กรงรักพันธะเถื่อน

อุบัติเหตุ

ภาคินหักพวงมาลัยรถเข้าข้างทาง เมื่อรถคันที่สวนมา        พุ่งตรงมาที่เขา

โครม!!! 

รถของชายหนุ่มหมุนไปตามแรงเหวี่ยง ในขณะที่รถของหญิงสาว พุ่งลงข้างทางแล้วชนเข้ากับต้นไม้ ร่างของเขมจิราอัดเข้ากับพวงมาลัย ถึงแม้ราคารถจะแพงมหาศาล แต่ถ้าคนขับประมาท รถหรูก็กลายเป็นแค่เศษเหล็ก น้ำมันไหลลงมาท่วมพื้น ส่งกลิ่นเหม็นคละคลุ้ง ภาคิน   ตั้งสติแล้วเปิดประตูออกมาจากรถ สะบัดหน้าไปมาเพื่อไล่ความมึน เขาเองก็เจ็บ ศีรษะแตกและเจ็บบริเวณหน้าอกจากแรงกระแทก แต่เมื่อเห็นประกายไฟลุกไหม้มาจากด้านหน้าของรถคู่กรณี ร่างสูงก็พุ่งเข้าหา   รถหรู เขาเห็นผู้หญิงนั่งตาค้างคาพวงมาลัย โชคดีที่เธอไม่สลบ ถึงจะ   รู้ว่าอันตราย แต่เขาก็ปล่อยให้เธอตายไม่ได้ ไฟกำลังจะลามไปทั่ว     ทั้งคัน เขาต้องช่วยคนออกมาก่อน

“คุณ!!”

ร่างสูงพุ่งไปที่รถ มือแกร่งพยายามดึงบานประตู เมื่อมันเปิด    ไม่ออก ชายหนุ่มจึงร้องเรียกเพื่อให้คนข้างในได้สติ จะบ้าหรือไง         ไฟกำลังจะลุกท่วมรถยังนั่งไม่รู้ไม่ชี้อยู่ได้ ภาคินก่นด่าเจ้าของรถในใจ       ที่ตอนนี้ยังนั่งนิ่งอยู่ในตัวรถ

เขมจิราตาค้าง สมองมึนงง โชคดีที่เธอเหยียบเบรกไว้ แรงปะทะจึงไม่มากเท่าไร แต่ก็จุกและมึนงงจากแรงกระแทก โชคดีที่รถของเธอเป็นรถยุโรปราคาหลายล้านจึงช่วยเธอไว้ได้ ตากลมโตมองภาพตรงหน้าอย่างเลื่อนลอย รู้ตัวว่าเกิดอุบัติเหตุ แต่เธอยังคงนั่งนิ่ง เมื่อรู้สึกว่ากลิ่นของความตายช่างหอมหวานเย้ายวน แค่เธอหลับตา นับรอไปเรื่อย ๆ ไม่น่าจะถึงร้อย ยมบาลก็คงลงมารับเธอ เจ็บกายไม่เท่ากับความเจ็บปวดที่อยู่ในใจ

‘บอยรักขิมนะครับ แต่งงานกับบอยนะ’

คำพูดของคนรักลอยเข้ามาในหู เจ็ดปีที่ตัดสินใจคบกัน เจ็ดปี     ที่เธอเอาอีกครึ่งชีวิตไปฝากไว้กับเขา เจ็ดปีที่เธอมีเขาเป็นที่ยึดเหนี่ยวทางใจ

‘ก็แค่มีอะไรกัน เหมือนคนอื่น ๆ ทำไมขิมถึงให้บอยไม่ได้’

หลายครั้งที่มีปากเสียงกันเพราะชายคนรักอยากมีอะไรกับเธอเหมือนคู่รักคนอื่น ๆ แต่เธอก็บ่ายเบี่ยงเสมอมา

‘ขิมอยากให้บอยรออีกหน่อย รอให้ถึงวันนั้นของเรานะคะ’

เป็นอีกครั้งที่เธอปฏิเสธ และผลที่ตามมาก็คือการทะเลาะกัน และมันก็รุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ หลายครั้งที่เธอรู้ว่าเขามีคนอื่น แต่เพราะรักจึงให้อภัย แต่ครั้งนี้มันหนักเกินไปเพราะเธอเห็นคาตา ใบหน้าสวย   ยิ้มหยันให้ตัวเอง

‘ภูเขาน้ำแข็ง’ คือชื่อที่เพื่อน ๆ และคนใกล้ชิดเรียกเธอ ใช่...    เธอทำตัวไม่ต่างจากภูเขาน้ำแข็งที่เยือกเย็นและไร้ความรู้สึก แต่น้ำแข็งอย่างเธอก็ต้องพ่ายแพ้ให้กับเปลวเพลิง

“แค่หลับตาขิม แล้วแกจะหลุดพ้นจากความเจ็บปวด”

หญิงสาวบอกตัวเอง ก่อนที่ตากลมโตจะปิดลง ภาพสุดท้ายที่ เธอเห็นก็คือชายร่างสูงใหญ่ร้องเรียกมาจากด้านนอก พญามัจจุราช... เขาน่าจะเป็นคนที่มารับวิญญาณเธอ

“คุณ!! ได้ยินผมไหม โธ่โว้ย!”

ภาคินตะโกนลั่น เมื่อไฟลามใกล้เข้ามาทุกที ตาคมเข้มมองเข้าไปในรถ หัวใจแกร่งกระตุกเมื่อเห็นหญิงสาวที่เขาเห็นยังมีสติแน่นิ่งไป   เธอคงสลบ เขาจะช้าไม่ได้ ชายหนุ่มรวบรวมกำลังที่มีทั้งหมดกระชากประตูรถสุดแรงแต่ก็เปิดไม่ออก จึงฉวยก้อนหินที่อยู่ใกล้มือมาทุบกระจก มือแกร่งช้อนเข้าใต้รักแร้ แล้วอุ้มคนสลบออกมา เป็นจังหวะเดียวกับที่ไฟลามทั่วทั้งรถ 

ร่างสูงวางคนเจ็บไว้ด้านหลังกระบะรถ เขาไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร   มาจากไหน อย่างแรกที่ต้องทำคือพาเธอส่งโรงพยาบาลให้เร็วที่สุด ไม่รู้ว่ามีตรงไหนแตกหักอีกหรือเปล่า ตอนนี้เขาเมา ถ้าถูกตรวจแอลกอฮอล์เขาก็ไม่รอด ภาคินไม่ได้กลัวความผิด เพราะเขาไม่ผิด เรื่องที่เกิดขึ้น มันเป็นอุบัติเหตุ และก่อนที่คนอื่นจะมาเห็น เขาต้องพาเธอไปจากที่นี่       ที่บริเวณนี้เป็นภูเขา ไม่มีกล้องวงจรปิดเหมือนในเมือง พาเธอไปส่งโรงพยาบาลก่อน เรื่องอื่นค่อยว่ากันอีกที

จังหวะที่ชายหนุ่มจะเปิดประตูรถ คนที่เขาคิดว่าสลบก็ดีดตัว   ลุกขึ้น

“นี่ฉันตายแล้วใช่ไหม”

เขมจิราถามตัวเอง เมื่อมองกองเพลิงเบื้องหน้า ไฟกำลังไหม้รถยนต์ของเธอ รถยนต์ที่เธอซื้อมาด้วยเงินจำนวนไม่น้อย ใบหน้าสวยยิ้มให้ตัวเอง ความตายก็ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด ก็แค่เจ็บหน้าอกและเคล็ดขัดยอกไปทั้งตัว ตากลมโตมองหน้าผู้ชายตรงหน้าแล้วยื่นแขนให้เขา เธอต้องถูกเขามัด แล้วเขาจะลากเธอให้ลอยตามไป

“อ้าว! นึกว่าสลบ คุณ เอ่อ... นั่งยิ้มเฉยเลย”

ภาคินมองหน้าหญิงสาวที่เอาแต่นั่งยิ้มหวาน หรือว่าหัวเธอกระแทกจึงทำให้เสียสติ ชายหนุ่มคิดไปต่าง ๆ นานา

“คุณเจ็บตรงไหนหรือเปล่า ทนอีกนิดนะ... ผมจะพาไปโรงพยาบาล”

คำว่าโรงพยาบาลที่ได้ยินทำให้ตากลมโตเปิดขึ้น หญิงสาวทวนคำของเขาในใจ โรงพยาบาลอย่างนั้นเหรอ... แสดงว่าเธอยังไม่ตาย แล้วเกิดอะไรขึ้น เขามาช่วยเธอไว้เหรอ เขาช่วยเธอ... ช่วยทำไม 

“กรี๊ดดดด!” หญิงสาวกรีดร้องจนคนที่ยืนมองต้องยกมือปิดหู ชายหนุ่มงงที่อยู่ ๆ เธอก็ร้อง น่าจะดีใจที่รอดตาย... ภาคินคิด ในขณะที่เขาเองก็เริ่มปวดแผลที่หัว

“ช่วยฉันทำไม! ช่วยทำไม! ฉันอยากตาย! ได้ยินไหมว่าฉันอยากตาย!!!”

