Bad Engineer 5 - อย่าเล่นตุกติก
1338 คำ
“เออ กูลืมบอก มันนัดเวลามาแล้วพรุ่งนี้บ่ายสามโมง” พายุพูดขึ้นทำลายความเงียบ
เมื่อได้ยินดังนั้นไฟก็พยักหน้ารับทันที สายตาคมของไฟแน่วแน่จริงจังเมื่อนึกถึงเรื่องแข่งรถในวันพรุ่งนี้
“มึงแน่ใจนะ ว่าจะลงแข่งจริง ๆ” เป็นเพลิงที่เอ่ยถามขึ้น
ที่จริงแล้วไฟไม่จำเป็นต้องลงแข่งจริง ๆ ก็ได้ เพราะการแข่งครั้งก่อนอีกฝ่ายผิดกฎให้คนอื่นมาแข่งแทน ซึ่งถือว่าการแข่งเป็นโมฆะ ทั้งหลักฐานจากกล้องวงจรปิดก็มีไฟสามารถไปตามรถกลับคืนมาได้
แต่…
เขาไม่คิดจะทำอย่างนั้น
“อือ คราวนี้กูจะไม่ชะล่าใจเหมือนคราวก่อนแล้ว ถ้ากูยังแพ้ กูจะยอมรับว่ากูแพ้ แต่ถ้ากูชนะ...มันต้องชดใช้” ไฟพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก กับเรื่องนี้เขาจริงจังที่สุด
เขาแค่อยากลองฝีมืออีกครั้ง
“มึงหมายถึงใคร ผู้หญิง หรือไอ้เหี้ยแทน”
“ทั้งสอง” ไฟตอบกลับเพื่อนชายอย่างไม่ลังเล
“ไฟ เธออาจจะมีความจำเป็นที่ต้องทำแบบนั้น” เฟียร์พูดขึ้นเมื่อเธอรู้สึกเป็นห่วงผู้หญิงที่อาจจะต้องเดือดร้อนเพราะไฟ เธอรู้จักนิสัยของเขาดีว่าเรื่องแบบนี้เพื่อนชายของเธอไม่ชอบแพ้ใคร และเขาต้องเอาคืนผู้หญิงคนนั้นแน่ ๆ
“กูไม่สน เพราะชื่อเสียงที่กูเสียไป มันเอากลับมาไม่ได้แล้ว”
ถึงอีกฝ่ายจะเล่นตุกติกจริง แต่สำหรับเขา เขาแพ้ไปแล้วยังไงข้อนี้ก็เปลี่ยนแปลงไม่ได้
“มีความจำเป็นแค่ไหน กูก็ไม่สนแม่งทั้งนั้นแหละ”
วันต่อมา….
@Fire SpeedPrak
“ไม่เปิดหน้ามาทักทายกันหน่อยหรือไง” ไฟเดินเข้ามาชิดตัวคนที่อยู่ในชุดแข่งสวมหมวกกันน็อกมิดชิดเหมือนเดิม มีอาที่ยืนอยู่ด้านหน้ารถถึงกับสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ ดวงตาหวานโตเบิกกว้างภายใต้หมวกกันน็อกเมื่อเห็นเขา สายตาคมของไฟก็เช่นกัน เขาพยายามมองจ้องผ่านระหว่างกระจกดำหน้าต่างช่องตาของหมวกกันน็อก
เธอตัวแข็งทื่อใจเต้นระรัวเหงื่อแตกพลั่ก สมองสับสนจนทำอะไรไม่ถูก
เธอเจอเขาอีกแล้ว! เขาจะจับได้ไหม? เขาจะรู้หรือเปล่า?
ถ้ารู้…เธอซวยแน่
ริมฝีปากบางเม้มแน่น ทำอะไรไม่ถูก ทว่าเป็นโชคดีของเธอ เมื่อกันต์คนที่จ้างวางเธอมาเข้ามาแทรกกลางระหว่างเธอและไฟในจังหวะที่พอดี
“ใกล้เวลาแข่งแล้ว เข้าไปเตรียมตัวสิ รออะไร” เขาเอ่ยสั่ง ทำให้มีอารีบหลบเข้าไปในรถด้วยใจที่เต้นระรัว
ไฟมองตามคนที่ลุกลี้ลุกลนเข้าไปนั่งยังที่คนขับ ก่อนจะเบนสายตามามองคนตรงหน้า
“แปลกดี” พวกมันคิดว่าเขาโง่?
คำแรกเขาเอ่ยพูดออกมาหากแต่คำหลังเขาคิดในใจ สายตาคมมองคนตรงหน้าอย่างคาดโทษ
“ขี้แพ้แบบมึง มีสิทธิ์พูดมากด้วยเหรอว่ะ” รอยยิ้มเย้ยหยันส่งกลับมาพร้อมกับคำพูดดูถูก
“คิดเล่นตุกติกกับกู อย่าหาว่ากูไม่เตือน” ไฟก้าวไปชิดคนตรงหน้าอีกก้าวพร้อมกับสายตาเย็นยะเยือกส่งไปอย่างเหลืออด คิดเล่นเกมโกงแต่กลับมาพูดจาแบบนี้อีก
“ชนะให้ได้ก่อนเถอะมึง”
และยิ่งท่าทางมั่นใจที่ฝ่ายตรงข้ามแสดงออกมา เขายิ่งมีอารมณ์เดือดดาลยิ่งกว่าเดิม
“กูชนะแน่ และถ้ากูชนะ กูจะคิดบัญชีกับพวกมึงรายตัว ฝากบอกมันด้วย ไอ้เหี้ยแทน อย่ามัวแต่มุดหัวอยู่ใต้กระโปรงผู้หญิง เพราะคราวนี้กูเอาจริง”
ไฟเอ่ยพูดออกมาด้วยแววตาและน้ำเสียงเย็นยะเยือกจนคนคู่สนทนารู้สึกได้ถึงความหวาดกลัวที่กำลังจะเกิดขึ้น ก่อนที่ไฟจะเดินขึ้นรถเพื่อเตรียมสแตนด์บายรอแข่ง เหลือไว้เพียงคนที่ยื่นแข็งทื่อ ไม่อาจสลัดภาพแววตาเย็นยะเยือกของไฟเมื่อครู่นี้ออกจากสมองได้เลย
คนคนนี้ น่ากลัวเหมือนกับชื่อ พร้อมจะแผดเผาทุกสิ่งกำจัดทุกอย่างที่คิดไม่ซื่อคิดร้ายกับเขาได้ทุกเมื่อ ซึ่งเรื่องนี้ใคร ๆ ต่างก็รู้ดี
“เหมือนมันจะรู้เลย เอาไงดี” เมื่อใจเริ่มกลัวเขาก็เดินมาหลบมุมเพื่อโทรหาปลายสาย
(มันจะรู้ได้ยังไง) ปลายสายที่เขาโทรหาก็เป็นแทนที่นอนใส่เฝือกอยู่ที่โรงพยาบาล
แทนกรอกเสียงเข้ามาในสายที่ไม่ต้องเห็นหน้าก็รู้ว่าตอนนี้เขากำลังทำสีหน้าแบบไหน
“ไม่รู้ แต่ท่าทางเหมือนมันรู้ คนอย่างไอ้ไฟมันฉลาดจะตาย” กันต์กรอกเสียงพูดให้ปลายสายได้รับรู้
แทนที่ไม่ได้เจอกับแววตาและสีหน้าท่าทางของไฟในตอนนี้ก็คงจะนึกไม่ออกว่าแววตาเหล่านั้นบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าเขารู้อะไรมาแน่ ๆ
(หรือว่าอีนั่นมันบอก) แทนเอ่ยออกมาอย่างคาดเดาไปเอง
“ไม่น่าใช่ มันต้องการเงินจากเรามันไม่บอกแน่ และขนาดพวกเรา เรายังไม่รู้เลยว่าอีนั่นมันเป็นใคร ถ้าไอ้ไฟมันรู้ว่าอีนั่นเป็นใครก็เก่งเกินไปแล้ว” กันต์พยายามคิด ซึ่งสิ่งที่เขาพูดออกมาทำให้ปลายสายเงียบไปครู่หนึ่ง
แทนก็คิดเห็นเช่นเดียวกับกันต์
(เริ่มแข่งหรือยัง) เขาเอ่ยถามทำลายความเงียบและความเครียดของพวกเขาที่เพิ่มทวีขึ้น
“กำลังจะเริ่ม” กันต์หันไปมองยังสนามแข่ง
(คนอย่างไอ้ไฟ กูว่า…ถ้ามันรู้แล้วละก็ ที่มันมาขอแข่งอีกรอบเพราะมันอยากจะมั่นใจว่ามีคนเก่งกว่ามัน รอดูอีนั่นก่อน ถ้ามันเอาชนะไอ้ไฟได้อีกครั้ง ถึงจะไม่ใช่กูที่ชนะมัน แต่ก็ทำให้แม่งรู้ว่าแม่งไม่ได้เก่งอยู่คนเดียว) เหตุผลหลักที่ดินชอบท้าแข่งกับไฟเพราะความหมั่นไส้และความเกลียดขี้หน้าล้วน ๆ
(กูอยากให้คนอย่างมันลิ้มรสชาติของคนแพ้) แทนพูดออกมาอย่างแน่วแน่และจริงจัง ด้วยน้ำเสียงเกลียดชังไฟเป็นที่สุด
“แต่ถ้าเราแพ้ล่ะ”
(มึงก็จัดการอีนั่น โบ้ยให้มันรับผิดชอบ กูจะไม่ยอมให้รถมันไปเด็ดขาด) ถ้าเกิดแพ้เขาก็มีแผนสำรองไว้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว
“อืม ถ้าแข่งแพ้ พวกกูจะรีบออกจากสนามทันที”
(ME-R)
ใบหน้าสวยเคร่งเครียดอยู่ภายใต้หมวกกันน็อก เมื่อมองไปด้านข้างก็เจอกับเขาที่กำลังมองมาที่เธออยู่
“ครั้งก่อนแค่ฟลุ๊ค คราวนี้แกตายแน่มีอา” เธอคิดว่าเขาต้องรู้แล้วแน่ ๆ แต่ยังไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร
“รีบแข่งรีบเปลี่ยนชุดรีบกลับ” ลางสังหรณ์ของเธอคือคราวนี้เธอแพ้และต้องรีบออกจากสนามในทันที
มีอาละสายตาจากคนที่อยู่ด้านในรถด้านข้าง หันมาโฟกัสสนใจสัญญาณธงปล่อยรถ
ที่กำลัง…สะบัดลง
บรื้น บรื้น
รถสองคันออกสตาร์ทพร้อมกัน แต่เป็นรถของมีอาที่นำแซงรถของไฟไปก่อน
มีอายิ้มร่าภายใต้หมวกกันน็อกเมื่อคิดว่าครั้งนี้เธอมีเปอร์เซ็นต์ชนะเขาแล้วจากในตอนแรกที่คิดว่าเธอต้องแพ้แบบราบคาบ
เมื่อรถเธอเป็นฝ่ายนำ มีอาก็พยายามประคับประคองตำแหน่งไม่ให้ไฟสามารถแซงนำขึ้นมาได้ และเป็นอย่างที่มีอาตั้งใจ ไม่ว่าเขาจะพยายามอยู่หลายครั้งเธอก็หักแซงขึ้นนำเขาได้สำเร็จทุกครั้ง
“หรือจะไม่ใช่แค่เรื่องฟลุ๊ค”
มีอายิ้มมุมปากอย่างชอบใจ เธอคิดว่าเธอฟลุ๊คมาตลอด แต่ตลอดระยะเวลาที่แข่งไฟไม่อาจขึ้นนำเธอได้อย่างที่ต้องการจะแซงเลยสักครั้ง
- ผู้เขียน
