ปาลินหันไปตามเสียงนัยต์ตาคู่สวยน้ำตาคลอเบ้า ปะทะเข้ากับร่างสูงนัยน์ตาคมคู่ดุเพ่งมาทางเธอ ขณะที่เขายืนเก๊กหล่อแผ่นหลังพิงผนัง ในมือคีบบุหรี่
ปาลินสบตากับฟรอสต์ น่าอายมาก เขาเห็นเธอเข้าอย่างจังๆ ปาลินพยายามลุกขึ้น ทว่ากับไม่ไหว เท้าฉันเจ็บมากมันเจ็บแปลบๆ บริเวณข้อเท้า
!! อะ...!! ปาลินจือหน้าด้วยความเจ็บปวด สงสัยขาฉันแพลงแน่เลย มันเจ็บซี๊ดมาก ฉันมองไปรอบๆ แถวนี้กับไม่มีใคร มีเพียงตัวอันตรายคนเดียวเท่านั้น
“อ่อย...”
“นายว่าใคร...” ปาลินแวดเสียงใส่ฟรอสต์
“ที่นี่มีใครอีกไหม นอกจากเธอและฉัน” เขาเห็นนะว่าขาฉันเจ็บ แต่นั้นฟรอสต์ก็ไม่มีท่าทีจะช่วยเธอ
“อยากให้ช่วยไหม อ้อนฉันสิ” ฟรอสต์ไม่พูดเปล่า ร่างสูงทิ้งก้นบุหรี่ลงถัง ฟรอสต์ย่อตัว ในระดับสายตามือหนาจับเข้าปลายคางเรียวเล็กให้เธอหันมาเผชิญหน้า
“พี่ฟรอสต์ขา ช่วยฉันหน่อยคะ”
“พี่เหรอ...” ปาลินเม้มริมฝีปากแน่นด้วยท่าทีโกรธจัด ฉันเกลียดน้ำ
