บทที่ 36 โดนไล่ต้อน

1490 คำ

แบดตบเข่าฉาดอย่างตื่นเต้น ยิ่งเห็นอาการของเพื่อนเขายิ่งมั่นใจในคำพูดของเลนิน ก่อนจะส่งสายตากรุ้มกริ่มออกไป ส่วนมือก็คว้าแก้วขึ้นมากระดกอีกครั้ง “กลับทำให้มึงลืมไม่ลงจนถึงวันนี้” แววตาแสนเจ้าเล่ห์เต้นระริกไปด้วยความยินดี พลางคิดในใจว่าเพราะเขาแท้ ๆ ที่คะยั้นคะยอให้ไปดีล ไม่อย่างนั้นเพื่อนรักคงไม่ทำตัวผีเข้าผีออกแบบนี้ “หุบปากไปเลย กูพูดสักคำหรือยังว่าชอบ” ท่าทางหงุดหงิดงุ่นง่านของนีล นอกจากแบดจะไม่ถือโทษโกรธแล้วยังหัวเราะไม่หยุด ส่วนไวท์พอจะอ่านสถานการณ์จากท่าทางของนีลออกว่าคงไม่แคล้วจากที่เลนินพูดก็ยกยิ้มมุมปาก “ชอบก็บอกมา เดี๋ยวกูจะช่วยมึงพิชิตใจเขาเอง เชื่อมือเลย” แบดหัวเราะลั่นก่อนจะยกมือขึ้นตบที่อกอย่างแรง ราวกับโอ้อวดว่าเรื่องจีบผู้หญิงนี่ช่ำชอง ดูจากสภาพปากเพื่อนแล้วถ้าไม่ใช่เพราะนีลเกิดมาเบ้าหน้าดีคงไม่มีใครเอาหรอก “มือของมึง เอาไว้ช่วยตัวเองเถอะ !” นีลเหยียดยิ้มก่อนจะ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม