ด้านเจนิสที่เห็นตามเนื้อตัวของฟรอสต์ หน้าอกขาวๆ ตามรอยสักเต็มไปด้วยรอยเล็บนั้น คนเป็นมารดาลมแทบจับ เจนิสแทบล้มทั้งยืน เมื่อคืนลงมาดื่มน้ำ ทว่ากับเห็นหลังลูกชายแว่บๆ ที่เรือนหลังเล็ก ไอ้เราก็เข้าใจว่าลูกชายจะไปเล่นกับเจ้าลาเต้ ที่ไหนได้
มาดามเจนิส ไม่รีรอฟังคำอธิบายใดๆ จากฟรอสต์ ทว่ากับกระโจนใส่ มือเรียวบิดเข้าที่ใบหูของลูกชาย และลากฟรอสต์มาคุยที่ห้องส่วนตัว
“อะ...ผมเจ็บนะครับ คุณแม่” ฟรอสต์นี้ลูกนะ มาดามเจนิสจะดุไปถึงไหน บิดหูผมแทบขาด แดงหมดแล้วเนี้ย
“เจ็บเหรอ ยังมีหน้าพูดมาได้ ตาฟรอสต์ทำไมเรานิสัยเสีย เหมือนพ่อเราไม่มีผิด ปาลินไม่เจ็บกว่าลูกหลายเท่าเหรอ” ฝากปาลินไว้กับลูกชาย เท่ากับฉันฝากเนื้อเข้าปากเสือชัดๆ
“แม่จะมีหน้า ไปคุยกับพ่อของหนูปาลินยังไง ทำอะไรทำไมลูกไม่คิดบ้าง แล้วเซย่า แม่นางฟ้านางสวรรค์ของลูกนะ เราเอาเขาไปเก็บไว้ไหน” ชัดเจนครับ มาดามเจนิส ท่านทราบเรื่องของผมกับปาลิน
