EP03
475 คำ
“พูดแค่นี่ ถึงกับรับไม่ได้เลยหรือไง!” เขาจับข้อมือเธอแน่น สายตามองตรงไปยังหญิงสาวด้วยความเกรียวโกธร
“คุณอย่าคิดนะเค้ก ว่าครั้งนี้ผมจะปล่อยคุณเหมือนครั้งที่แล้ว” ฉันคือเค้ก และ ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าฉันคือต้าเขาคือ...แฟนเก่าฉันเอง แต่มีเหตุจำเป็นให้ต้องเลิกรากันไป เมื่อก่อน เขาไม่ใช่คนแบบนี่ แต่ตอนนี่มันกลับตรงข้าม เขาคงจะโกรธฉันเรื่องที่ฉันทิ้งเขาไป
“ปล่อยนะต้า! เราไม่มีอะไรต่อกัน”
“จะไม่มีได้ยังไง ก็คุณคือว่าที่เมียผม อีกหน่อยเราก็ต้องแต่งงานกันอยู่ดี คุณจะกลัวอะไร”
“ฉันจะยกเลิก” ฉันคบกับต้าได้แค่ 6 เดือนเท่านั้น แต่ความสัมพันธ์ของฉันกับต้ามันลึกซึ้งกว่านั้น ฉันยอมเผลอใจตัวเองนอนกับผู้ชายคนนี่ด้วยระยะเวลาอันสั้น ตอนนั้นฉันรักเขามาก แม้กระทั้งจะเลิกกัน ฉันยังเจ็บปวดไม่หาย เพียงเพราะ...ฉันคิดว่าฉันไม่คู่ควรกับผู้ชายแบบเขา เขาดูดี เพอเฟ็คทุกอย่าง ในขณะที่ฉัน มีสมบัติที่พ่อกับแม่ทิ้งไว้ให้ก็มีแค่บ้านหลังนั้นที่ฉันกับโดนัทอาศัยอยู่ กับป้าของตัวเอง
“ฉันจะกลับบ้าน ปล่อย!” เธอพยามที่จะสะบัดมืออก แต่มันไม่เป็นผล เธอโดนเขากระชากขึ้นเฟอรารี่สีดำสุดหรู และเขาก็ปิดประตูลง ก่อนจะขับรถออกมาด้วยความไว
“คุณไม่ไปดูผับคุณหรือไง นี่มันดึกแล้วนะ”
“ผมปิดผับเพื่อมาดูตัวกับคุณด้วยเฉพาะเลย”
“แล้วคุณจะพาฉันไปไหน!”
“ที่ที่เราสองคนเคยรวมรักกันไง ถ้าผมจะรื้อฟื้นความจำคุณอีกรอบ คุณจะว่ายังไง”
“ต้า! ปล่อยฉันนะ ฉันจะลง จอดรถเดี๋ยวนี่!” เธอตะคอกใส่ฝ่ายชาย แต่เขาก็ยังคงขับรถมุ่งหน้าไปยัง...โรงแรมสาธร เมื่อปีก่อน เขากับเธอเคยมามีความสุขกันที่นี้ แต่มันก็แปลกมากเลย ที่บรรยากาศแถวนี้ดูเปลี่ยนไป ทุกคนพร้อมใจกันปิดบ้านช่อง แนวแถวยาวตลอดข้างทาง บ้านบางหลังก็ถูกปล่อยให้รกร้าง ต้นไม้ข้างทางดูรกทึบ มันไม่เหมือนกับที่ที่เขาเคยมากับเค้กเมื่อปีก่อนเลยจริงๆ เพราะตอนนั้นที่นี่ดูคึกครื้นและยังเป็นสถานที่ท่องเที่ยวอีกตั้งหาก วี่แววของถนนก็ไร้รถยนต์ขับผ่าน ทุกอย่างดูวังเวง น่ากลัวจนน่าขนลุก
“คุณจะลงหรือไง! กล้าเหรอ!” เธอมองไปข้างทาง ก็พบแต่ความมืดมิด เธอเลยเลือกที่จะเงียบ และปล่อยให้เขาขับรถมาเธอไปยังสถานที่นั้น
- ผู้เขียน
