EP13
674 คำ
‘แวมไพร์จะชอบล่าเหยื่อ โดยทำให้เหยื่อเคลิ้มและกัดที่ต้นคอ มักจะล่าเหยื่อที่มีเพศตรงข้าม การกัดไม่ได้ทำให้เหยื่อตายทีเดียว แต่จะเจ็บปวดจากการโดนกัด และการกัดแบบทำให้เหยื่อตายในทันที ส่วนคนที่ถูกแวมไพร์กัด ไม่สามารถที่จะเป็นแวมไพร์ได้ต่อ นอกจาก...ต้องดื่มเลือดของแวมไพร์เท่านั้น แต่ก็มีอ**บทความนึ่งที่บอกกันว่า...มีนักวิทยาศาสตร์ที่ถูกเนรเทศเพราะเขาทำผิดกฎ โดยการคิดเซรุ่มผิดกฎหมายเพื่อให้มนุษย์เป็นอมตะ สามารถทำให้กดที่ตายฟื้นคืนชีพขึ้นมาได้ แต่ถ้าฉีดใส่คนยังมีชีวิตอยู่ เซลล์ในร่างกายยังคงทำงานเหมือนมนุษย์ปกติทั่วไป แต่แค่ร่างกายและการกระหายเหมือนกับแวมไพร์ก็เท่านั้น เราจะเรียกพวกนี่ว่า...พวกเลียนแบบ เพราะยังเป็นแวมไพร์ไม่สมบูรณ์ มีบางอย่างที่เขาสามารถทำได้เหมือนกับแวมไพร์ และมีอ**บางอย่างที่เขาไม่สามารถทำได้ อย่างเช่น...เขาสามารถร่วมรักกับมนุษย์ได้อย่างปกติ หรือจะเรียกอีกอย่างว่า...การมีเซ็กนั้นแหละ’
นี่มันบทความหื่นกามอะไรเนี่ย! หลงอ่านอยู่ตั้งนาน เนื้อหาสาระไม่เห็นจะมีอะไรเลย~ บทความหลอกเด็กอย่างฉันให้หลวมตัวเข้ามาอ่านจริงๆ
ตุบ!!
“อ๊ายยย~” ฉันกรี๊ดเสียงหลง เพราะฉันเห็นเขากระโดนข้ามหน้าต่างของบ้านที่อยู่ถึงชั้นสอง เข้ามาในห้องได้อย่างสบาย เผยให้เห็นผู้ชายผมสีดำสนิท ดวงตาสีนิลคมเข้ม ใบหน้าซีดขาว เขาจ้องสายตามาทางฉัน
“นายเข้ามาในห้องฉันได้ยังไง!”
“คุณช่วยผมได้ใช่ไหม”
ฉันยังคงทำสีหน้าตกตะลึง ก็เขานอกจากจะปีนหน้าต่างบ้านฉันแล้ว ยังมายืนทำหน้านิ่งเหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีก นี่ถ้าป้าฉันรู้ละก็...เป็นเรื่องแน่ๆ
“คุณนอนกับเค้กเหรอ” เขาชายตามองไปยังเตียงนอนอีกเตียงที่มีรูปของพี่เค้กตั้งไว้อยู่
“ใช่! ตั้งแต่ฉันเรียนจบ ฉันก็นอนกับพี่เค้กตลอดเลย” เขาเดินไปยังเตียงของพี่เค้ก ก่อนจะคว้ารูปของพี่เค้กในลุคผมสั้น สายตาอ่อนหวานน่ารัก ก็พี่สาวฉันเป็นแบบนั้นจริงๆ เขาหยิบมันขึ้นมาก่อนจะแอบยิ้มที่มุมปากขึ้น
“ขอโทษน่ะ” เขาพูดมันขึ้นมาก่อนจะวางรูปของพี่เค้กลง สายตาของเขามันบงบอกว่าเขากำลังเจ็บปวด ฉันก็ไม่ได้รู้หรอกว่าเขาสองคนเลิกกันได้ยังไง ตอนฉันเรียนอยู่เชียงใหม่ พี่เค้กจะโทรมาเล่าเรื่องของผู้ชายที่ชื่อต้าให้ฟังตลอด แต่หลังจากนั้นได้สักพัก พี่เค้กก็เลิกพูดถึงเขาอีกเลย
“ผมขอโทษ ที่ทำให้พี่สาวคุณต้องมาเป็นแบบนี่” ความจริงฉันก็อยากจะโกรธเขา เพราะถ้าพี่ฉันไม่ไปหาเขาก็คงไม่เกิดเรื่องแบบนี่ขึ้น แต่พอได้ฟังเขาเล่าเรื่อง ฉันก็โกธรเขาไม่ลงซะงั้น เพราะเขาก็ประสบปัญหาเหมือนกัน เขาเหมือนกับคนตายทั้งเป็นนั้นแหละ บทความที่ฉันอ่านเมื่อสักครู่ มันเป็นเรื่องจริงที่ฉันเจอ...ผู้ชายคนนี่...เขาคือแวมไพร์ที่โดนฉีดเซรุ่มเข้าร่างกายตอนยังมีชีวิตอยู่ เขาคงทรมานไม่ต่างกัน มันคงเป็นโชคชะตาของเขากับพี่เค้กด้วย ชีวิตของเขาทั้งคู่นอกจากจะไม่ได้รักกันต่อแล้ว ยังต้องมาเจอเรื่องราวที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตอีก นี่มัน...นิยายชัดๆ แต่มันคือเรื่องจริงที่เกิดขึ้น ณ ตอนนี่ เขานั่งลงบนเตียงของพี่เค้ก ใบหน้าเขาดูเศร้า ดวงตาที่ดูเหมือนกับคนมีความทุกข์ เหมือนกับมีปัญหาในใจมากมาย แต่ไม่สามารถที่จะบอกใครได้ และเขาก็คงจะรู้สึกผิดกับพี่เค้กน่าดู
- ผู้เขียน
