“อรุณสวัสดิ์ครับ” เพียงแค่เธอลืมตา ยังไม่ทันจะทำใจให้ยอมรับกับการตื่นนอนในตอนเช้าดีนักก็ถูกยืดช่วงเวลาแห่งความคลุมเครือนั้นออกไปอีกด้วยการกล่าวรับอรุณและรอยยิ้มของเขา แล้วก็ทำให้เบลอขึ้นกว่าเดิมเข้าไปอีกขั้นตอนที่ริมฝีอุ่นกดลงมาบนปากเธอ
พริตาหลับตาลงในเสี้ยววินาทีหนึ่ง...สัมผัสนั้นถึงชัดเจนขึ้น พอๆ กับจูบที่หวานล้ำเข้ามาในปาก ละลายความรู้สึกนึกคิดของเธออีกครั้ง
ชั่วอึดใจที่เขาถอนจูบ พริมาถึงลืมตามองเพื่อที่จะเจอรอยยิ้มกระจ่างทั้งปากทั้งตาให้รู้สึกเบลอๆ อีกครั้ง
“มอร์นิ่งคิสครับ” ตอนนี้เองพริมาถึงตื่นเต็มความรู้สึก อดที่จะค้อนใส่คนที่ยิ้มกรุ้มกริ่มอย่างน่าหมั่นไส้ไม่ได้
“พี่ภาม ตื่นนานแล้วเหรอคะ” คิ้วเรียวขมวดเป็นปมเล็กๆ ปกติแล้วภามมักจะตื่นทีหลังเธอ
“สักพักครับ”
พริมาถึงมองบรรยากาศรอบๆ ห้อง แม้ห้องนอนของเธอกับเขาจะแต่งโทนมืดๆ เก่าๆ และไม่ค่อยถูกแสงรบกวนแต่มันก็ไม่ได้มืดสนิท เลยพอที่
