กลิ่นกระเทียมเจียวหอมฟุ้งไปทั่วลานอาหารของค่าย ไอแดดอุ่นรำไรยามเย็นช่วยแต่งแต้มบรรยากาศให้ดูเป็นธรรมชาติและอบอุ่น เหล่าอาสาต่างช่วยกันหั่นผัก ตำพริก ตั้งหม้อไฟจนน้ำลายสอไปตาม ๆ กัน
คีตะยืนอยู่ตรงโต๊ะกลางที่วางเตาแก๊สกับหม้อใหญ่ ใส่ผ้ากันเปื้อนลายขาวน้ำเงิน พับแขนเสื้อขึ้นเผยท่อนแขนแน่นที่มัดใจสาว ๆ ทั่วค่ายไม่รู้กี่คน เสื้อที่ยังคงชื้นน้ำแนบกับลำตัวเผยกล้ามอกที่ดูเซ็กซี่จนสาว ๆ ที่มองแทบเลือดกำเดาพุ่ง
ด้านข้างของเขาคือ ภูผาที่กำลังสไลซ์หมูอย่างชำนาญ และพริ้มที่กำลังตำน้ำพริกอยู่ในครกไม้แบบใส่อารมณ์ (แอบเหล่คีตะเป็นพัก ๆ)
แต่แล้ว...
เสียงหวานติดเฟคเล็กน้อยก็ดังขึ้นจากอีกฝั่งของโต๊ะ
“ว้าว~ พี่คีตะทำอาหารด้วยเหรอคะ นึกว่าเก่งแต่เรื่องซ่อมไฟ”
เสียงนั้นเป็นของดาริน — เพื่อนร่วมรุ่นของเมษา ที่พยายามเข้าหาคีตะตลอดเวลา แต่เขาไม่เคยสนใจ
เธอเดินเข้ามาพร้อมผูกผ้ากันเปื้อนแบบแกล้งหลวม ๆ โชว์ช่ว
