“ เฮียว่าแปลกๆนะเราอ่ะ มีอะไรที่ปิดบังเฮียอยู่หรือเปล่า ？”
“ เปล่าค่ะ เฮียถามอะไรก็ไม่รู้ ”
รถวิ่งมาจอดในบ้านของพระพายแต่เธอไม่ยอมลงจากรถเพราะกลัวโดนม๊าตี พระพายได้แต่กำชายกระโปรงแน่นสีหน้าคิดหนัก
“ รู้แบบนี้ไม่น่าหนีเที่ยวเลย เฮียช่วยคุยกับม๊าให้หน่อยสิ ”
“ ดื้อนะเรา ลงมาเดี๋ยวเฮียคุยให้ ”
พายุเปิดประตูรถให้พระพาย พอดีกับที่รถของน่านน้ำมาจอดเทียบข้าง ทำให้เขาเดินเข้าไปจับแขนพระพายลงมาจากรถ ทำให้พระพายมองหน้าพายุกับสิงหาจึงหันไปดุน่านน้ำกลบเกลื่อน
“ น่านน้ำ..ปล่อยฉัน ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ต้องตามมานายจะมาทำไม？”
“ มึงเป็นคู่หมั้นกูนะพระพายกูอยากมามันผิดด้วยหรอวะ แล้วสองคนนี้เป็นใครมึงถึงมากับเขาได้ ”
“ฉันบอกให้ปล่อยน่านน้ำฉันเดินเองได้ ”
ไอ้น่านน้ำบทจะไม่ฟังก็ไม่ยอมฟังอะไรเลย ลากแขนฉันเข้าไปในบ้าน
“ มึงอยู่กับกูทั้งคืนกูต้องรับผิดชอบสิพระพาย ”
เปี๊ยะ！！
เสียงฝ่ามือของพระพายฟาดลงบนหน้