“อ้าว!”

ภาคินร้องออกมาอย่างงุนงง เมื่อเห็นคนบนกระบะตีอกชกหัวตัวเองแล้วร้องว่าอยากตาย เขายิ่งงงไปกันใหญ่ สรุปแล้วเธออยากตายอย่างนั้นเหรอ

“คุณ... ตั้งสติก่อน เป็นบ้าหรือไง!”

ภาคินรองห้าม เมื่อหญิงสาวยังร้องว่าอยากตายไม่หยุด แบบนี้ ก็ได้เหรอวะ ชายหนุ่มคิด

“ช่วยทำไม! ช่วยทำไม!”

“เออ! ขอโทษที่ช่วย งั้นก็ลงมา! ผมจะไปหาหมอ โน่น... ไฟยังลุกอยู่ โดดเข้าไปเลย!” ภาคินตะโกนลั่น นิ้วแกร่งชี้หน้าหญิงสาวที่ยัง       เอาแต่ร้อง

สิ้นเสียงตะโกนร่างที่ดิ้นเหมือนโดนน้ำร้อนสาดก็หยุดดิ้น     หญิงสาวยืนขึ้น ความเจ็บที่ได้รับส่งผลให้เธอต้องงอตัวเอาไว้ แล้วปีนลงมาจากท้ายกระบะ ภาคินมองหน้าหญิงสาวอย่างไม่เชื่อสายตา    แต่เมื่อความเจ็บเริ่มทวีขึ้นเขาก็ปล่อยเธอไป 

“เสียเวลาจริง ๆ”

ใบหน้าหล่อเหลาสะบัดไปมา ตาคมเข้มมองคนที่เดินเข้าไปใกล้กองไฟอีกครั้ง ก่อนจะกระชากประตูรถแล้วขับหนีไป เธอจะทำบ้าอะไรก็ช่าง เขาช่วยเธอแล้วถือว่าไม่มีอะไรติดค้างกัน ถ้าเธออยากตาย     เขาก็ต้องปล่อยให้เธอตาย 

เท้าหนากระทืบลงไปบนเบรกเต็มแรง เมื่อภาพตากลมโตบวมช้ำตามมาหลอกหลอน หรือว่าสมองจะกระทบกระเทือนจนเสียสติ       ชายหนุ่มคิดหาเหตุผลให้กับการกระทำของเธอ เพราะไม่มีใคร      อยากตาย 

รถกระบะโฟวิลสีดำถอยกลับ แล้วหันหัวรถขึ้นไปตามทางที่เพิ่งขับลงมา เขาจะทิ้งเธอไว้อย่างนั้นจริง ๆ หรือ ถ้าเธอโดดเข้าไปในกองไฟแล้วตาย ๆ ไปซะทุกอย่างก็จบ แต่ถ้าเธอไม่ตายแล้วเดินกระเซอะ กระเซิงไปเรื่อย ๆ พรุ่งนี้คงมีข่าวฆ่าข่มขืนขึ้นหน้าหนึ่งหนังสือพิมพ์ ผู้หญิงคนนั้นสวยมาก แถมการแต่งกายก็ผิดไปจากคนที่นี่ เธอคงมาจากต่างถิ่น ที่นี่เชียงราย... มีทุกอย่างที่คนทั่วไปคาดไม่ถึง ทั้งเสือสิงห์กระทิงแรด และที่น่ากลัวที่สุดคงเป็นพวกตัวเงินตัวทอง ที่มันทำเลว  จนไม่เกรงใจเจ้าของชื่อ

ตาคมเข้มมองภาพเบื้องหน้า ก่อนจะถอนหายใจออกมา     เฮือกใหญ่ น่าจะเสียสติจริง ๆ เพราะคงไม่มีคนสติดีที่ไหนนั่งเหม่อ     อยู่กลางถนนแบบนี้ โชคดีที่ไม่มีรถสวนมา ไม่งั้นคนบ้าคงกลายเป็นกล้วยทับอยู่ใต้ท้องรถไปแล้ว

“เวรกรรมอะไรของมึงวะไอ้เข้ม!”

พูดกับตัวเอง เมื่อเปิดประตูรถแล้วก้าวเท้าไปยังคนที่นั่งอยู่ กลางถนน