พริมากลับถึงบ้านสามทุ่มกว่า ปกติอาจจะถึงเวลาเข้านอนของเธอแล้ว แต่พริมาไม่ได้คิดถึงเรื่องนอนเลย รีบหยิบมือถือกระโดดขึ้นเตียงแล้วเปิดกล่องข้อความของภาม
พี่ภาม : เป็นยังไงบ้าง งานวันเกิดพี่หนึ่งสนุกไหม
พี่ภาม : กลับถึงบ้านแล้วทักบอกพี่ด้วยนะ
พี่ภาม : คิดถึงพรีมจัง ไม่ได้เจอสิบวันแล้ว ไปหาดีไหมนะ
พี่ภาม : สามทุ่มแล้ว ฝันดีนะครับ
พริมาไม่ค่อยชอบหยิบโทรศัพท์เวลาพูดคุยกับคนอื่น เลยทำให้ไม่ได้อ่านหรือตอบข้อความของเขา ภามก็น่าจะรู้นิสัยข้อนี้ของเธอดี แต่เห็นเขาพิมพ์ข้อความไว้ตั้งแต่สามชั่วโมงก่อน แล้วก็พิมพ์มาเรื่อยๆ ก็รู้สึกร้อนรน
พรีม : พี่ภามนอนหรือยังคะ
แล้วมันก็ขึ้นข้อความว่าอ่านแล้วในวินาทีนั้น พริมาไม่รู้ตัวเลยว่าเผลอยิ้มกว้างและตื่นเต้นแค่ไหน
พี่ภาม : ยังครับ พรีมล่ะ เพิ่งถึงบ้านเหรอ
พรีม : ฮื่อ ปู่โรจน์น่ะคุยอะไรกับปู่เพชรไม่รู้ตั้งนาน
พี่ภาม : พรีมไม่แอบฟังด้วยล่ะ
พริมาย่นจมูกใ
