บทที่ 25

1910 คำ

ตอน แอบอ้างอย่างหน้าไม่อาย เพราะรู้ว่าอยู่ไปก็ทำอะไรไม่ได้ จึงต้องกลับไปก่อน เขาคิดว่าจะรีบจัดการงานทั้งหมดในมือ เพื่อที่จะได้มีเวลามาเยี่ยมเธอวันพรุ่งนี้ ดังนั้นคืนนี้เขาออกล่าตัวคนร้ายตามหมายจับอย่างบ้าระห่ำ จนพวกหนีคดีถูกลากคอเข้าคุกเกือบหมด สถานีตำรวจไม่มีพื้นที่เพียงพอต่อการควบคุมตัวผู้ต้องหา จึงทำได้แค่ใส่กุญแจมือพวกเขาติดกับลูกกรง เพื่อรอนำตัวส่งไปฝากขังที่เรือนจำ “สหายจาง นายว่าหมวดเทียนเขาเป็นอะไรไป ทำไมถึงลุยคนเดียวอย่างเอาเป็นเอาตายแบบนี้” “ฉันไม่รู้ แต่คิดว่ามันน่าจะเกี่ยวกับสาวน้อยผิงผิง นายเห็นสีหน้าเขามั้ยสหายกวง ลองถ้าเขาดุดัน ฉันว่าพวกเราไม่ควรทำสิ่งใดที่เป็นการรบกวน” “ถึงนายไม่บอกฉันก็ไม่กล้า เขาน่ากลัวกว่าสารวัตรเสียอีก” เทียนหลี่นั่งทำงานที่โต๊ะ เขาเหลือบมองนายตำรวจสี่ห้าคนที่พากันพูดถึงตน ทำให้ทั้งกลุ่มแตกฮือ แต่เขาไม่ได้ว่าอะไรแค่เร่งทำงาน คิดว่าเมื่อเสร็จแล้วจะ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม