เสียงของมวลปักษาร่ำร้องปลุกให้ใครบางคนตื่นขึ้นจากความฝันอันยาวนาน หมู่บ้านอันห่างไกลที่เคยเงียบสงบบัดนี้ถูกทดแทนด้วยเสียงพูดของวิ่งเล่นของเหล่าเด็กน้อย
บ้านหลังหนึ่ง ชายหนุ่มลืมตาตื่นขึ้นบนเตียงกว้าง ใบหน้าซีดขาวเต็มไปด้วยเหงื่อคล้ายว่ากำลังทรมานอย่างสุดแสน
หลี่เวยพยายามขยับตัวหมายจะผงักเจ้าของร่างเล็กที่ปีนมานอนอยู่บนตัวเขาตั้งแต่เมื่อใดก็ไม่ทราบ
"เจ้าตื่นได้แล้ว" หลี่เวยพยายามเขย่าร่างของหญิงสาวหมายให้อีกฝ่ายรู้สึกตัว แต่ไม่ว่าเขาจะออกแรงมากแค่ไหนอีกฝ่ายก็ไม่มีท่าทีว่าจะตื่นขึ้นมาเลย
"ทำไมเกาะแน่นแบบนี้" หลี่เวยอดไม่ได้ที่จะสบถออกมาเล็กน้อยเมื่อเขาพยายามง้างข้อมือเล็กที่เกาะติดตัวเขาราวกับปลิงไม่ยอมปล่อย
หลังใช้เวลาอยู่นานสุดท้ายแล้วหลี่เวยก็ถอนใจ ยอมให้นางร้ายตัวประกอบคนนี้นอนกอดเขาต่อไป
"เป็นถึงคุณหนูตระกูลสูงศักดิ์ นอนจนแดดส่องก้นแล้วยังไม่ยอมตื่นอีก" หลี่เวยบ่นอุบในใจ
ทว่าขณะท
