ปาลินไม่สนใจคนปากเสีย ร่างบางเปิดประตูรถสาวเท้ากลับเรือนหลังเล็กทันที
ฟรอสต์ที่เห็นท่าทีของปาลินไม่สน เมินตน ทั้งที่เขาอุตส่าห์ขับรถออกไปรับเธอ
“หึ...ขอบคุณสักคำก็ไม่มี” ฟรอสต์ยืนอัดบุหรี่สงบสติอารมณ์ให้ใจเย็นลง จนกระทั่งไฟในบ้านใหญ่ถูกปิดลง ปาลินเดินหนีเขาไปแบบนั้นคิดเหรอว่าจะรอด ที่ผมไม่ตามปาลินไปตอนนี้ รอให้เหยื่อตายใจเท่านั้นแหละ ฟรอสต์เดินเล่นวนอยู่ในสวนหลังบ้านเรือนหลังเล็กจนเขาแน่ใจแล้วว่าคนในบ้านใหญ่หลับสนิท
!! บ๊อก บ๊อก !! เสียงอันคุ้นเคยที่ดังเห่าเขาขึ้นมา ฟรอสต์นานแค่ไหนแล้วที่ผมไม่ได้เล่นกับเจ้าลาเต้ สุนัขตัวโปรดของผมที่ตอนนี้ มาดามเจนิส ยกมันให้เป็นลูกรักของลูกสาวท่าน อ๋อไม่ใช่สิ ว่าที่ลูกสะใภ้ท่านไปแล้ว
ฟรอสต์ย่อตัวในระดับเดียวกับเจ้าสี่ขา
“ไง คิดถึงละสิพ่อไม่อยู่ เอ็งอยู่กับแม่ อย่าซนนะโว้ย แม่เอ็งใจร้าย ระวังจะโดนเอาไปทำแดดเดียว” ฟรอสต์อุ้มเจ้าลาเต้ ขึ้นมาและเล่นก
