3 ต้อนรับสะใภ้คนแรก
1341 คำ
เช้าวันต่อมา ที่คฤหาสน์วิรงคพิทักษ์หลังใหญ่ แสงแดดสาดผ่านกระจกบานสูงลงมาต้องพื้นหินอ่อนเย็นเรียบ กลิ่นข้าวต้มร้อนลอยขึ้นคลุ้งจากห้องครัวด้านหลัง บนโต๊ะอาหารยาวไม้สักแท้ที่เคยมีเพียงสมาชิกประจำของบ้าน วันนี้กลับมีใบหน้าของคนใหม่เพิ่มเข้ามา
อุ้มในชุดเรียบหรูแบบกุลสตรีสง่างาม นั่งข้างสามีของเธอ ธาวิน ผู้เป็นหลานชายคนโตของตระกูล และเจ้าบ่าวคนแรกของรุ่นหลานในรอบหลายสิบปี มื้อนี้เป็นมื้อแรกของหลานสะใภ้อย่างเป็นทางการ
อาสะใภ้ มัณฑนา ภรรยาของอาธนดล ผู้เป็นแม่ของธาวิน ยิ้มกว้างอย่างภาคภูมิใจ ขณะตักไข่พะโล้ใส่ถ้วยของลูกสะใภ้ด้วยมือของตัวเอง “อุ้มมีความเป็นกุลสตรีในตัวสูงมากจริง ๆ แม่ดีใจที่ได้ลูกสะใภ้แบบนี้” เธอพูดพลางปรายตามองหลานชายคนอื่น ๆ อย่างเหนือกว่า “ในที่สุดลูกชายแม่ก็ได้แต่งงานก่อนใครตามระเบียบของบ้านซะที”
คำว่า ระเบียบของบ้าน หมายถึงกฎเหล็กของตระกูลวิรงคพิทักษ์ที่สืบทอดกันมา ว่าเหล่าลูกหลานต้องแต่งงานเรียงตามลำดับอายุ
แต่ก่อนที่คำอวยพรของมัณฑนาจะดังไกลกว่านั้น เสียงของคุณหญิงวรรณา หญิงผู้นำของตระกูล ก็ดังขึ้นจากหัวโต๊ะอย่างไม่เร่งรีบ แต่ทุกคำที่ออกจากปากเธอกลับหนักแน่นและชัดเจนเกินใคร
“คนงานที่รีสอร์ตบอกว่าเมื่อคืนเห็นคุณโปรดอุ้มสาวเข้าห้องพักส่วนตัวที่รีสอร์ตงั้นเหรอ?”
ประโยคนั้นทำให้ปลายช้อนของใครบางคนชะงักกลางอากาศ บรรยากาศรอบโต๊ะเงียบไปในพริบตา ราวกับเสียงทุกอย่างในบ้านถูกกลืนหายลงไปในถ้วยข้าวต้ม
มัณฑนาผู้เพิ่งยิ้มอวยพรสะใภ้ใหม่หน้าชาวาบ รอยยิ้มค้างกลางอากาศ ก่อนจะปรายตามองหลานชายคนโตที่นั่งอยู่เงียบ ๆ ปลายโต๊ะ
สายตาของเหล่าพี่น้องอีกสามคนหันไปมอง คุณโปรด เป็นตาเดียวกัน เหมือนทุกคนรอฟังคำตอบจากชายหนุ่มผู้พูดน้อยที่สุดในบ้าน
คุณโปรด วางช้อนลงอย่างเรียบง่าย ก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบไม่ต่างจากทุกวัน “เพื่อนน่ะครับคุณย่า เธอเมามาก ผมเลยให้พักที่ห้องส่วนตัวของผมในรีสอร์ต” เขาไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรเกินกว่านั้น เพราะคำว่า เพื่อน ก็เพียงพอแล้วสำหรับคนอย่างเขาที่ไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนเข้ามาในพื้นที่ส่วนตัวของตนเองเลยสักครั้ง
“คุณโปรดมีเพื่อนผู้หญิงด้วยเหรอ?” มัณฑนาหัวเราะในลำคออย่างไม่เชื่อ “ถ้าบอกว่าเป็นสาว ๆ ในสต็อกตามข่าวลือก็ว่าไปอย่าง” เธอหันไปยักคิ้วกับพี่สะใภ้คนเล็กที่นั่งข้าง ๆ อย่างขบขัน แล้วก็เริ่มร่ายยาวโดยไม่รอฟังคำตอบ “ตั้งแต่หลานชายทั้งสี่กลับมาไทยเมื่อห้าหกปีที่แล้ว...ก็ไม่มีใครดูสงบเรียบร้อยสักคน” เธอว่าเสียงหวานแต่แฝงพิษ “คุณปราบก็ควงสาวนักธุรกิจต่างประเทศ คุณเปรมก็ติดข่าวกับดารานางแบบเป็นว่าเล่น ส่วนคุณปลื้ม ไม่ต้องพูดถึง ไปจัดแสดงศิลปะที่ไหนก็มีภาพคู่กับนางแบบฝรั่งอยู่ในทุกหัวข่าว”
“แต่ที่น่าสงสัยที่สุด...ก็คือคุณโปรดนี่แหละ” เธอมองตรง “เงียบเกินไป จนน่าสงสัยว่ามีอะไรซ่อนไว้บ้าง”
คุณโปรดไม่ตอบ เขายกแก้วน้ำขึ้นจิบ สีหน้าไม่เปลี่ยน แม้สายตาทุกคู่จะยังจับจ้องอยู่ที่เขา
คุณหญิงวรรณามองหลานชายอย่างพินิจ แต่ไม่ได้เอ่ยอะไรต่อ ท่ามกลางความเงียบที่กลับเข้ามาปกคลุมโต๊ะอีกครั้ง อุ้มเพิ่งรู้ตัวว่าการมาอยู่ในบ้านหลังนี้ อาจไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด
หลังมื้อเช้าไม่นาน บรรยากาศในห้องรับแขกใหญ่ของคฤหาสน์วิรงคพิทักษ์กลับมาคึกคักขึ้นอีกครั้ง เมื่อถึงช่วงพิธีมอบของขวัญต้อนรับสะใภ้ใหญ่ของตระกูลอย่างเป็นทางการ ธรรมเนียมเก่าแก่ที่ปฏิบัติมานาน
คุณหญิงวรรณาเปิดพิธีด้วยตนเอง เธอถือกล่องกำมะหยี่สีม่วงเข้ม มอบให้ด้วยมือของตัวเอง “นี่คือสร้อยมุกดำแท้จากตระกูลฝั่งแม่ฉัน ส่งต่อกันมาแค่คนที่ฉันเห็นว่าคู่ควร” เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่เต็มไปด้วยอำนาจ อุ้มยกมือไหว้รับด้วยสองมือ ใบหน้าซาบซึ้งแม้จะมีความเกร็งแฝงอยู่ลึก ๆ
จากนั้น คุณโปรดกับแม่ใหญ่ ปรียดา ก็เดินเข้ามาด้วยท่าทางนุ่มนวลแต่สง่างามในทุกก้าว เธอยื่นซองเอกสารผูกโบว์สีทองอย่างงดงาม ก่อนกล่าวด้วยน้ำเสียงนุ่มและจริงใจว่า “ป้ากับคุณโปรดตั้งใจให้ของขวัญชิ้นนี้ไว้สำหรับการเริ่มต้นชีวิตคู่ของอุ้มและธาวิน คอนโดใจกลางเมืองกรุงเทพฯ ชั้นบนสุดของตึก วิวแม่น้ำเจ้าพระยา พร้อมตกแต่งเรียบร้อย”
มัณฑนา มารดาของธาวิน เดินเข้ามาพร้อมกล่องเครื่องเพชรจากแบรนด์ระดับโลก ซึ่งเธอเลือกและสั่งทำพิเศษ “แม่เลือกชุดเครื่องเพชรนี้ไว้ตั้งแต่รู้ว่าอุ้มจะเข้าบ้านนี้ เพราะแม่เชื่อว่าเธอคู่ควรกับมัน” เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่นและเปี่ยมความภาคภูมิใจ
ต่อมา ธนดล บิดาของธาวิน ก็ยื่นพวงกุญแจบ้านพักตากอากาศหลังใหญ่ที่หัวหินให้กับลูกสะใภ้ด้วยรอยยิ้มอบอุ่น “เอาไว้ไปพักผ่อนเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง อย่าอยู่แต่บนเขาอย่างเดียว” เขาหัวเราะเบา ๆ พร้อมกับเสียงชื่นชมจากคนในห้อง
ธัญญา น้องสาวของธาวิน มอบกระเป๋าแอร์เมส รุ่นลิมิเต็ดอิดิชันให้ “ของขวัญสำหรับพี่สะใภ้ที่เก๋และมีรสนิยมที่สุดในบ้านนี้ค่ะ” เธอยิ้มกว้างอย่างร่าเริง
ธีรัช น้องชายของธาวิน เดินเข้ามายื่นกล่องเล็ก ๆ สีเข้ม ข้างในคือสร้อยข้อมือทองคำขาวฝังพลอยน้ำงาม “ยินดีต้อนรับนะครับพี่สะใภ้” เขากล่าวด้วยรอยยิ้มเขิน ๆ
คุณภัทรา แม่เล็ก ผู้หญิงที่พูดน้อยที่สุดในบ้าน มอบซองแดงใบโตที่มีชื่อธนาคารแนบอยู่ด้วย “แม่รู้ว่าเธอเพิ่งแต่งเข้าบ้าน เงินก้อนนี้ไว้เป็นทุนเริ่มต้นชีวิตคู่” เธอพูดแค่นั้น แต่ทุกคนในบ้านรู้ดีว่าไม่มีใครกล้าปฏิเสธน้ำใจของเธอ
คุณปราบให้รถยนต์ BMW รุ่นใหม่ล่าสุด พร้อมเอกสารที่มีชื่ออุ้มเป็นเจ้าของ “จะได้ใช้ขับขึ้นลงเขาเวลาเข้าตัวเมืองสะดวกหน่อย” เขาพูดเสียงเรียบขณะยื่นกุญแจให้เธอ
คุณเปรม มอบไวน์หายาก และไวน์ประจำปีเกิดของทั้งคู่ให้ “เอาไว้เปิดรับแขกเวลาแขกมาที่บ้านแล้วกัน”
คุณปลื้ม มอบภาพวาดขนาดใหญ่ที่เขาเพิ่งวาดเมื่อคืน เป็นภาพอุ้มในชุดเจ้าสาวกลางสวนในมุมที่ไม่มีใครมองเห็น “ผมไม่ค่อยวาดใคร ยกเว้นคนที่ผมคิดว่าน่าจดจำ” เขาเอ่ยเรียบ ๆ
เมื่อการมอบของขวัญจบลง อุ้มลุกขึ้นยืนเคียงข้างสามี มือทั้งสองประสานกันแน่นก่อนที่เธอจะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นเล็กน้อยแต่เปี่ยมไปด้วยความจริงใจ “ขอบคุณทุกท่านสำหรับของขวัญล้ำค่านะคะ ทั้งสิ่งของและคำยอมรับที่มีค่าเหนือคำพูดใด ๆ อุ้มไม่อาจบรรยายได้หมดว่ารู้สึกเป็นเกียรติและอบอุ่นเพียงใดที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวนี้”
ธาวินยกมือกุมมือภรรยาไว้แน่นกว่าเดิม ก่อนจะเอ่ยขึ้นบ้าง “ขอบคุณทุกคนที่ร่วมสร้างวันนี้ให้เราทั้งคู่ ขอบคุณคุณพ่อคุณแม่ ขอบคุณคุณย่า และทุกคนในบ้าน ผมสัญญาว่าจะดูแลอุ้มให้ดีที่สุดเท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะทำได้ครับ”
เสียงปรบมือดังขึ้นกึกก้องในห้องรับแขก เสียงหัวเราะของผู้ใหญ่ เสียงแซวของรุ่นน้อง และแววตาอบอุ่นที่มอบให้คู่สามีภรรยาใหม่ ทำให้เช้าวันนี้อบอวลไปด้วยความสุข และกลายเป็นอีกหนึ่งวันสำคัญของบ้านวิรงคพิทักษ์ที่ไม่มีใครลืม
- ผู้เขียน
