กรเอื้อมมือไปลูบหัวของแก้วกานดาเบาๆ “ไม่ว่าคุณจะทำอะไร คุณต้องมีไอเดียก่อน ถ้าไม่มีไอเดีย คุณจะประสบความสำเร็จได้อย่างไร เวลาที่บริษัทรับสมัครพนักงาน ผมใส่ใจกับจินตนาการของพวกเขามากกว่านะ”
ขณะที่เขาพูดอย่างนั้น น้ำเสียงของเขาเจือน้ำเสียงแบบผู้นำ ซึ่งทำให้แก้วกานดารู้สึกว่าเธอกำลังเดินอยู่กับผู้อำนวยการที่เย็นชาของบริษัท ไม่ใช่กับสามีของเธอ
แต่แก้วกานดาไม่ว่ากระไรที่กรมาเป็นเพื่อนเธอเลย
เขาเป็นคนที่เต็มใจฟังความคิดที่ไม่สมจริงของเธอ และเธอก็ชื่นชมสิ่งนั้นอย่างสุดซึ้ง
เธอเสริมว่า “ไม่ต้องพูดถึงที่ว่าฉันจะไม่สามารถหาเงินได้มากขนาดนั้นทั้งชีวิต แม้ว่าวันหนึ่งฉันโชคดีถูกล็อตเตอรี่รางวัลที่หนึ่ง ฉันก็ทำให้รัฐบาลอนุมัติให้ทำแบบนั้นไม่ได้”
แก้วกานดาชัดเจนมากว่านี่เป็นเพียงความคิด ความฝันที่สวยงามที่เธอถักทอเพื่อตัวเอง ไม่ใช่แค่ในชีวิตนี้แต่ยังเป็นความฝันที่ไม่สามารถเป็นจริงได้ในชี
