กึก… กึก… กึก…
เสียงรองเท้าส้นสูงจรดลงบนพื้นดังก้องไปทั่วโถงทางเดินของคอนโดหรูที่เงียบสงัดและร้างราผู้คนสัญจร ก็แน่ล่ะ… เวลานี้มันเกือบจะตีห้าแล้วนี่นะ มันเป็นเรื่องยากถ้าจะมองหาใครสักคนให้ช่วย ฉันก้าวเข้าลิฟต์ด้วยร่างกายซวนเซ รู้สึกได้ถึงสองขาที่กำลังสั่นเทา ไร้เรี่ยวแรงแม้แต่จะก้าวเดิน และเมื่อประตูลิฟต์ปิดลง ภาพที่ปรากฏตรงหน้านั้นก็ทำให้หัวใจฉันกระตุกวูบอย่างรุนแรง
“บัด...ซบที่สุด”
คำเดียวที่ฉันอยากจะระบายออกมาในช่วงเวลานี้ สองตาจับจ้องผู้หญิงในเงาสะท้อนจากประตูลิฟต์ด้วยความรู้สึกสมเพชสิ้นดี ใบหน้าสวยซีดเซียวจนน่ากลัว ริมฝีปากบวมเป่งมีรอยช้ำน่าเกลียด เลื่อนลงต่ำก็พบร่องรอยสีกุหลาบเต็มลำคอขาวและลามไปถึงเนินอกซึ่งมีเสื้อเชิ้ตของผู้ชายสวมทับปกปิดชุดรัดรูปที่ถูกฉีกทึ้งจนขาดวิ่น
ให้ตาย… สภาพของฉันในตอนนี้ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเพิ่งโดนทำเรื่องระยำอะไรมา!
ฉันเอนตัวพิงผนังลิฟต์อย่างหมดแรง มันย
