ภรรยาเจ้าชนเผ่า

ทาสใต้เตียงของเจ้าชนเผ่า

ปาลิดานอนหลับเป็นตายทั้งคืน....

นักวิจัยสาวติดผ้าห่มมาก เมื่อต้องมานอนบนพื้นดินที่มีเพียงผ้าบาง ๆ ปูทับแล้วไม่มีอะไรให้กอด ปาลิดาจึงตัดสินใจยอมนอนบนพื้นดินแล้วนำผ้าปูมาคลุมกายแทน หญิงสาวกรุ่นโกรธอยู่ไม่น้อย จึงนอนหันหลังให้เตียงกว้างของเจ้าชนเผ่า ดวงตากลมปิดสนิทไม่รับรู้สิ่งใด แม้ว่าจะได้ยินเสียงฝีเท้าหนัก ๆ ของเจ้าของห้องที่เข้ามาภายหลังก็ตาม

จะแทงเธอให้ตายก็ตามใจเถอะ มีโซ่ล่ามอยู่แบบนี้จะหนีไปไหนได้ ปาลิดาจะไม่ร้องขอชีวิตให้เสียเกียรติด้วย !

" โซ่นั่น...ก็แค่ระวังภัยในช่วงวันแรก ๆ "

หญิงสาวนอนหลับตาเบะปาก ช่างเถอะ...เธอคงวาดฝันมากเกินไป ว่าพวกเราจะมาเพื่อพบเจอและแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมกันอย่างเป็นมิตร นี่อาจจะดีที่สุดที่คนป่าแบบนี้จะมอบให้ปาลิดาและหมอหลี่แล้วก็ได้

ไม่รู้ว่านอนฟึดฟัดอีท่าไหน จากตอนแรกที่นักวิจัยสาวคิดว่าตนเองคงไม่สามารถข่มตาหลับลงได้ในคืนแรก แต่ผิดคาด...หญิงสาวได้รับไอเย็นจากดินและหลับสนิทเพราะความเหนื่อยจากการเดินทางโดยไม่รู้ตัว ขยับเปลือกตาอีกทีก็ตอนที่ได้ยินเสียงเหมือนไก่ขันแว่วมาไกล ๆ

" ว๊ายยย "

แต่เพียงแค่ลืมตาและขยับกายลุกนั่งขึ้นมา ปาลิดาก็หวีดร้องเสียงหลงแล้วรีบเอาผ้าผืนบางปิดใบหน้า ก็ภาพที่เธอเห็นมันน่าตกใจเกินจะบรรยายจนขวัญหนีดีฝ่อ

ในเมื่อชายหนุ่มเจ้าของห้องนั่งสะลึมสะลือ สะบัดศีรษะอยู่ข้างเตียงด้วยร่างกายเปลือยเปล่า แถมอาวุธที่เธอเห็นเต็มสองตามันยังตั้งชันใหญ่โตพร้อมใช้ อยู่ในระดับสายตาพอดีอีก !

" เจ้าตกใจอะไร นี่มันเป็นธรรมชาติของร่างกาย ตอนเช้าผู้ชายก็เป็นกันทุกคน "

คาร์โลเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย ก่อนลุกขึ้นมาปลดล็อกโซ่ล่ามให้ปาลิดาที่ยังนั่งเอาผ้าปิดคลุมตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า ชายหนุ่มเองก็ลืมนึกไปว่าในห้องนี้มีทาสใต้เตียงคนใหม่อยู่ร่วมด้วย เลยเผลอทำตัวตามสบายไปเสียหน่อย เรือนร่างสูงใหญ่มีมัดกล้ามเนื้อแน่น ลุกขึ้นมาหยิบผืนผ้าที่หญิงรับใช้ทำความสะอาดและนำมาผลัดเปลี่ยนแทนของเก่าขึ้นมาพันช่วงเอวปิดบังร่างกาย

" ข้าจะไปชำระร่างกายที่สระน้ำศักดิ์สิทธิ์ จะไปหรือไม่ "

ผ้าเก่าที่ปกคลุมกายเล็กถูกดึงให้กลับมาเปิดเผยเหมือนเดิม นึกว่าเธอจะต้องอยู่ที่นี่โดยไม่ได้อาบน้ำอาบท่าเสียแล้ว หญิงสาวหอบเอาสมุดจดและพวงปากกาที่ร้อยเชือกไว้กันหล่นหายคล้องคอ ก่อนจะพับผ้าผืนที่คลุมกายวางไว้บนขอนไม้ที่ใช้หนุนแทนหมอนมาตลอดคืน

" ไปค่ะ ๆ "

" ออกไปรอกับพวกหญิงรับใช้ข้างนอก "

เพล้ง !

