเดียร์นางเป็นขวัญใจหนุ่มๆวิศวะนะจ๊ะ โดยเฉพาะวิศวะ เครื่องกลและไฟฟ้า เพราะหนุ่มๆเคยมีเรื่องกัน เพราะแย่งกันจีบนางมาก่อน ไม่แปลกใจที่สาวๆ พวกนั้นจะไม่ชอบใจนาง
ส่วนพวกเราสามคนก็ไม่ชอบพวกนางเช่นกันค่ะ
ด้านนาเดียร์หลังจากที่ฉันแก้โจทย์บนกระดานไม่ได้ และยังถูกพวกอิผีกลั่นแกล้งขัดขา แถมอาจารย์คาร์เรนก็มาช่วยฉันอีก จากที่ถูกมองแรงด้วยสายตาไม่เป็นมิตรอยู่แล้ว ดูเหมือนว่าจะมีเพื่อนๆ ร่วมห้องหลายคนที่ไม่ชอบหน้าฉัน บางคนนินทาสวยใสไร้สมองบ้าง เรียนวิชานี้ ทว่ากับได้ศัตรูมาเพิ่มแหนะ
“แต่โนสนโนแคร์ค่ะ แล้วแต่เลย” สวยเริ่ดซะอย่าง
แต่สิ่งที่ฉันต้องสนตอนนี้ คือฉันจะผ่านวิชานี้ไปได้ยังไงก่อนเถอะ เพราะตอนนี้ สิ่งที่อาจารย์คาร์เรนสอน ไม่เข้ามันสมองอันน้อยนิดของฉันเลยสักนิด อึนมาก
“ฉันจะติดเอฟ วิชานี้ไม่ได้” เพราะฉันกู้ กยศ.มาเรียน ถ้าติดเอฟวิชาเขานอกจะจบช้าแล้ว ยังขายขี้หน้าคนสอนอีก
“เพราะฉะนั้น นาเดียร์แกห้ามตก ตกไม่ได้ ฉันอายคน”
“เห้ย...” นาเดียร์ถึงกับถอนหายใจยาวๆ เพียงแค่คิด แค่ตั้งใจเรียนวิชาของเขา ฉันก็เหนื่อยรอแล้ว
อ่านให้สนุกฝากกดไลท์ คอมเม้นต์ รีวิว ให้คิมด้วยนะคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
- ผู้เขียน
