“ถึงแล้วค่ะ บ้านคุณยายกับน้าเดือน”
องศามองไปรอบ ๆ ด้วยความตื่นเต้น บ้านทรงไทยหลังใหญ่ที่ตั้งตระหง่านแถมมีต้นไม้นานาพรรณปลูกอยู่รอบบ้านแลดูร่มรื่น ถ้าให้เดาครอบครัวฝั่งแม่ของรติรัตน์ก็คงมีฐานะพอสมควร
“ต้นไม้เยอะมากเลยครับพิงค์ ดูสิ มะม่วงลูกดกมากเลย”
“ใช่ค่ะ อยากทานอะไรก็มีหมด... คุณยายมือเย็น ปลุกอะไรก็งาม ไปค่ะ เข้าบ้านกันดีกว่า”
“ครับ”
รติรัตน์พาชายหนุ่มเข้ามาในบ้าน ก็พบคุณยายกำลังนั่งอยู่
“คุณยายคะ พิงค์มาแล้วค่ะ”
“พิงค์มาถึงตั้งแต่ตอนไหนลูก”
“เมื่อกี้นี้เองค่ะ พิงค์คิดถึงคุณยายมากเลย ผอมลงหรือเปล่าคะ กอดไม่เห็นอุ่นแบบเมื่อก่อนเลย”
รติรัตน์กอดคุณยายชบาอย่างที่ชอบทำเป็นประจำ ส่วนองศาก็มองภาพนั้นด้วยความรู้สึกเหมือนเธอเป็นเด็กซน ๆ คนหนึ่งที่ต้องการความอบอุ่น
ดูจากสายตาของคุณยายที่มองรติรัตน์แล้ว ทำให้รู้ว่าครอบครัวนี้คงอบอุ่นน่าดู
“เอ้า… พ่อหนุ่มคนนี้เป็นใครล่ะพิงค์ ทำไม
