เสียงฝีเท้าและเสียงเรียกที่กำลังดังเข้ามาใกล้ทำให้ทั้งคู่ผละออกจากกัน นีลพยายามจะรั้งแขนเล็กไว้แต่โดนเธอปัดมือออกอย่างแรงและรีบวิ่งออกจากมุมนี้ไปหาเพื่อนที่อยู่ภายนอก
“มาแล้ว !”
ร่างบางตะโกนบอกเจ้านายโดยไม่หันกลับไปมองคนข้างหลังว่าเขากำลังทำสายตาแบบไหนเมื่อเห็นเธอวิ่งไปหาอีกคน
“นึกว่าตกส้วมแล้ว หายไปโคตรนาน” เจ้านายบ่น
“เออ มีปัญหาทางเทคนิคนิดหน่อยน่ะ” มาเฟียโกหกหน้าตาย
“งั้นออกไปกัน ที่สนามจะเริ่มแล้ว”
“อือ”
มาเฟียพยักหน้ารับก่อนจะชะงักไปเล็กน้อยและมองกลับไปยังแถวซอกตึกที่ตัวเองพึ่งออกมาจากบริเวณนั้น ก่อนจะตัดสินใจละสายตาออกและเดินตามเพื่อนไปยังสนาม
หมับ !
มือหนาของเจ้านายคว้าหมับเข้าที่ข้อมือของมาเฟียโดยไม่ทันตั้งตัว เธอเลยหยุดฝีเท้าและเลิกคิ้วมองเป็นเชิงถาม
“กลัวหลง คนมันเยอะ”
มืออุ่นร้อนของเขากระชับข้อมือบางแน่น เจ้านายเผยรอยยิ้มออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ แต่ไม่อาจหลอกสายตาได้