แจกันดินเผาวาดและทาลวดลายด้วยสีจากเปลือกไม้ธรรมชาติ ถูกมือเรียวสวยเขวี้ยงกระจายแตกลงบนพื้นไม่มีชิ้นดี เช้าวันนี้นายหญิงอามิฮันได้รับรายงานจากหญิงรับใช้ของนายท่านคาร์โล ว่าเขาพาหญิงคนเมืองที่พึ่งมาเยี่ยมเยือนเข้าไปเป็นทาสใต้เตียง อีกทั้งยังพาไปที่สระน้ำศักดิ์สิทธิ์และแบ่งปันให้ได้ชำระร่างกายอีกด้วย

สถานที่แห่งนั้นแม้แต่นางยังไม่มีสิทธิ์ได้ใช้ แล้วมันเป็นใครกัน !

" บ่าวถามท่านกาบิล ท่านกาบิลบอกว่าพวกเขาเป็นแขกบ้านแขกเมือง ต้องช่วยกันดูแลถูกต้องแล้ว "

" แล้วชายที่เป็นหมอนั่นได้ไปด้วยไหม "

" ท่านกาบิลพาหมอคนนั้นไปที่ธารน้ำตก "

เห็นหรือไม่ว่ามันไม่เหมือนกัน...อามิฮันหอบหายใจด้วยความคุกรุ่นในอก เริ่มรู้สึกอยู่ไม่สุขเมื่ออะไรบางอย่างร่ำร้องเตือนอยู่ภายในหัว หากภายใน 15 วันข้างหน้ายังไม่มีพิธีแต่งตั้งนางเป็นชายาของเจ้าชนเผ่า เห็นทีจะไม่ได้การเสียแล้ว

" นายท่านฮามาลเป็นอย่างไร ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเขาจะสิ้นพระชนม์เร็ว ๆ นี้ไม่ได้ "

" ยังคงร่างกายบิดเบี้ยวนอนเจ็บทรมาน ไม่มีทีท่าจะดีขึ้นเลยนายหญิง นายท่านกาบิลนำหมอที่เป็นคนเมืองไปดูอาการแล้ว "

นายท่านฮามาล ไกซาร์ เซเลสเต้ พระราชบิดาของคาร์โลที่มีพระชนมายุเพียง 52 ชันษา กำลังป่วยด้วยโรคประหลาด ซึ่งมีเฉพาะคนชนชั้นสูงของเผ่าเท่านั้นที่มีอาการของโรคนี้ ราวกับพระเจ้าแห่งผืนป่าสาปไว้ให้ต้องตายอย่างทุกข์ทรมาน

อย่างไรก็ตามหากมีการสูญเสียในตอนนี้ งานมงคลก็จะไม่เกิดขึ้นอย่างแน่นอน อีกทั้งยังมีหญิงคนเมืองที่เข้ามาสร้างความปั่นป่วนในใจของนางให้เพิ่มขึ้นอีก อามิฮันพรูลมหายใจด้วยความเจ็บแค้นใจ ก่อนจะไล่หญิงรับใช้ของคาร์โลให้กลับไปทำหน้าที่

" อาการอย่างนี้พวกเราเรียกมันว่า In Breeding เป็นสาเหตุมาจากการแต่งงานในหมู่พี่น้องหรือเครือญาติใกล้ชิด "

" .... "

" กล้ามเนื้อของเขาอ่อนแรง โครงสร้างกระดูกบิดเบี้ยว รักษาได้ตามอาการเท่านั้น ไม่มีทางหายขาด "

ปาลิดาที่ติดตามคาร์โลไปชำระร่างกายที่สระน้ำศักดิ์สิทธิ์ เมื่อร่างกายสะอาดสดชื่นดีแล้ว ก็ได้ตามมาทำหน้าที่ล่ามแปลภาษาให้กับหมอหลี่ต่อ เช้านี้พวกเขามีตรวจคนไข้ในบ้านดินโออ่าหลังใหญ่อีกแห่งหนึ่ง คนไข้รายนี้เป็นอดีตกษัตริย์ของชนเผ่าซานโต ที่ร่างกายแคระแกร็นป่วยออดแอดมาโดยตลอด แต่บัดนี้กระดูกแขนขาโค้งงอผิดรูป กล้ามเนื้ออ่อนแรงและเจ็บปวดทรมานเหลือเกิน

" ข้าบอกเจ้าแล้วกาบิล มันไม่ใช่คำสาปหรือการลงโทษจากพระเจ้า แต่เพราะการแต่งงานในหมู่ชนชั้นสูง "

คาร์โลกล่าวขึ้นทันทีหลังจากได้ยินคำอธิบายจากปาลิดาเป็นภาษาชนเผ่า ที่ห้องของเขามีบันทึกบนแผ่นหนังเกี่ยวกับรายชื่อกษัตริย์และทายาททั้งหมด ชายหนุ่มสังเกตว่าพวกลูกจากเมียบำเรออย่างเช่นเขาเติบโตแข็งแรงกันดีทุกคน แต่ลูกจากกษัตริย์กับหญิงชนชั้นสูงที่มักจะเป็นเครือญาติเดียวกันกลับเกิดมาพร้อมความเจ็บป่วยดั่งเช่นบิดาของเขา

