บทที่ 3 แปลงโฉม 2
1296 คำ
“สวัสดีค่ะพี่เปา” รินรดายกมือไหว้คนรักของเพื่อนรักเหมือนทุกครั้งที่เจอหน้ากัน
“สวัสดีครับ น้องรดาใช่ไหม” ปฏิพนเอ่ยถามอย่างไม่แน่ใจ
คำถามของนายทหารหนุ่มทำให้เพื่อนรักทั้งสามคนหลุดหัวเราะออกมาพร้อมกัน และก็เป็นรินรดาที่พูดขึ้นมา
“ใช่ค่ะรดาเอง”
“อะไรกันคะนี่พี่เปาจำรดาไม่ได้จริงเหรอ” ชัยยุทธถามด้วยความอยากรู้และนึกตลกน่าเหวอ ๆ ของชายหนุ่ม
“ไม่เชิงว่าจำไม่ได้ แค่ไม่แน่ใจว่าใช่รดาหรือเปล่า แล้วนี่นึกยังไงถึงได้ลุกมาเปลี่ยนทรงผมขนาดนี้ล่ะ” ปฏิพนถามเมื่อนั่งลงข้างคนรัก
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะแค่เบื่อกับทรงและลุคเก่า ๆ”
“แล้วสวยไหมคะพี่เปา” น้ำทิพย์เอ่ยถามคนรักของตัวเอง
“สวยสิ แต่ถึงจะสวยแค่นั้นในสายตาพี่ทิพย์ก็สวยที่สุดอยู่ดี” ปฏิพนพูดจาหวาน ๆ ใส่คนรักอย่างไม่นึกอายพยานทั้งสองคน
ชัยยุทธทำหน้าเหม็นเบื่อความรักและกลอกตามองบนอย่างเซ็ง ๆ แม้จะชินกับความหวานของคู่นี้แต่ก็อดหมั่นไส้ไม่ได้จริง ๆ
“หวานกันขนาดนี้ไม่เกรงใจคนโสดอย่างชาช่าเลยนะคะพี่เปา”
หลังจากที่นั่งพูดคุยกันสักพักรินรดาและชัยยุทธก็ขอแยกตัวกลับก่อนเพราะไม่อยากเป็นก้างขวางคอคู่หวาน และอีกอย่างนี่ก็ใกล้ได้เวลาอาหารเย็นที่บ้านแล้วทำให้ต้องรีบกลับ โดยที่ชัยยุทธขับรถตามหลังมา ไม่นานรถทั้งคันก็แล่นเข้ามาจอดที่โรงจอดรถของบ้านหลังใหญ่ และก็เป็นแป้งที่วิ่งเข้ามารับของอย่างรู้หน้าที่
“ป้าพิกุลตั้งโต๊ะหรือยังคะ” รินรดาถามคนสนิท
“กำลังจะตั้งแล้วค่ะ”
“ค่อยยังชั่วหน่อยที่กลับมาทัน ถ้าอย่างนั้นรดาฝากเอาของขึ้นไปเก็บข้างบนให้ด้วยนะคะ ส่วนถุงนี้เป็นขนมพี่แป้งเอาไปแบ่งให้ครบทุกคนเลยนะ” เป็นประจำเกือบทุกครั้งที่รินรดาจะซื้อขนมมาฝากคนรับใช้ทุกคนไม่เว้นแม้แต่ยามที่ดูแลความปลอดภัย
“ขอบคุณค่ะคุณรดา” แป้งพูดพร้อมกับยิ้มกว้างออกมา แล้วแยกตัวไปจัดการเรื่องงานตามคำสั่งของเจ้านายให้เรียบร้อย ส่วนรินรดาก็พาเพื่อนเข้ามาในบ้านทันที
“ฉันจะได้เจอเทพบุตรสุดหล่อไหมเนี่ย” ชัยยุทธถามเบา ๆ ด้วยความอยากรู้
“ไม่รู้สิอาจจะเจอหรือไม่เจอก็ได้” แม้จะตอบไปแบบนั้นแต่เธอก็มั่นใจว่าพีรวัสต้องมากินข้าวที่บ้านเธอแน่
ชัยยุทธหรี่ตามองเพื่อนสาวแล้วพูดเสียงเยาะ ๆ
“ตอบแบบนี้บ้านฉันเรียกว่ากั๊กรู้ไหม ทำไมกลัวว่าถ้าเขาเห็นฉันแล้วจะหลงเสน่ห์ฉันหรือไง”
“อย่าเพิ่งมาแต๋วแตกตอนนี้ได้ไหม เธอต้องช่วยฉันอีกเรื่องก่อน” รินรดาพูดเพราะเพิ่งนึกได้ว่ามีอีกเรื่องที่อยากให้เพื่อนช่วย และดูเหมือนว่าชัยยุทธจะรู้ว่ารินรดาต้องการอะไรเขาเลยกลอกตามองบนใส่
“ทุกทีแหละยัยคุณหนูขี้เอาแต่ใจ หล่อนทำแบบนี้แล้วเมื่อไรฉันจะหาผู้ได้บ้าง”
“หาไม่ได้ก็ไม่เป็นไร เธอก็อยู่เป็นเพื่อนฉันนี่ไง” รินรดาพูดและควงแขนเพื่อนเข้าไปในห้องรับแขก
“ทำมาเป็นพูดไม่ใช่ไม่ทันพ้นปีก็หนีเพื่อนไปอยู่กับผู้ซะล่ะ” ชัยยุทธพูดและก็ได้ค้อนวงโตจากเพื่อนรักมาแทน
++++++
