ฉันกลับมารอเรซที่เซฟเฮาส์ด้วยความมั่นใจเต็มเปี่ยม ลูกกอล์ฟก็เห็นดีเห็นงามและสนับสนุนความคิดที่เด็ดเดี่ยวของฉัน หากแต่พอเวลากระชั้นเข้ามาทุกทีจิตใจแน่วแน่ก็เริ่มสั่นรวน กระวนกระวาย และคาดเดาไปต่างๆ นานาถึงผลลัพธ์ที่จะเกิดขึ้น
ยิ่งคิดก็ยิ่งหวาดหวั่น หัวใจเต้นไม่เป็นส่ำ ความเป็นไปได้ที่เรซจะมีใจให้ฉันดูเป็นเรื่องที่เลื่อนลอย แต่เพราะความเปลี่ยนแปลงของเขาในช่วงนี้ทำให้ฉันสำคัญตัวเองและอดที่จะตั้งความหวังไม่ได้
อีกหนึ่งนาทีก็จะเที่ยงคืน บรรยากาศรอบข้างเงียบสงัด ยังไม่มีวี่แววว่าเรซจะกลับมา
ฉันนั่งกัดนิ้วอยู่บนโซฟา ความรู้สึกที่รุนแรงก่อนหน้านี้ค่อยๆ เปลี่ยนเป็นเรียบนิ่ง เลิกตื่นเต้นไปนานแล้ว จะบอกว่าลืมความตั้งใจเดิมไปแล้วก็ได้ ตอนนี้สิ่งเดียวที่ฉันจดจ่อคือรอว่าเมื่อไหร่เรซจะกลับมา
เขาบอกว่าจะกลับก่อนเที่ยงคืน แต่ก็ไม่ได้รักษาคำพูด กระทั่งส่งข่าวสักนิดก็ไม่มี เป็นแบบนี้ฉันยังจะกล้าถามตรงๆ อ