" นี่เป็นเหตุผลที่ข้าไม่อยากจะแต่งตั้งอามิฮัน ซึ่งเป็นเครือญาติมาเป็นชายา "

หัวหน้าชนเผ่าก้มหน้ารับฟัง เขาเองก็หนักใจ เนื่องจากตามประเพณีแล้วนายท่านคาร์โลควรขึ้นครองราชย์โดยที่มีบุตรสืบทอด แต่เพราะอาการป่วยกะทันหันของนายท่านฮามาล ทำให้เรื่องกลับตาลปัตร

" เช่นนั้นนายท่านก็ควรมอบบุตรจากพระเจ้าให้เหล่าเมียบำเรอโดยเร็ว จะครองชนเผ่าโดยไม่มีเชื้อสายสืบทอดไม่ได้ เจ้าป่าเจ้าเขาจะพิโรธ "

ปาลิดาตาโต รีบคว้าสมุดขึ้นมาเตรียมจดบันทึก เธอชักจะเริ่มสนใจการสืบทอดทายาทของกษัตริย์ชนเผ่าซานโตขึ้นมาเสียแล้ว ว่าพวกเขามีธรรมเนียมปฏิบัติอะไรบ้าง ลูกของเมียบำเรอที่เกิดจากหญิงชนชั้นธรรมดาจะเป็นอย่างไรต่อไป จริงหรือไม่ที่มารดาของเด็กจะไม่มีสิทธิ์ได้เลี้ยงพวกเขาหลังหย่านม

" คุณ...นายท่านคาร์โลมีเมียบำเรอด้วยหรือคะ มีกี่คน แล้ว...ทุกคนเขาอยู่ที่ไหนกันตอนนี้ "

" มีหลายคน ไม่เคยนับ อยู่ที่ไหนก็ไม่ได้สนใจนักหรอก "

อ้าว....

นี่มันเพลย์บอยตัวพ่อชนเผ่าหรือยังไง ได้แล้วทิ้ง ไม่มีดูดำดูดีสักนิด คิดว่าตัวเองสูงศักดิ์แล้วจะย่ำยีผู้หญิงยังไงก็ได้เหรอ เหอะ ! ปาลิดาทดไว้ในใจ เอาไว้เรื่องนี้เธอค่อยไปใส่สีตีไข่หลังออกจากป่านี้ก็แล้วกัน ตอนนี้ต้องจดบันทึกให้ดูสวยหรูเอาไว้ก่อนเพื่อรักษาชีวิตน้อย ๆ

" แล้วอย่างนี้...ต้องรีบมีทายาทเลยไหมคะ กษัตริย์ของชนเผ่าซานโตต้องขึ้นครองราชย์แบบมีทายาทสืบทอดนี่ แล้วนายท่านคาร์โลเป็นข้อยกเว้นได้หรือคะ "

เสียงใส ๆ ของปาลิดาถามเจื้อยแจ้ว เรื่องชนชั้นและระบอบการปกครองในเผ่าเป็นเรื่องที่เธอสนใจจะศึกษามากที่สุด เพราะชนเผ่าของพวกเขาสืบทอดเชื้อสายกันมายาวนานหลายพันปี โดยที่ยังคงวัฒนธรรมดั้งเดิมไว้ได้แทบจะ 100% ไม่มีผู้นำคนใดแตกแถวไปจากประเพณีเก่าแก่เลย

" เป็นข้อยกเว้น เพราะกษัตริย์พระองค์ก่อนหน้าสละราชบัลลังก์โดยที่ยังไม่สิ้นพระชนม์ ชนเผ่าเราจะถือว่ายังมีผู้นำคุ้มครองอยู่ถึงสองคน ดังนั้นควรรีบมีการตั้งครรภ์ทายาทก่อนที่นายท่านฮามาลจะจากไป "

" อ๋า~ อย่างนี้นี่เอง "

นักวิจัยสาวรีบจดลงบนสมุดบันทึก ตามที่เจ้าชนเผ่าอุตส่าห์เมตตาให้ข้อมูลอย่างละเอียด รอยยิ้มเล็ก ๆ ผุดขึ้นอย่างพึงพอใจ ที่การทำงานวันแรกของเธอไม่สูญเปล่าซะทีเดียว

" และหากข้าเรียกบรรดาเมียบำเรอมาทำลูกร่วมกัน เอาไว้จะอนุญาตให้ทาสใต้เตียงอย่างเจ้าได้ชมขั้นตอนอย่างใกล้ชิด "

" .... "

" อย่าลืมจดลงสมุดของเจ้าทุกท่วงท่าเชียวล่ะ... "