สีหน้าของธนิดาค่อนข้างเครียด คนเป็นแม่คอยกังวล มองตลอดเวลา เพราะอยากรู้ว่า บุตรสาวตนเอง เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้หรือเปล่า
“พรุ่งนี้นิดขอไปเยี่ยมด้วยนะคะ” เธอบอก แล้วแสร้งยิ้ม
“แน่ใจแล้วเหรอว่าอยากไปเยี่ยม” นิพาดาเอ่ยถาม แล้วสบตาบุตรสาว ราวกับต้องการค้นหาอะไรบางอย่าง
“ทำไมคะแม่ นิดไปเยี่ยมพี่โรสไม่ได้เหรอ!”
“แม่ก็ไม่ได้ว่าอะไร แค่สงสัยว่าแกอยากไปเยี่ยมจริงเหรอ”
อนุวัชแตะมือภรรยาแผ่วเบา “อยากไปก็ไปสินิด”
“ขอบคุณมากค่ะคุณพ่อ”
“พ่อต้องหาคนที่มันทำร้ายยัยโรสให้ได้ พ่อไม่ปล่อยมันไว้แน่!” แววตาอนุวัชแข็งกร้าว
คนฟังหน้าซีดเผือดลงในทันที “แล้วพ่อรู้หรือยังคะว่าใครเป็นคนทำ พอมีเบาะแสไหมคะ”
“ยังไม่มีหรอก แต่พ่อให้คนสืบหาให้ได้ เรื่องนี้พ่อไม่ปล่อยไว้แน่ ถ้ารู้ว่าใครพ่อจะจัดการมันไม่ให้ผุดไม่ให้เกิดเลยทีเดียว!” เขากัดฟันกรอด
“เอาไว้นิดจะช่วยอีกแรงนะคะ พอดีนิดมีเพื่อนเป็นตำรวจ”
“ขอบใจมากนะนิด
