ความปรารถนาพาให้ใจคนมืดบอด คำๆ นี้น่าจะเหมาะสมกับการกระทำของมู่จิวซินที่กำลังจะลงมือทำให้เกิดขึ้น มือหนาฉุดกระชากร่างของไป๋ลี่เซียนให้ลุกขึ้น ก่อนจะผลักร่างของนางนอนราบกับพื้นห้อง ดวงตาเรียวคมฉายแววหยามหยัน ริมฝีปากเรียวกระตุกยิ้มบางๆ ด้วยความรังกียจขยะแขยง
‘ไม่นะ!’ ด้วยความหวาดกลัวร่างอรชรของไป๋ลี่เซียนพยายามพยุงกายของตนขยับถอยหนี ในขณะเดียวกันหญิงงามก็กระชากร่างซูเหม่ยฮวาที่ตัวสั่นงันงกอยู่ข้างๆ มาเป็นโล่กันบังอย่างเห็นแก่ตัว
‘หึๆ พวกเจ้าไม่ต้องเกี่ยงกันปานนั้น ข้ารับรองว่าจะปรนเปรอพวกเจ้าให้ทั่วถึงกันทุกคน!’ มู่จิวซินค่อยๆ ไล่ต้อนโฉมสะคราญทั้งสองจนจนมุม นิ้วของเขาไล้ไปทั่วใบหน้างามที่ตอนนี้เหนียวเหนอะไปด้วยหยาดน้ำตาทั่วหน้า
‘กลัวหรือ? ไม่ใช่ว่าพวกเจ้าชอบรสสวาทของข้ารึ?’
‘…’ ไป๋ลี่เซียนกัดฟันกรอด ดวงตาของนางจ้องไปยังร่างแน่งน้อยที่ยืนหลบมุมอยู่อีกฝั่งด้วยความโกรธแค้น
นางรู้แล้วว่าทำ
