สิ่งที่อาหมิงทำได้ลอยไปเข้าหูเถ้าแก่ของร้านอย่างรวดเร็ว ชายชรากุมขมับแต่ไม่กล้าเรียกเขาไปตำหนิ เพราะรู้ดีว่าตนนั้นก็เห็นแก่ตัวเกินไป แล้วชายหนุ่มผู้นี้ทำงานดี ขยันขันแข็ง เป็นลูกจ้างที่ดีและซื่อสัตย์หาได้ยากในหมู่ลูกจ้างทั้งหมด หากบีบคั้นมากไปเขาอาจจะลาออกไปจริง ๆ ตนอาจจะเสียลูกน้องไปให้คนอื่น
“ท่านพ่อเจ้าคะ ท่านได้ยินแล้วหรือไม่ เรื่องที่อาหมิงปฏิเสธแม่เล้าอย่างหงเหลียนผู้นั้น”
“ย่อมได้ยิน เจ้าเองก็หัดเก็บอาการบ้าง ถึงเขาจะปฏิเสธนางแต่อย่างไรเขาก็มีเมียอยู่แล้ว อีกทั้งเขาไม่ได้ชอบเจ้าเช่นกัน”
“ข้าไม่เข้าใจเลย นางม่านผู้นั้นอัปลักษณ์ยากจน หาข้อดีไม่มีแม้หนึ่งข้อ เหตุใดเขาจึงดีต่อนางนัก ผู้ชายที่ดีขนาดกลับเป็นสามีสตรีที่น่าเกลียด สวรรค์ไม่ยุติธรรม”
“เหลวไหล นางจะเป็นอย่างไรเจ้ามีสิทธิ์ไปตำหนินางหรือ เรื่องของสามีภรรยาคนนอกไม่ควรสอด”
“แต่ข้าเสียดายเขา ท่านพ่อไม่ลองคิดดู หากว่าเขาทิ้งนาง
