“ ไปไหนคะ？”
“คอนโดไอ้น่านน้ำ ”
พูมดึงแขนน้องสาวในสภาพสะบักสะบอมไปที่รถ ถ้าจะให้กลับไปนั่งเรียนก็คงจะไม่มีสมาธิ ถ้าจะให้กลับบ้านก็กลัวลินดาจะเห็นแล้วรับไม่ได้
“ น้องไม่ไปค่ะ พี่พูมจะให้น่านน้ำหัวเราะเยาะน้องหรอคะที่เห็นสภาพน้องแบบนี้ อีกอย่างป่านนี้เขาคงดูแลแฟนเขาอยู่มั้งคะ ”
“ เท่าที่พี่รู้มันมีแต่เรานะพระพาย ไม่เคยเห็นมันพูดถึงผู้หญิงคนไหนเลยนอกจากน้องสาวของพี่”
“ไม่ต้องมาเข้าข้างเพื่อนพี่หรอกค่ะ ”
พูมขับรถมาถึงคอนโดของน่านน้ำ แล้วลงจากรถมากดโทรศัพท์หาเขา โดยที่พระพายยังนั่งในรถไม่ยอมขยับไปไหน เมื่อคิดถึงเหตุการณ์เมื่อกี้ก็ทำให้เธอรู้สึกผิดไม่น่าใช้อารมณ์
“ ถ้าป๊ากับม๊าเจอคลิปวันนี้จะเสียใจไหมนะ ”
พูมกดโทรศัพท์อยู่สักพักแต่น่านน้ำก็ยังไม่รับสายทั้งๆที่คุยกันแล้วว่าจะมาที่นี่ ไม่นานรถของน่านน้ำก็เข้ามาจอดข้างรถของพูม น่านน้ำลงมาจากรถด้วยสีหน้าเคร่งเครียดพร้อมกับในปากยังคาบบุหรี่ติ
