สกุลเจานั้นมิอาจจะสังหารสกุลเซี่ยลงไปได้ เพราะในยามเก่านั้นรัชทายาทของสกุลเจานั้นเคยได้รับไมตรีในยามที่เรือแตกจากสกุลเซี่ย ยามที่ได้ขึ้นฝั่งมากลับพบว่าเมืองเซี่ยนั้นเป็นเมืองท่าที่น่าสนใจแต่ทว่าปกครองยาก ในเมืองนี้มีโจรสลัดอยู่มากมาย แต่ทว่าล้วนเคารพในน้ำใจของผู้เฒ่าเซี่ยและกองเรือสกุลเซี่ย ที่ช่วยเหลือทุกคนในยามที่ประสบภัยในกลางทะเลลึก โจรสลัดนั้นมิเคยดักปล้นสกุลเซี่ย แต่ทว่าสำหรับสกุลเจานั้นล้วนเคยสู้รบกับโจรสลัดจนมิอาจจะทานทน นั่นคือข้อด้อยของกองเรือสกุลเจา
เช่นนี้เองฉูปินไห่เองนั้นคุมสะพานเรือ เรือย่อมมิเคยถูกดักปล้น และเมื่อเรือของสกุลเซี่ยยังเข้าจอดเทียบท่าอยู่ในสกุลฉู ผู้ใดมันจะกล้าไปดักปล้นเล่า
“คุณชาย เรือของพวกมันผ่านมาแล้วขอรับ”
“ตามพวกมันไป ปล่อยให้มันผ่านไปตรงซากหินโสโครกไปเสียก่อน จากนั้นปล่อยกระดานไม้หนามเหล็กออกไปเจาะใต้ท้องเรือของพวกมันเสียให้สิ้น ปล้นแล้วจมเรือของพวกมั
