ส่วนเขาก็เอาแต่กินไปและเหลือบตามองสังเกตร่างบางไปด้วย วันนี้หลังจากออกจากคอนโดมิเนียมเธอก็ไปทำธุระ แล้วย้อนกลับมาใหม่ แค่รู้สึกไม่อยากกินข้าวคนเดียวและนึกขึ้นได้ว่ามาเฟียยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยกลับมาที่นี่ ส่วนการเข้าห้องนั้นไม่ใช่ปัญหาเลยเพราะเจ้าของเป็นคนที่รู้จัก แม้จะผิดไปบ้างก็ช่างมันก่อนเถอะ ค่อยสำนึกผิดทีหลัง
นัยน์ตาคมกริบมองอาหารญี่ปุ่นตรงหน้า และสังเกตว่าร่างบางชอบกินซาชิมิมากที่สุด จากที่สังเกตตั้งแต่วันที่กินอาหารญี่ปุ่นด้วยกัน เขาเลยตัดสินใจขับรถไปซื้อมา
ใบหน้าสวยปราศจากเครื่องสำอางกินอาหารด้วยความสุข ไม่เคยรู้เลยว่าการได้นั่งมองใครสักคนกินก็ทำให้มีความสุขได้ รู้ตัวอีกทีเขาก็วางตะเกียบและเท้าคางมองเธอด้วยใบหน้าเรียบนิ่งแต่มุมปากดันยกยิ้มอย่างไม่เคยทำมาก่อน
“อิ่มแล้วเหรอ ?”
ร่างบางเลิกคิ้วถามด้วยความแปลกใจ เมื่อสังเกตว่าภายในห้องค่อนข้างเงียบผิดปกติและยังไม่ได้ยินเสียงจา