พีรวัสนั่งคุยกับเพื่อนรักอย่างชนาเทพอยู่ในห้องทำงานของอีกฝ่าย เขามีเรื่องงานที่อยากปรึกษาเพื่อนพอดี เพราะนอกจากชนาเทพจะเป็นหมอประจำโรงพยาบาลแล้วชายหนุ่มยังเป็นผู้ถือหุ้นคนหนึ่งด้วยเหมือนกัน ตอนที่เขายังเรียนอยู่เมืองนอกก็ได้มันนี่แหละที่คอยดูแลและช่วยงาน แม้จะต้องแลกกับเงินเดือนที่สูงเกินหน้าคุณหมอท่านอื่นก็ตาม
“ฉันเห็นด้วยนะที่นายจะทำโรงพยาบาลให้เป็นศูนย์โรคหัวใจ อย่างที่รู้ว่าเดี๋ยวนี้คนไทยเป็นโรคนี้กันเยอะขึ้น หมอที่โรงพยาบาลก็เชี่ยวชาญด้านนี้กันหลายคน” ชนาเทพพูดขึ้น
“ถ้านายเห็นด้วยวันมะรืนฉันจะเรียกประชุมอีกทีเผื่อว่าคนอื่นจะมีไอเดียอะไรบ้าง” พีรวัสพูดแล้วบิดตัวไปมาอย่างเมื่อยขบเพราะตั้งแต่กลางวันเขาก็มานั่งคุยปรึกษาเรื่องงานกับชนาเทพจนตอนนี้เย็นแล้ว
“เดี๋ยวอยู่กินข้าวด้วยกันก่อนนะจะได้ไม่ต้องกินข้าวคนเดียว หรือว่ามีนัดที่ไหนหรือเปล่า” ชนาเทพถามเพราะคุณดวงเดือนที่ปกติจะมาทานข้าวด้วยแต่วันนี้ท่านมีนัดกับเพื่อนไปทานร้านเปิดใหม่
พีรวัสคิดอยู่สักพักก็พยักหน้ารับ เพราะกลับไปก็ต้องทานข้าวคนเดียวและตอนนั้นเองเสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้นพร้อมกับเด็กรับใช้คนหนึ่งเดินเข้ามา
“คุณผู้ชายให้หนูมาตามคุณหมอกับคุณพีทไปทานข้าวค่ะ”
“ขอบใจมากเดี๋ยวฉันตามไป อ่อ แล้วยัยรดากลับมาหรือยัง” ชนาเทพตามหาน้องสาวตัวดีที่หายเงียบไปทั้งวัน
“กลับมาแล้วค่ะตอนนี้นั่งคุยอยู่กับคุณผู้ชายที่ห้องรับแขกค่ะ” เด็กรับใช้พูดจบก็เดินออกไปอย่างรู้หน้าที่
ชนาเทพเก็บเอกสารทุกอย่างให้เรียบร้อยแล้วหันมาชวนเพื่อนรักที่นั่งหน้านิ่งอยู่เขาเลยแกล้งถามออกมา
“ไปกินข้าวกัน หรือว่าเปลี่ยนใจแล้ว”
“ทำไมต้องเปลี่ยนใจ ไปกันเถอะฉันหิวข้าวแล้ว” พีรวัสพูดจบก็ลุกเดินออกจากห้องไปโดยไม่รอเพื่อนเลย
“ตกลงใครเป็นเจ้าของบ้านกันแน่วะ ทำปากแข็งไปเถอะไอ้พีทรู้จักยัยรดาน้อยไปแล้ว” ชนาเทพพูดแล้วส่ายหน้าไปมาก่อนจะเดินตามผู้เป็นเพื่อนออกไป
สองหนุ่มเพื่อนซี้เดินมาหยุดที่หน้าห้องรับแขกและต้องแปลกใจเมื่อได้ยินเสียงผู้ชายดังออกมา พีรวัสหันไปมองหน้าเพื่อนเพราะอยากรู้ว่าเป็นใคร แต่ชนาเทพกับยักไหล่ขึ้นเป็นการบอกว่าไม่รู้เหมือนกัน เมื่อไม่รู้ก็ต้องเดินต้องเดินเข้าไปดูและก็เห็นว่าเสียงผู้ชายนั้นเป็นใคร
“นึกว่าเสียงใครที่แท้ก็เสียงชะ...” ชนาเทพพูดขึ้นแต่ยังพูดไม่ทันจบประโยคดีเสียงหวานของน้องสาวก็ดังขึ้นมาก่อน
“พอดีรดาชวนชัยยุทธมากินข้าวที่บ้านเราด้วยน่ะค่ะ” เพราะรินรดาเรียกชื่อเล่นแบบนี้ทำให้ทั้งจามรและชนาเทพต่างก็ทำหน้างง แต่พอเห็นสายตาของทั้งลูกสาวและน้องสาวที่สื่อมาให้เห็นอะไรบางอย่าง สุดท้ายทุกก็เลยตามน้ำไป
“นี่ไปทำอะไรมาเนี่ยรดา” ชนาเทพถามน้องสาวอย่างตกใจเมื่อเห็นการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น เช่นเดียวกับพีรวัสที่ตะลึงไปเช่นกันเมื่อเห็นว่ารินรดาคนเมื่อเช้าได้เปลี่ยนไป ผมยาวตรงดำขลับหายไปตอนนี้ผมยาวตรงถูกดัดหรือม้วนเป็นลอนใหญ่และย้อมสีน้ำตาลเข้มอีกต่างหาก ทำให้รินรดาตอนนี้ดูเซ็กซี่และเปรี้ยวขึ้น นอกจากทรงผมแล้วสิ่งที่เปลี่ยนไปอีกอย่างคือการแต่งตัว
+++++
- ผู้เขียน
