ในจดหมายที่เซียงเซียงเคยทิ้งไว้ให้เขาก่อนที่นางจะสิ้นลมหายใจ สตรีผู้นั้นบอกเพียงว่าบนเทือกเขาสูงจะมีหญ้าห้าสีที่สามารถยับยั้งพิษผงลืมวิญญาณนี้ได้ หากทว่าเมื่อใดก็ตามที่หญ้าห้าสีไม่สามารถต้านพิษนี้ได้ สิ่งที่เขาจะต้องทำก็คือต้องเสพสมกับสตรีที่ถือพรหมจรรย์จนกว่าฤทธิ์ของยานั้นจะหมดไปเอง แต่นางไม่ได้บอกว่าจะต้องเสพสมนานเพียงใดพิษในกายของเขาถึงจะหมด นางเพียงบอกว่าหากร่างกายของเขาไม่ได้รับการเสพสวาทเมื่อพิษออกฤทธิ์ เมื่อถึงครานั้นธาตุไฟทั้งห้าในร่างกายของเขาก็จะตีกลับ สิ่งที่นางเขียนไว้ในจดหมายนั้นบอกเพียงแค่ว่าให้เขารีบปลิดชีพตัวเองเสีย
“อ๊ากกก! หนีไป!!!” ด้วยความทรมานมู่จิวซินกู่ร้องอย่างสุดเสียง ความเจ็บปวดเริ่มทวีความรุนแรงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด นิ้วมือทั้งห้าของชายหนุ่มฉีกกระชากอาภรณ์ของตนขาดวิ่น
หลันจิวฮวาเมื่อได้เห็นสภาพของบุรุษแซ่มู่ก็ถึงกับร่างแข็งค้างตะลึงงัน เพราะสภาพของเขาช่างไม่ต่างอ
