“อะไรนะคะ! พี่สาวฉันฟื้นแล้วหรอค่ะ” ฉันสะดุ้งตัวเองขึ้นมาทันที ที่ทางโรงพยาบาลโทรมาบอกว่า พี่เค้กฟื้นแล้ว ฉันเลยรีบ แต่งตัว จัดแจงตัวเอง ก่อนจะขับรถไปยังโรงพยาลสาธร ฉันใช้เวลาแค่ 15 นาทีเท่านั้น ก็ขับรถมาถึง ฉันโดนหมอเรียกเข้าไปคุยอาการโดนรวมของพี่สาวตัวเอง
“คนไข้หัวสมองได้รับการกระทบกระเทือนอย่างหนัก อาจจะมีอาการหวาดกลัว และ...เป็นโรคความจำเสื่อม”
“ขนาดนั้นเลยหรอคะ” ฉันดีใจที่พี่สาวฉันฟื้น แต่ก็ต้องมาเสียใจ ที่พี่เค้กจำฉันไม่ได้ ฉันเดินเข้ามาในห้อง พี่เค้กยังคงนอนตะแคงข้างอยู่บนเตียงของคนป่วย ฉันเลยเอามือไปแตะร่างกายพี่เค้ก
“คุณเป็นใคร”
“น้องสาวพี่เค้กไง โดนัทเองค่ะ” เธอคว้ากระจกขึ้นมา ส่องใบหน้าตัวเองกับพี่สาวของเธอ
“เห็นไหม ว่าเราเหมือนกัน” เธอยังคงกอดร่างกายพี่สาวตัวเองแน่น ส่งรอยยิ้มหวานไปให้คนเป็นพี่ เค้กเลยเอื้อมมือมาลูบใบหน้าของน้องสาวตัวเอง
“พี่เค้กจำโดนัทได้ใช่ไหม”
“เธอเหม
